سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: در وسط اقیانوس اطلس شمالی مجمع الجزایر کوچکی قرار دارد که توسط باران، باد و دریا آسیب دیده است. مهم نیست در کجای جزایر فارو هستید، اقیانوس بیشتر از ۵ کیلومتر دورتر نیست. جزایر فارو با آبشارهایی که از بالای صخره‌ها به دریای خروشان سرازیر می‌شوند، تونل‌هایی که در دامنه کوه‌ها حوصله دارند، دهکده‌های متروکه وهم‌آور، و فانوس‌های دریایی دورافتاده، مکان مناسبی برای ماجراجویی‌های وحشی است.
آب و هوا نقطه صحبت مورد علاقه فاروئی‌ها است: غیرمعمول نیست که یک جزیره باران، دیگری برف و سومی آسمان آبی درخشان را تجربه کند. همه حدس می‌زنند که آب و هوا چه چیزی به ارمغان می‌آورد، اما همه اینها بخشی از جادو است. در دریاها شجاع باشید و با قایق به مایکینز سفر کنید، جزیره‌ای که تنها با یک دهکده کوچک و یک فانوس دریایی توسط پافین‌ها اداره می‌شود، یا با هلیکوپتر پرواز کنید آنها مانند تاکسی معمولی و به همان اندازه ارزان هستند. این جزایر به قدری ناشناخته بودند که هیئت گردشگری مجبور شد گوگل را متقاعد کند که دوربین‌هایی را برای نقشه برداری از جاده‌ها بفرستد. اما به جای اینکه بخواهند ماشین‌ها را به همه مکان‌های دورافتاده برسانند، تجهیزات را به پرجمعیت‌ترین ساکنان جزایر: گوسفندان بستند!
بهترین بخش بازدید از جزایر فارو، کشف است: چه مناظر خیره کننده، دهکده‌های دره پنهان، یا افسانه‌های باستانی وایکینگ‌ها، جزایر التماس می‌کنند که کاوش شوند.
مکان‌هایی برای کاوش
دو پشته سنگ غول پیکر که طبق افسانه، جایی که زمانی یک غول و همسر جادوگرش برای دزدیدن جزایر فارو و بازگرداندن آنها به ایسلند فرستاده شده بودند. آنها تصمیم گرفتند طنابی را به دور کوهی ببندند و جزایر را به سمت کشور خود بکشند. با این حال، آنها آنقدر مشغول کار خود بودند که فراموش کردند هنگام طلوع خورشید پنهان شوند، آنها فقط در شب می‌توانستند پرسه بزنند و اولین پرتوهای خورشید آنها را به سنگ تبدیل کرد. از آن زمان تا به الان رو به غرب به سمت ایسلند نشسته‌اند و در آرزوی بازگشت به خانه هستند. مولی، شهر ارواح را کشف کنید که به دلیل دورافتادگی رها شده بود. اسب فارویی که قرن‌ها در زمین‌های صخره‌ای سرگردان بوده است.
یا سوار کشتی شوید و به کالسوی بروید، جزیره‌ای که به دلیل شکل نازک و تونل‌های متعددش "فلوت" نامیده می‌شود. ۱۳ قله و ۱۱ دره برای پیاده‌روی، چهار دهکده برای توقف یک شکلات داغ و لقمه‌ای از کیک وجود دارد. از آنجایی که تنها ۱۵۰ نفر ساکن هستند، نقاط متروک زیادی برای کاوش وجود خواهد داشت.
برای دیدن یک توهم نوری از دریاچه ای بر فراز دریا و دهکده کوچکی که در لبه صخره ایستاده است، به سورواگسواتن بروید و مشرف به آن باشید. ماشین خود را رها کنید و در توده‌های چمنی بالا بروید تا به منظره تماشایی برسید، آبشاری که روی امواج متلاشی زیر آبشار می‌ریزد. درست در نور مناسب آن را بگیرید و یک قوس رنگین کمانی زیبا بر فراز آبشار خواهید دید.
حتی غذا هم وحشی است!
غذاهای فاروئی ممکن است ساده باشند، اما غرق در سنت هستند و می‌توان آن را خانه حرکت مزرعه تا سفره در نظر گرفت. از زمانی که اولین مهاجران وارد شدند، فاروئی‌ها غذای خود را شکار کردند و هر آنچه را که می‌توانستند در مجمع الجزایر خشن پرورش دادند. تخمیر یک طعم اکتسابی است، اما به همان اندازه فاروئی است که می‌توانید بدست آورید. کلبه‌های چوبی با تخته‌هایی ساخته شده‌اند تا باد شور دریا از آن عبور کند و هر چیزی را که داخل آن آویزان است خشک کند. علی‌رغم دشواری رشد غذا در اینجا فقط می‌توان چند سبزیجات مانند شلغم، چغندر، تربچه و سیب زمینی را پرورش داد. این جزایر خانه انقلابی در غذا بوده است و یک رستوران با دو ستاره وجود دارد
نظر شما