سلام نو – محمدعلی صف‌آرا: بازیگری که حضورش در قاب تصویر را با نقش‌های طنز آغاز کرد و به نظر می‌رسد در راه تبدیل شدن به یک کمدین متوسط اما دوست‌داشتنی است حالا امروز بدل به یکی از ستارگان سینمای ایران شده که نامش برای در هر پروژه‌ای می‌تواند باعث جذب مخاطبان به آن شود.
این بازیگر جواد عزتی است، مردی که حالا در آستانه‌ی ۴۰ سالگی بازیگری پخته، همه‌فن حریف و البته خوش تکنیک است که از کمدی تا دارم و جنایی بازی‌های درخشان و قابل توجهی را به نمایش می‌گذارد.
اولین تصویرها از جواد به سریال من یک مستاجرم باز می‌گردد. جایی که او در یک قسمت نقش پیک رستوران را داشت و چند قاب از چهره‌اش بیشتر مشخص نبود. بعد به کمربندها را ببندیم مهدی مظلومی آمد و نقش بیشتری پیدا کرد. اما جایی که جواد عزتی توانست میخ خود را در ذهن مخاطب بکوبد قهوه تلخ مهران مدیری بود. او هر چند تا قبل از قهوه تلخ با حضور در سریالی مثل قرارگاه مسکونی جای پای خود را محکم کرده بود، اما قهوه تلخ چیز دیگری بود.
او در اولین سریال نمایش خانگی مهران مدیری نقش «بابا اِتی» را به عهده گرفت و یکی از ماندگارترین تیپ‌های سریال‌های مدیری را در کنار «بابا شاهِ» هادی کاظمی خلق کرد. این تیپ بود که جواد عزتی را به دل مردم برد. در بازار تهران که رد می‌شدید یکی داشت ادای عزتی را در می‌آورد و یکی ادای کاظمی را.
در سینما اما مسیر عزتی کمی متفاوت بود. با این همه او در سینما همچون تلویزیون با فیلم‌های خوب و مخاطب‌پسند شروع کرد. «طلا و مس»، «آفریقا»، «همه چیز برای فروش»، «کلاشینکف» و «شیار ۱۴۳» فیلم‌هایی هستند که بازی عزتی در آن‌ها مورد پسند تماشاگران بود. عزتی برخلاف بسیاری از بازیگرها، پس از مطرح شدن نامش در سینما، تلویزیون را کنار نگذاشت و همچنان در سریال‌های تلویزیونی بازی کرد.
پس از یک دهه بازیگری در تلویزیون و سینما، سال‌های دهه‌ی نود برای جواد عزتی سال‌هایی خوب و موفقی بودند و او به بازیگر اول و دوم محصولات پر مخاطب تبدیل شد. دهه‌ی نود برای این بازیگر جوان با بازی در فیلم‌های کمدی شروع شد. فیلم‌هایی که بیشترشان در گیشه موفق بودند و نام عزتی را به‌عنوان بازیگری پولساز مطرح کردند.
«در مدت معلوم»، «زاپاس» و «اکسیدان» در حد فاصل بین سال‌های ۹۳ تا ۹۵ اکران شدند و همگی در زمان اکران خیلی خوب دیده شدند. تا اینجا همه عزتی را به عنوان بازیگری کمدی می‌شناختند، کمدینی که هرچند مثل مدیری و عطاران صاحب سبک نیست، اما کار بلد، حرفه‌ای و توانمند است.
در سال ۱۳۹۵ جواد با «ماجرای نیمروز» محمد حسین مهدویان مهم‌ترین نقش جدی خود را نه تنها در سینما بلکه در قاب تصویر به دست آورد. او این بار در نقش یک مأمور اطلاعاتی به دهه‌ی شصت رفت و نقشی کاملا جدی را برعهده گرفت، نقشی که بسیاری آن را الهام گرفته از سعید امامی می‌دانستند.
این نقش تبدیل به سکوی پرتاب او به سینمای غیر طنز شد. در «لاتاری» و «تنگه ابوقریب» و «پیلوت» بازی کرد تا کفه ترازوی تلخی، تراژدی و درام در کارنامه‌اش کم وزن نباشد.
اما نقطه اوج عزتی را باید در سه اثر شنای پروانه، زخم کاری و مرد بازنده جست‌وجو کرد. شنای پروانه کار محمد کارت و دو تای دیگر کار مهدویان است. سه نقش متفاوت با سه مختصات، فیزیک، ظاهر و دنیای متفاوت که توانمندی‌های عزتی را بیش از پیش نشان داد.
برادری درون‌گرا که برای نجات جان برادرش از چوبه اعدام تلاش می‌کن ازد، مردی که نوکری به اربابی می‌رسد و امپراطوری می‌سازد و ویران می‌شود و پلیسی که می‌خواهد در برابر فساد ایستادگی کند. سه نقش آفرینی خوب و جالب توجه از جواد عزتی که نمی‌توان به سادگی از آن‌ها گذشت.
جواد عزتی بازیگر بی‌نقصی نیست و هنوز نتوانسته ارزش برندی مثل مدیری، عطارانی، رادان یا پیروزفر برای خود خلق کند، اما نشان داده بازیگری توانمند، منعطف و درجه یک است که می‌تواند به ستون نسل جدید سینمای ایران بدل شود و راه بزرگان این دنیا را طی کند. سینما و تلویزیون ایران در سال گذشته بازیگر خوب کم نداشته اما هیچ کدام گستردگی، کیفیت و اقبال جواد عزتی را در قاب سینما و تلویزیون نداشتند.
نظر شما