به گزارش سلام نو، دکتر محمدعلی فیاضبخش با مطلبی با عنوان "غوره یا مویز؟ مسأله این است!" در روزنامه اطلاعات نوشت:
آرزوی همین روزها را داشتیم؛ بهتر بگویم، داشتم.
روزهایی که، اگر رئیسجمهوری با رأی اکثریتِ «شرکتکنندگان» انتخاب شده، و او نیز بر اساس قانون، دولتش را مستقر کرده، حداقلِ آرامش و حق تصمیمگیری را در تمشیت امور کشور داشتهباشد، و هر روز درگیر رتق و فتق امور حاشیهای نباشد- آنچنان که دولت پیشین بود؛ اعم از فشارهای رسانههای رسمی؛ یا سرکشی نیروهای خودجوش! -
من این روزها را به فال نیک میگیرم. اگر پیشینیانی که مقبول جناحی نبودند، اکنون مطرود شدهاند، و معترضانی که دیروز به هیچروی آرام نبودند، این روزها آرام گرفتهاند؛ در مجموع اتفاق نیکوییاست. میمانَد همان تمشیت امور معیشت و عزّت و مصلحت مردم؛ که خوب است در این مسیر، دلنگرانهای حرفهایِ سابق- همانگونه که این مدت نشان دادهاند و خود را کنترل کردهاند- خاطر پریشان ندارند و بگذارند و بلکه خود کمک کنند تا این سرِ شوریده به سامان باز آید و غم نخورند.
پوزیسیون و اپوزیسیون در داخل کشور، یک بازی سیاست بیش نیست؛ همانگونه که مثلاً اپوزیسیون (!) خارج کشور، بیش از یک خلسهی بعد از عمل نیست. خارجکشوریها را که مردم سالهاست بر سر کارِ عملشان (!) به حال خود واگذاشتهاند؛ باز هم میمانَد این دو بازیگر سیاستِ داخل، که فرقشان فقط در همان یک «اُ» است!؛ این «ا ُ» را که گاهی به «هو» کردن میانجامد نیز فرو بگذاریم که بگذرد؛ البته اگر بگذارند! و دوباره بیشفعالانِ حرفهایِ اعتراض و خودجوشی، حوصلهشان از «بیعملی» سر نرود.
این روزها یک جناح بر جناح دیگر خرده میگیرد که: «مثلا اگر فلان گفتار و یا بَهمان کردار در دولت گذشته اتفاق میافتاد، کسانی چنین میکردند و کسانی چنان؛ اما این روزها از چنین و چنانِ آن کسان خبری نیست».
در حد خردهگیری، سلّمنا! اما در پاسخ اینان باید گفت: مگر شما از آن شلوغکاریها شاکی نبودید؟ خُب؛ الان وضع آرام شده؛ دیگر چه؟! مگر شما نمیگفتید حاشیهها صحنه را بر متن روال امور تنگ کرده؟ خُب؛ امروز چرا نگران و یا خردهگیر از بهحاشیهرفتنِ حاشیهها هستید؟! مگر آنکه بگویند: «غورههایی را که در چشم ما ترکاندهاند، امروز باید در چشمشان بچکانیم!»
حقیر به هردو بازیگر گوید: شما را به مقدساتتان قسم، مصالح ملک و ملت را صرف بازی غوره نکنید! بگذارید به آرامش و طمأنینه و در روند درستِ زمان و در یکدستیِ باغبانیِ فعلی، غورههامان به وقتش مویز شوند؛ نه زودهنگام و نرسیده؛ نه دیررس و پلاسیده.
نظر شما