به گزارش سلام نو به نقل از ایرنا ، روز جمعه پنجم فروردین گزارشی با عنوان «پشت پرده دریافت عوارض ۱۰ هزار تومانی برای ورود به ساحل فرح‌آباد» مبنی روشن شدن ابعاد دریافت هزینه ورود به ساحل فرح‌آباد تهیه و منتشر شد .با توجه به اینکه قبل از گزارش،ویدئویی انتقادی در فضای مجازی از دریافت عوارض ۱۰ هزار تومانی برای ورود به این محوطه ساحلی،منتشر شده بود و عمدتا این پرسش را به همراه داشت که عوارض برای چه دریافت می‌شود و مسافران در ازای پرداخت آن، چه خدماتی را دریافت می‌کنند که با مشاهدات میدانی و پرس‌وجو از برخی اهالی منطقه و دوتن از شهرداری فرح آباد، مشخص شد که عوارضی به یک نهاد غیر دولتی پرداخت می شود.
با توجه به طرح برخی ابهامات در آن گزارش هنوز نتیجه درستی از پشت پرده عوارضی حاصل نشده بود، که دوباره برای شفاف شدن این موضوع پیگیری های خود را برای پاسخ مستدل به ابهامات مطرح شده ادامه داد.
نخستین نکته مورد توجه آن است که تفکیک مفهوم آزادسازی سواحل از رایگان بودن ارائه خدمات به مسافران امری متفاوت و جداگانه است. به نظر می‌رسد پس از برجسته شدن موضوع آزادسازی سواحل و تاکیدات ویژه رییس‌جمهور بر بازپس‌گیری حریم ۶۰ متری دریا، این باور در جامعه ایجاد شده که آزادسازی به معنای رهاسازی سواحل برای حضور و دسترسی همه مردم به ساحل و دریاست. در حالی که مفهوم اصلی و درست از آزادسازی سواحل، فراهم شدن امکان ایجاد زیرساخت‌های خدماتی و رفاهی مناسب برای عموم مردم در سواحل است. یعنی پس از آزادسازی، با حضور بخش خصوصی یا دستگاه‌های اجرایی برای ساماندهی فعالیت‌های وابسته به گردشگری و حضور مسافران در سواحل انجام شود که اجرای این زیرساخت‌ها و مدیریت بر چنین مجموعه‌هایی مستلزم ایجاد «ساختار درآمد-هزینه» با استفاده از دریافت هزینه ورودی از مسافران است. امری که در همه مناطق گردشگری اجرا می‌شود و مرسوم است.
حال مسافرانی که در این روزها از انتهای جاده فرح‌آباد وارد محدوده ساحلی و با یک باجه عوارضی مواجه می‌شوند، طبق پیگیرهای میدانی این خبرگزاری مشخص شد که این باجه متعلق به «مجتمع فرهنگی و گردشگری ساحل فرح‌آباد» است که در ازای ارائه خدمات، از مسافران،ورودی دریافت می‌کند.
به رسم اصل امانتداری ادعای شهرداری فرح آباد را بدون دخل و تصرف در گزارش قبلی منتشر کرد. اما قبل از طرح ادعا، مسئولین شهری فرح آباد می بایست با رعایت انصاف این نکته را مورد توجه قرار می دادند که منطقه فرح‌آباد تا پیش از سال ۱۳۹۵ شهر نشده بود و شهرداری نداشت و شهرداری ساری زیرساخت‌هایی را برای استقرار مسافران در سواحل ایجاد کرده بود. از سال ۱۳۹۲ این محدوده ساحلی برای گسترش زیرساخت‌ها و اجرا و ساماندهی فعالیت‌های فرهنگی و گردشگری در اختیار مجتمع فرهنگی، تفریحی و گردشگری ساحل فرح‌آباد قرار گرفت که اکنون با وجود اینکه حدود ۴۰ درصد پیشرفت فیزیکی دارد، اما به دلیل تأمین برخی از زیرساخت‌های حداقلی و ایجاد محیطی امن و مناسب و ارائه برخی خدمات مورد استقبال انبوه مسافران قرار گرفته است.
از ابتدای فعالیت این مجتمع تا کنون ۸۰ چشمه سرویس بهداشتی، ۴۰ دوش حمام، دو طرح رایگان شنا برای آقایان و بانوان، ۲۷ سوییت مبله و با امکانات ساخته، ۲۰ کانکس با امکانات اقامتی با نرخ مصوب گردشگری ،ایجاد بازارچه، نصب ۹۰ آلاچیق برای استقرار مسافران، ایجاد فضای سبز و تأمین روشنایی و آب آشامیدنی بخشی از خدمات زیرساختی انجام شده در این محوطه تحت مدیریت مجتمع است که همه این زیرساخت‌ها با همین مبلغ هزینه ورودی های دریافت شده از مسافران ایجاد شده است.
