سلام نو – سرویس سیاسی: سفر عزت‌الله ضرغامی به شیراز و اظهارات عجیب و سوال برانگیزش درباره مقبره کوروش، لرزه بر اندام بناهای تاریخی ایران و دوست‌دار تاریخ و میراث فرهنگی ایران انداخته است.
وزیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی در جلسه شورای اداری استان فارس که روز پنج‌شنبه، ۲۲ مهر، در سالن استانداری فارس برگزار شد گفت که «به خاطر مقبره کوروش نمی‌توانند کشاورزی کنند و چاه بزنند». او افزود که به منظور برطرف کردن این مشکل، باید «قوانین حریم‌ها مقداری انقباض پیدا کند».
او همچنین با حضورش در بافت تاریخی شیراز در اظهارنظری عجیب، بافت تاریخی پیرامون امامزادگان شاهچراغ و سیدعلاءالدین حسین را «بافت فرسوده» خوانده و افزوده: «خانه‌های میان این دو حرم از میان رفته و داغون است.»
این اظهارات عزت الله ضرغامی نه تنها لرزه بر تن مقبره کوروش هخامنشی و بافت‌های تاریخی شهر شیراز انداخت بلکه باعث وحشت تمام علاقه‌مندان میراث فرهنگی ایران شد و این سوال را در ذهن آنها ایجاد کرد که در چهار سال آینده چه بلایا و فجایعی در انتظار بافت تاریخی کشور است، بافت تاریخی که به سادگی بافت فرسوده خطاب می‌شود.
این سخنان ضرغامی این پرسش را در ذهن ایجاد می‌کند که او وزیر میراث فرهنگی است یا وزیر کشاورزی و شهرسازی که دنبال توسعه کشاورزی در بافت‌های تاریخی و تخریب بافت‌های فرسوده و توسعه طرح بین‌الحرمین سازی در شیراز است؟
عزت‌الله ضرغامی که بدون یک روز سابقه مرتبط با حوزه میراث فرهنگی یا توسعه تکیه بر صندلی وزیر میراث فرهنگی تکیه زده است اظهاراتی مطرح می‌کند که نه تنها از منظر میراث فرهنگی بلکه از منظر اقتصادی، محیط زیستی و کشاورزی هم خطا است و هیچ نسبتی با توسعه کشور ندارد.
مشکل کشاورزی ایران کمبود زمین یا آب نیست، بلکه عدم مدیریت منابع آبی، شیوه سنتی و پر هزینه کشاوزی و البته نگاه غلط حاکم بر این حوزه است که مشکل اصلی است. با این نگاه نه تنها مقبره کوروش، بلکه حتی کل کشاورزی شدن تمام تخت جمشید هم هیچ گرهی از کار اقتصاد، کشاورزی و مردم باز نمی‌کند.
مشکل دوم اما نگاه غلط عزت‌الله ضرغامی به میراث فرهنگی است. او با اظهارات اخیر خود نشان داده که تفاوت بافت فرسوده و بافت تاریخی را نمی‌داند و قصد دارد بافت تاریخی ارزشمند شیراز را قربانی طرح توسعه بین‌الحرمینی بکند که هیچ نسبتی با مسائل کشور و مذهب ما ندارد و شاید بتوان گفت که حتی بتواند خوشایند بسیاری از اقشار مذهبی کشور نیز نباشد.
ضرغامی باید تکلیف خود را مشخص کند و باید بگوید که می‌خواهد وزیر میراث فرهنگی و مدافع آن باشد یا ادامه دهنده راه خلخالی در تخریب آثار تاریخی کشور؟
در زمانی که آیت‌الله خلخالی در شیراز بود، زمزمه‌هایی به گوش می‌رسید که او قصد دارد تخت جمشید را تخریب کند. او از منتقدان و مخالفان کوروش بود و تخت جمشید را «نماد شاهنشاهی» می‌دانست.
زمزمه‌ها کم کم به واقعیت تبدیل شد و عده‌ای از شیراز برای تخریب تخت جمشید به سمت این بنای تاریخی که در ۶۰ کیلومتری شمال شیراز و در شهرستان مرودشت قرار دارد، حرکت کردند.
آیت‌الله سیدمحمود طالقانی از روحانیان سرشناش کشور در بیانیه‌ای با تخریب آثار تاریخی مخالفت می‌کند تا خطری که بناهای باستانی را در سرارسر کشور تهدید می‌کرد، متوقف شود.
مهدی حجت، بنیان‌گذار سازمان میراث فرهنگی در این خصوص می‌گوید: «تعدادی از افراد با بیل، کلنگ و چکش، سوار سه مینی‌بوس می‌شوند تا بروند تخت جمشید را خراب کنند، چون آن را نشانه شاهنشاهی می‌دانستند. مرحوم طالقانی درباره تخریب آثار ملی بیانیه می‌دهند. چند تا از بچه‌های حزب اللهی که از تخت جمشید نگهداری می‌کردند، آنجا می‌ایستند و بیانیه را برای معترضان می‌خوانند. حرف مرحوم طالقانی برای آنها حجت می‌شود و برمی‌گردند.»
حالا ضرغامی باید مشخص کند می‌خواهد راه صادق خلخالی را برود یا محمود طالقانی؟ البته باید به وزیر میراث فرهنگی جدید یادآور شد که به علت برداشت بی‌رویه از منابع آب زیر زمینی همین حالا هم تخت جمشید نشست کرده، بناهای تاریخی اصفهان ترک خورده و میراث فرهنگی بر لب تیغ قرار دارد.
عزت‌الله ضرغامی اگر کمی بیشتر صبر کند به آرزوی خود می‌رسد. فقط باید یک چیز را به وزیر نورسیده میراث گفت و آن این که آثار تاریخی میراث تمام مردم هستند و هر گونه خطایی درباره آنها اصلا جای جبران ندارد.
نظر شما