سلام نو - بهار آمری زاده: خبر کوتاه بود و جانگداز. یک فروند هواپیمای نظامی سی ۱۳۰ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی به شماره پرواز ۵۱۴ با ۹۷ سرنشین نظامی و غیرنظامی که برای انجام ماموریتی در چابهار پرواز خود را به مقصد بندرعباس آغاز کرده بود، دچار سانحه شد و سقوط کرد.
۱۶ سال پیش در چنین روزی ساعت ۱۳ و ۲۴ دقیقه سه‌شنبه ۱۵ آذر ۱۳۸۴ جامعه رسانه‌ای کشور ۶۷ نفر از اعضایش را در حادثه سقوط هواپیمای سی ۱۳۰ ارتش از دست داد. حادثه‌ای که از همان آغازین دقایق انتشار نه تنها جامعه خبر و رسانه را عزادار کرد بلکه داغی سوزان بر دل تک تک مردم ایران نشاند.
این هواپیمای باری-نظامی شامل اعضای ارتش و خبرنگاران بود که به منظور پوشش خبری رزمایش عاشقان ولایت که در چابهار در جنوب‌شرقی ایران برگزار می‌شد، عازم بندرعباس بود. اما لحظاتی پس از پرواز، در نزدیکی فرودگاه مهرآباد تهران بر فراز یک محوطه مسکونی سقوط کرد و تمامی سرنشینانش و دستکم ۳۴ نفر از ساکنین و افراد حاضر در آن منطقه در دم جان باختند.
شبکه ایمنی هوانوردی ایران آن روز (۱۵ آذر ماه ۸۴) در گزارش کوتاهی درباره سقوط مرگبار هواپیمای سی ۱۳۰ نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران می نویسد: هواپیمای باری هرکولس فرودگاه مهرآباد را به طرف بندرعباس ترک کرد. مسافران هواپیما تعدادی از خبرنگاران ایرانی بودند که قرار بود رزمایشی را پوشش خبری دهند. خلبان مشکل فنی را حدود هشت دقیقه پس از برخاستن اعلام و درخواست فرود اضطراری در فرودگاه مهرآباد را بیان می کند. به هنگامه نزدیک شدن به باند با استفاده از سامانه ابزار فرود، هواپیمای سی۱۳۰ به یک مجتمع مسکونی ۱۰ طبقه در منطقه مسکونی آذری برخورد کرد. میدان دید در زمان حادثه در حدود ۱۵۰۰ متر گزارش شده است.
هواپیمای سی ۱۳۰ پس از چندین ساعت تاخیر به دلیل نقص فنی در ساعت ۱۳ و ۳۰ دقیقه از فرودگاه مهرآباد برخاست اما بعد از هشت دقیقه از زمان پرواز، کاپیتان «بابک گوهری» خلبان نخست هواپیما متوجه نابسامانی در عقربه موتور شماره چهارم هواپیما شد و در مدت زمان کوتاهی، تمامی عقربه های مربوط به این موتور از کارافتاد.
در این هنگام افسر مهندس پرواز، دستور خاموش کردن موتور را صادر کرد وسپس خلبان پس از کنترل و تنظیم هواپیما، با برج مراقبت فرودگاه مهرآباد تماس گرفت و شرایط اضطراری اعلام کرد و یادآور شد که به دلیل ایجاد مشکل فنی در هواپیما به فرودگاه بازمی گردد.
هواپیما با حفظ ارتفاع به طرف مهرآباد تغییر مسیر داد و به آرامی ارتفاع خود را کم کرد، هنگام عبور از بالای منطقه کهریزک، کمک خلبان چرخ ها را باز کرد و پیش از رسیدن به منطقه قلعه مرغی مقداری زودتر از زمان تعیین شده، به طرف چپ پیچید. مسئولان برج مراقبت متوجه شدند که هواپیما از مسیر خود منحرف شده و تلاش کردند تا این موضوع را به اطلاع خلبان برسانند اما این موضوع بسیار دیر انجام شد و فرود اضطراری هواپیما در فضای خالی میان ساختمان های شهرک توحید در نزدیکی محله آذری تهران باعث برخورد بال راست هواپیما به یکی از ساختمان ها و انفجار هواپیما شد.
۱۶ سال از این سانحه دردناک گذشت، اما از عمق قصه پرغصه ما چیزی کم نشده است، غم فقدان سرمایه‌های ارزشمند عرصه رسانه. همان‌هایی که با تمام وجودشان بی هیچ منتی کار می‌کردند و ثانیه‌ای از حقیقت جویی و خدمت به مردم و جامعه شان باز نمی ماندند، آری، رسالت خبر و خبرنگار همین است. پیام‌رسانی و آگاهی‌بخشی در سریعترین زمان ممکن به مخاطب منتظر. اما به ناگاه ورق برگشت و سرنوشت دیگری برایشان رقم خورد، چرا که این بار این خودشان بودند که به خبر تبدیل شدند...
روحشان شاد و راهشان هموار...
نظر شما