به گزارش سلام نو، دانشمندان در این بیماران از یک روش جدید اسکن گاز زنون برای شناسایی ناهنجاری‌های ریوی استفاده کردند که اسکن‌های معمول آن‌ها را نشان نمی‌دهند.
این بررسی در ۱۱ نفر انجام شد که هنگامی که ابتدا به کووید مبتلا شده بودند، نیاز به مراقبت بیمارستانی پیدا نکرده بودند، اما پس از عفونت اولیه تنگ‌نفس درازمدت را تجربه کرده بودند.
پژوهشگران می‌گویند این یافته‌ها تا حدودی این موضوع را که چرا تنگ‌نفس در افراد مبتلا به کووید درازمدت این همه شایع است، روشن می‌کند- گرچه دلایل احساس تنگ‌نفس اغلب پیچیده و متعدد هستند.
این پژوهشگران اسکن‌های گاز زنون و سایر آزمایش‌های کارکرد ریه را در سه گروه افراد مقایسه کردند.
این سه گروه شامل افراد مبتلا به کووید درازمدت و تنگ‌نفس که در هنگام عفونت حاد کرونا در بیمارستان بستری نشده بودند، ۱۲ نفر که هنگام ابتلا به کووید در بیمارستان بستری شده بودند، اما دچار کووید درازمدت نشده بوند و ۱۳ نفر به عنوان گروه شاهد یا کنترل می‌شدند.
همه این افراد در حین انجام ام‌آرآی (تصویربرداری تشدید مغناطیسی) گاز زنون استنشاق کردند.
این گاز بسیار شبیه به اکسیژن عمل می‌کند، اما می‌توان در جریان انجام اسکن به صورت تصویری آن را دنبال کرد، بنابراین دانشمندان می‌توانستند «ببینند» میزان جذب این گاز از ریه‌ها به درون جریان خون - که گام مهمی در انتقال اکسیژن به بدن شمرده می‌شود- چقدر است.
یافته‌های این پژوهشگران نشان داد در اکثریت افراد مبتلا به کووید درازمدت، انتقال گاز نسبت به افراد گروه کنترل که سالم بودند، با کارآمدی کمتری انجام می‌شود.
افرادی که به علت کووید در بیمارستان پذیرش شده بودند، نیز ناهنجاری‌های مشابهی داشتند.
در اغلب موارد رادیوگرافی‌های اشعه ایکس و سی‌تی اسکن‌های معمول ناهنجاری‌هایی هیچ ناهنجاری را در افراد مبتلا به کووید درازمدت نشان نمی‌دهند.
این پژوهشگران می‌گویند در مراحل بعدی کارشان می‌خواهند به پرسش‌های بیشتری در این باره پاسخ دهند، از جمله اینکه چه تعدادی از افراد مبتلا به کووید درازمدت اسکن‌های غیرطبیعی دارند، اهمیت ناهنجاری‌های یافت‌شده چقدر است، علت این ناهنجاری‌ها چیست و پیامدهای درازمدتشان چیست.
این پژوهش هنوز در مرحله پیش از انتشار است و هنوز داوری همتا نشده است.
نظر شما