به گزارش سلام نو، شبهِ جزیره میانکاله در منتهی إلیهِ جنوبِ شرقیِ دریای خزر، در دوازده کیلومتریِ شمالِ شهرِ بهشهر در استان مازندران واقع شده است. مساحت آن بیش از شصت و هشت هزار هکتار و ارتفاعِ آن بینِ ۱۵ تا ۲۸متر کمتر از سطحِ دریای آزاد است.
این شبهِ جزیره، خلیج گرگان را از دریای خزر جدا میکند. زمین های شبه جزیره بوته زار بلند هستند و از قدیم مرتعِ گاو داران بوده است.
میانکاله از سال ۱۳۴۸ به عنوان «منطقه حفاظت شده» تعیین شد و هم اکنون با عناوین پناهگاه حیات وحش، تالاب بین‌المللی و ذخیره‌گاه طبیعی زیست کره تحت حفاظت محیط زیست قرار دارد.
میانکاله شبه جزیرهٔ باریکیست که از شمال با دریای خزر، از جنوب با خلیج باریک و کم عمق گرگان و از غرب با تالاب زاغمرز و مرداب لپوی بهشهر همسایه است. در شرق آن آشوراده قرار دارد که با تنگهٔ باریکی به طول کمتر از یک کیلومتر همسایهٔ بندر ترکمن است. مسیر اصلی ورود به میانکاله جاده‌ای است که از نکا به سمت روستای زاغمرز رفته و با عبور از کنار تالاب زاغمرز به میانکاله می رسد.
تالاب میانکاله نیز بخشی از این شبه جزیره است و در سوی باختر آشوراده قرار دارد. این تالاب اولین تالاب بین‌المللی ثبت شده در فهرست تالاب های کنوانسیون رامسر است.
در شبه جزیره میانکاله روستا و سکونتگاه دائمی وجود ندارد اما دامداران در بعضی فصول برای چرای دام های خود به آن می آیند. مشوراده، میان قلعه، قزل شمالی، قزل مهدی و قواسطل از دامداری ها و روستاهای سابق این منطقه هستند. در آشوراده هم فقط کارمندان بندرگاه زندگی می کنند.
نام میانکاله دگرگون شده نامِ میان قلعه است. (گال یا کال خدای ایران باستان می باشد. شاید معنای میان کاله بی ارتباط با خدای باستان ایران نباشد) در قدیم به این شبه جزیره انجیله و در مقطعی دیگر نیم مردان گفته می شد.
مجموعه شبه جزیره میانکاله، جزایر آشوراده و اسمال سای دارای جاذبه های شگفت انگیز طبیعی و زیست محیطی کم نظیری هستند که عمده ترین آنها پوشش گیاهی ویژه و حیات وحش منحصر به فرد آن است و چشم‌اندازهای ساحلی، بیشه ای و خلیج گرگان، این بخش از استان مازندران و سواحل خزر را به یکی از جالب ترین نقاط گردشگری تبدیل کرده است.
فضای اکو سیستم از آبگیرها، زمین های باتلاقی، جنگلی با درختچه ها و زمین های پوشیده از گز تشکیل شده است. اکوسیستم زمینی خود از تپه های شنی انارستان و تمشک زارها، سازیال ها و علفزارها با مراتع گوناگون درخت و درختچه های متراکم یا پراکنده تشکیل شده است
یکی از دلایل اهمیت میانکاله این است که در تمام سواحل جنوبی دریای خزر هیچ منطقه ای جز آن وجود ندارد که محیط طبیعی آن در وضعیتی نسبتاً دست نخورده باقی مانده باشد. تمامی سواحل دیگر به طور گسترده با ساخت و سازهای انسانی همچون جاده، شهر و روستا و کارخانه ها دگرگون شده اند. به همین دلیل سلامتی این منطقه اهمیت بسیاری در حفظ سلامتی کل دریای خزر دارد. سلامتی نسبی میانکاله موجب شده تا تالاب ها و سواحل این منطقه علاوه بر پرندگان مهاجر، محل تخم گذاری و زیستگاه اصلی بسیاری از ماهیان دریای خزر نیز باشد، به ویژه کپور و کفال و ماهیان خاویاری. نزدیک به نیمی از خاویار ایران از آب‌های این منطقه صید میشود.
وضعیت اقلیمی
مساحت میانکاله در حال حاضر حدود ۶۸ هزار هکتار است. میانگین ارتفاع میانکاله ۳۰ متر پائین‌تر از سطح دریاهای آزاد، و میانگین بارندگی سالیانه آن ۷۱۷ میلیمتر است و در اقلیم گرمِ مرطوب تا معتدل قرار گرفته است.
وضعیت حیات وحش
پناهگاه حیات وحش و تالاب میانکاله که یکی از مناطق حفاظت شده بین المللی است علاوه بر اینکه زیستگاه دائمی بسیار مناسبی برای پرندگان بومی نظیر قرقاول و دراج است به علت دارا بودن شرایط خاص اقلیمی همه ساله در فصل زمستان زیستگاه و پناهگاه مناسبی برای زمستان گذرانی پرندگان مهاجر است که از سیبری به این مناطق گرمسیری مهاجرت می کنند.
در این منطقه نمونه ای از پرندگان مهاجر شامل فلا مینگو غاز خاکستری، غازپیشانی سفید کوچک، پلیکان، لک لک سیاه، نوعی کبک، انواع مرغابی. و…….به سر می برند.
پستانداران موجود شامل خوک وحشی، شغال، جوجه تیغی، خرگوش، روباه و…..می باشند.
از نظر پوشش گیاهی قسمت وسیعی از شبه جزیره میانکاله مرتع می باشد که منحصراٌ جهت چرای دام مورد استفاده بوده و پوشش این اراضی را نباتات مخصوص مرتعی و چمنی تشکیل داده اند.
در قسمتی از اراضی شوره زار منطقه زمین دارای پوشش ضعیفی بوده و شامل گیاهان مقاوم به شوری است. اراضی شوره زار ساحلی دریا عموما از انواع گیاهان پوشیده هستند.
منبع: تریپ یار
نظر شما