به گفته مدیر این مجتمع تامین امنیت در بخش اموال مسافران با پایش آنلاین و ۲۴ ساعته و همچنین نظارت شبانه روزی کارکنان از پارکینگ مجتمع از جمله اقدامات مهم این مجتمع برای تامین امنیت و رفاه مسافران است که دو اصل مهم در مقصدهای گردشگری هستند که توسط سرمایه گذار تأمین شد و رضایت گردشگران را درپی داشت.
فریدون رحمانی با بیان اینکه نگاه و توجه ویژه به اشتغال‌زایی برای بومیان در این منطقه مهم ترین دستاورد این مجموعه سرمایه گذار است، می گوید: در این مجموعه حدود ۴۰ نفر از اهالی منطقه در حال حاضر با حقوق و مزایای قانونی به طور ثابت مشغول کار هستند. علاوه بر آن دست‌کم ۷۰ نفر از بومیان منطقه به عنوان کسبه مجتمع فعالیت می‌کنند.۷۰ قایق‌ران اهل منطقه با مجوز رسمی از مرزبانی و اداره کل بنادر و دریانوردی، در زمان حضور مسافران مثل این روزها مشغول ارائه خدمات تفریحی به مسافران هستند. هیچ هزینه‌ای هم از این قایق‌ران‌ها بابت فعالیت در ساحل مجتمع دریافت نمی شود و اینکه دست‌کم ۲۰۰ نفر در این مجتمع به اشکال گوناگون مشغول فعالیت هستند.
به گفته مدیر این مجتمع ایجاد زیرساخت‌ها و اجرای برنامه‌های فرهنگی و گردشگری طبیعتا به اعتبارات مالی و بودجه نیاز دارد. بر همین اساس هم دریافت ورودی در ازای ارائه خدمات و توسعه زیرساخت‌ها شیوه‌ای مرسوم به حساب می‌آید که در همه کشورها انجام می‌شود. در مجتمع ساحلی فرح‌آباد نیز همین فرآیند وجود دارد. مسافران ۱۰ هزار تومان می‌پردازند و از محل همین عوارض اعتبارات جاری و عمرانی مجتمع تأمین می‌شود که به بیان ساده‌تر تمام درآمدهای حاصل از عوارض ۱۰ هزار تومانی که مسافران در ازای دریافت خدمات می‌پردازند صرف نگهداری، تأمین امنیت، حقوق کارکنان، اجرای برنامه‌ها و گسترش زیرساخت‌هاست. این در حالیست که نرخ مصوب اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری برای طرح مصوب منطقه فرح آباد مبلغ ۱۵ هزار تومان است!
رحمانی در ادامه خاطرنشان می‌کند: تا کنون حدود ۱۰ میلیارد تومان برای ایجاد زیرساخت‌ها در این مجتمع هزینه شده است که تمام این مبلغ از محل درآمدهای مجتمع تأمین شد. حتی چهار هکتار زمین در همسایگی مجتمع خریده شد و برای گسترش زیرساخت‌ها به مجموعه اضافه شده است.
به گفته رحمانی مدت قرارداد این مجتمع ۱۵ ساله است که تقریبا دو سوم آن گذشته و خواه ناخواه پس از پایان قرارداد باید طبق قانون برای مدیریت اینجا توسط شهرداری فرح‌آباد تصمیم‌گیری شود.
اما مهم این است که آن زمان مجموعه‌ای با کیفیت برای منطقه باقی مانده و ساختار ارائه خدمات نیز به شکل استانداردی در مجموعه ایجاد شده است و هر سرمایه‌گذاری مدیریت آن را در اختیار بگیرد باید به روال کنونی و با کیفیت مناسب فعالیت را ادامه دهد.
با توجه به اینکه در پایان گزارش قبلی گفته شد «پولی که مسافران و شهروندان این روزها در ساحل فرح‌آباد برای ورود به این محدوده ساحلی می‌پردازند، طبق قانون و مقررات نباید پرداخته شود. چرا که پشتوانه قانونی ندارد.» اما این خبرگزاری طبق رسالت حرفه ای خود برای شفاف شدن موضوع و با توجه به پیگیری های میدانی متوجه شد، روزانه سه الی چهار هزار مسافر در این مجموعه گردشگری پذیرش می شوند که حضور این تعداد مسافر طبیعتا مستلزم برنامه‌ریزی و هزینه زیادی است تا مشکلی ایجاد نشود. علاوه بر تأمین زیرساخت‌ها اعم از آب آشامیدنی و آلاچیق‌ها و هماهنگی فعالیت‌های تفریحی، بحث نظافت محوطه و جمع‌آوری زباله‌ها به تنهایی یک موضوع مهم و پرهزینه است. باید در نظر داشته باشیم که این مجتمع، طرح سالمسازی دریا نیست که فقط سه یا چهار ماه سال برپا باشد؛ بلکه یک مجموعه گردشگری است که در طول سال از مسافران پذیرایی می‌کند.
نظر شما