چرا دیگر کسی از وادادگی حرف نمی‌زند؟

سلام نو – سرویس بین‌الملل: علی باقری، معاون سیاسی وزیر خارجه، و تیم همراهش در وین حضور دارند تا برای احیای برجام یا آنطور که خودشان می‌گویند «لغو تحریم‌ها» علیه ایران مذاکره کنند. حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه، نیز در تهران توییت می‌زند که «اگر غرب حسن نیت نشان دهد، توافق خوب در دسترس است.هیات ایرانی مذاکراتی منطقی، قوی، متین و نتیجه محور را دنبال می کند.» با این همه مخالفان دو آتشه برجام در داخل کشور نه از نفوذ، نه از وادادگی و نه از آتش زدن برجام حرفی نمی‌زنند.

احتمالا پاسخ این گروه به این سوال آن است که تیم باقری با تیم عراقچی فرق دارد، چنان چه امیرعبداللهیان با ظریف فرق دارد، اما واقعیت این است که با وجود تمام مانورهای رسانه‌ای و تاخیر و تسریع‌ها، باقری دارد ریلی را طی می‌کند که عراقچی از سازندگانش بوده است. هر چقدر هم که باقری از رفع تحریم سخن بگوید باز هم مذاکره، مذاکره‌ی احیای برجام است.

به مظر می‌رسد دغدغه اول دلواپسان نه مصلحت نظام، نه منافع ملی و نه چیزهای این چنینی است، بلکه دغدغه اول این گروه رقابت‌های سیاسی داخلی است. این گروه برای حذف رقیب داخلی از تهدید منافع ملی، تبدیل فرصت به تهدید و هزینه از جیب مردم هیچ هراسی ندارند.

کیهان که امروز از چگونگی بازگشت آمریکا به اتاق مذاکرات سخن می‌گوید دیروز از این می‌گفت که دولت روحانی نیازی به مذاکره ندارد و کافی است تحریم‌ها لغو شود تا ایران تعهدات خود را انجام دهد. واقعیت این است که دیگر کسی از وادادگی حرف نمی‌زند چون مذاکره کنندگان از دوستان اتهام زنندگان صاحب تریبون هستند.

شاید برخی گمان کنند این قضاوت نیز چون اعمال دلواپسان قضاوتی سیاسی و جناحی است اما چنین نیست. نگاه کنید که به تازگی علی خضریان، سخنگوی کمیسیون اصل نود مجلس در نامه‌ای به محمدباقر قالیباف، رییس مجلس شورای اسلامی، از «محمد جواد ظریف»، وزیر امور خارجه سابق کشور بابت مشکلاتی که در اجرای "برجام" به وجود آمده است، شکایت کرد و درخواست نموده موارد در کمیسیون اصل ۹۰ مجلس بررسی گردد.

همین امر ثابت می‌کند مسئله اصلی دلواپسان برجام نبود، بلکه حذف جناح رقیب بود. آن‌ها حالا امیدوارند با چنین حرکت‌هایی میخ آخر را هم بکوبند و مطمئن باشند که جواد ظریف حتی یک درصد شانس هم برای بازگشت به سیاست نخواهد داشت، هرچند بعید است نظام در این مسئله آنان را همراهی کند.

حالا که اسم مذاکرات احیای برجام تبدیل به "مذاکرات رفع تحریم‌های ظالمانه" شده و مذاکره با غرب مصداق غرب‌زدگی نیست و تاخیر در مذاکرات و کند شدن روندها مصداق قهوه خوردن با دشمن نیست امیدواریم دلواپسان اجازه دهند تا مذاکرات هسته‌ای به نقطه‌ مشخصی برسد و یک پرونده بیست سال در نهایت بسته شود تا عمر نسلی دیگر از ایرانیان در سایه تحریم، فشار اقتصادی و فقر نگذرد.