چرا به این چا در یمن "چاه جهنم" می‌گویند؟

به گزارش سلام نو،‌غارنوردان مارها و آبشارهایی را در داخل "چاه جهنم" بدنام یمن در اولین فرود جهان کشف کردند.

بسیاری از مردم محلی بر این باورند که این گودال عظیم، زندانی برای جن ها و دروازه ای به جهان اموات است.

چاه برهوت که به «چاه جهنم» نیز معروف است، در استان المهره در یمن قرار دارد.

کاوشگران غار از عمان، اولین افرادی هستند که به عمق ۳۶۷ فوتی (۱۱۲ متری) گودال "چاه جهنم" در یمن فرود راه پیدا کرده‌اند که بسیاری از مردم محلی معتقدند دروازه‌ای پر از جن به جهان زیرین است.

گودال طبیعی که رسما به نام چاه برهوت شناخته می‌شود، دارای یک ورودی دایره‌ای ترسناک است که قطر آن ۹۸ فوت (۳۰ متر) است و در وسط بیابان در استان المهره در شرق یمن، نزدیک به مرز یمن واقع شده است. کاوشگران آماتور، قبلا وارد این گودال شده بودند، اما تا کنون هیچ کس شناخته نشده بود که آن را تا انتهای آن طی کرده باشد.

چند وقت پیش تیمی متشکل از ۱۰ کاوشگر از تیم کاوش غارهای عمان (OCET) چاه برهوت را با استفاده از یک سیستم قرقره‌ای که هشت نفر از اعضا را به پایین‌ترین قسمت برد و دو نفر در بالا باقی ماندند، کاوش کردند. جمعیت کوچکی از تماشاگران بی‌باک برای تماشای این رویداد جمع شدند، علی‌رغم ترس‌های محلی پیرامون فروچاله.

محمد الکندی، استاد زمین شناسی در دانشگاه صنعتی آلمان در عمان که بخشی از تیم OCET بود، به خبرگزاری فرانسه گفت: "شور، ما را به انجام این کار سوق داد." و ما احساس کردیم که این چیزی است که شگفتی جدیدی و بخشی از تاریخ یمن را آشکار خواهد کرد.

کاوشگران گزارش دادند که آبشارها، مارها، حیوانات مرده، استالاگمیت‌ها و مرواریدهای غار پیدا کردند، اما جای تعجب نیست که آنها هیچ جن یا دری به جهنم پیدا نکردند.

به گزارش خبرگزاری فرانسه، قدمت دقیق چاه برهوت در حال حاضر ناشناخته است، اما احتمالا میلیون ها سال قدمت دارد.

بسیاری از افسانه‌های محلی برای توضیح این گودال پدید آمده‌اند که اکثر آنها، آن را به عنوان زندانی برای جن ها توصیف می‌کنند که در نتیجه باعث بدشانسی می شود. برخی از مردم همچنین معتقدند که اگر خیلی به چاه نزدیک شوند، گودال می‌تواند افراد را به داخل بکشد. به گزارش AFP، برخی دیگر ادعا می‌کنند که این حفره یک ابر آتشفشانی است که می‌تواند زمین را از بین ببرد، اگرچه هیچ مدرک علمی برای اثبات این موضوع وجود ندارد.

در گذشته، مردم بوی بدی را گزارش کرده‌اند که از سوراخ بزرگ بلند می‌شود، چیزی که باعث شد داستان‌هایی در مورد دروازه‌ای به جهنم بودن آن ایجاد شود و به نام مستعار آن منجر شود.

با این حال، در واقعیت، چاه برهوت یک فروچاله نسبتا معمولی است.

فروچاله‌ها چگونه تشکیل می‌شوند؟

فیلیپ ون بینن، کارشناس فروچاله در دانشگاه فلوریدا جنوبی گفت: «انواع مختلفی از فروچاله‎ها وجود دارد. شایع‌ترین آنها فروپاشی و فرونشست فروچاله است.

