به گزارش سلام نو، پل بند گرگر بنایی از مجموعه نظام آبی تاریخی شوشتر است. بند گرگر بر فراز مجموعه آسیابها و آبشارها قرار دارد که مسیر رودخانه گرگر را مسدود نموده و با بوجود آوردن اختلاف سطح، آب رودخانه به تونلهای سه گانه مجموعه هدایت می گردد. این پل بند در ۸۰۰ متری پایین دست بند میزان قرار گرفته و یکی از دروازه های ششگانه تاریخی شوشتر نیز بوده است.
پیشینه ساخت این پل همانند دیگر بناهای آبی تاریخی شوشتر، به دورهٔ ساسانیان بازمی گردد. کاربرد این بند، انحراف آب از رودخانه دست ساز و تاریخی گرگر و هدایت آب به سمت تونلهای آسیابهای آبی است.
پل بند گرگر در تاریخ ۲۰ آذر ۱۳۷۹ با شمارهٔ ثبت ۲۹۱۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. همچنین این پل بند به همراه ۱۵ اثر تاریخی دیگر شوشتر در نشست سالانه کمیته میراث جهانی یونسکو در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۹ (۵ تیرماه ۱۳۸۸) در شهر سویل اسپانیا، با عنوان نظام آبی تاریخی شوشتر به عنوان دهمین اثر ایران در فهرست میراث جهانی یونسکوبا شماره ۱۳۱۵ به ثبت رسیده است. شایان ذکر است که نظام ابی تاریخی شوشتر به عنوان موزه آب دنیا در سازمان جهانی یونسکو ثبت شده است.
در شمال شهر تاریخی شوشتر می توانید به دیدار یکی از بزرگترین نهرهای دستکند ایران بروید که یادگاری از هخامنشیان بوده و در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. نهر دستکند شاخه ای از رود کارون می باشد که در شمال شوشتر توسط بند میزان از کارون جدا شده و در فاصله حدود ۴۵ کیلومتری پایین تر مجددا به آن وصل می شود. برای جلوگیری از تخریب، کف نهر با سنگ های بزرگی که توسط بست های فلزی به هم متصل شده اند فرش شده است. جالب است بدانید که در دل صخره های مرتفع اطراف نهر گرگر سوراخ ها و هواکش هایی وجود دارند که به شوادان های خانه ها راه داشته و هوای خنک را از سمت نهر به داخل آن ها می فرستند. «شوادان» به زیر زمین های عمیقی گفته می شود که اهالی جنوب ایران برای فرار از گرمای طاقت فرسا در خانه های خود تعبیه می کردند. ساسانیان بر روی نهر گرگر پلی ساخته اند که در پشت آن، بند آب نهر گرگر توسط سه تونل که در دل صخره با دست حفر شده اند به جنوب پل بند منتقل می شود و با حرکت آب از بین کانال های فرعی، آبشارهای زیبای شوشتر تشکیل می شوند.
موقعیت مکانی
پل بند گرگر در شوشتر، خیابان شریعتی، شرق ضلع شمالی مجموعه آبشارها واقع شده است.
منبع: تریپ یار
نظر شما