فروپاشی فروچاله‌ها زمانی ایجاد می‌شوند که حفره‌های سنگ بستر زیر سطح آنقدر گسترش می‌یابند که سقف بالا دیگر پشتیبانی نمی‌شود و سنگ و رسوبات روی آن ناگهان به داخل غار فرو می‌روند. به گفته ون بینن، فروچاله‌های فرونشست زمانی اتفاق می‌افتند که رسوبات سطحی به آرامی در حفره‌های کوچک زیر زمین فرو می‌ریزند تا زمانی که فرورفتگی ایجاد شود.

ون بینن گفت: هر دو متکی به نوع خاصی از چشم انداز به نام کارست هستند که با سنگ بستر کربناته مانند سنگ آهک و دولومیت مشخص می‌شود که در آب محلول است و به غارها، چشمه ها و فروچاله ها منتهی می‌شود.

وی افزود، متأسفانه، تشخیص دقیق چگونگی و زمان تشکیل فروچاله‌ها دشوار است. "مگر اینکه زمانی اتفاق بیفتد که مردم در محل زندگی می‌کنند و رویداد را ضبط می‌کنند، که تقریبا غیرممکن است."

کاوش در غار

هنگامی که تیم OCET به داخل چاله فرود آمد، آنها به یک طبقه ناهموار و ناهموار پوشیده از استالاگمیت رسیدند که ارتفاع برخی از آنها به ۳۰ فوت (۹ متر) می‌رسید. برخی از قسمت‌های کف نیز با مرواریدهای غار پوشیده شده بود که آنها نیز نوعی غاربزرگ هستند. ساختارهایی در غارها، مانند استالاگمیت‌ها و استالاکتیت‌ها، که از تجمع تدریجی مواد معدنی مانند کربنات کلسیم از چکه‌آب تشکیل می‌شوند.

 [مرواریدهای غار] از چکیدن یا جاری شدن آب به صورت لایه‌های متحدالمرکز مواد معدنی، معمولا در اطراف نوعی هسته تشکیل می‌شوند. عملا، هر چیزی می‌تواند به عنوان یک هسته عمل کند، هر آنچه در غار یا معدن موجود باشد. از آنجایی که هسته شل است، مواد معدنی می‌توانند به طور کامل در اطراف دانه رشد کنند که باعث تشکیل مروارید می شود.

مرواریدهای غار غیرمعمول هستند و می‌توانند فقط در قسمت‌هایی از کف غار رشد کنند که کاملا مسطح است به طوری که هسته در اطراف حرکت نمی‌کند.

از داخل گودال، تیم همچنین کشف کرد که آب از چندین سوراخ در دیواره‌های غار در حدود ۲۱۳ فوت (۶۵ متر) زیر سطح بیرون می‌آید و آبشارهای کوچکی را ایجاد می‌کند. این امر قطره چکانی، آب مورد نیاز برای تشکیل غارها، استالاگمیت ها و مرواریدهای غار را فراهم می کند.

کاوشگران همچنین از مشاهده مارها، قورباغه‌ها و سوسک ها در داخل سیستم غار و همچنین چندین حیوان مرده، عمدتا پرندگان، گزارش دادند که به نظر می‌رسید داخل گودال افتاده‌اند. الکندی به خبرگزاری فرانسه گفت که اجساد پوسیده ممکن است باعث بوی تعفن شوند که توسط مردم محلی گزارش شده است، اما "بوی بدی در داخل فروچاله وجود نداشت".

این تیم نمونه‌هایی را برداشتند که ممکن است اطلاعات بیشتری را در مورد فروچاله و چگونگی شکل‌گیری آن نشان دهد. الکندی به خبرگزاری فرانسه گفت: "ما نمونه‌هایی از آب، سنگ، خاک و برخی حیوانات مرده را جمع‌آوری کردیم، اما هنوز آن‌ها را تجزیه و تحلیل نکرده‌ایم."