تکلیف حقوق کارگر و بازنشسته چه زمانی مشخص می شود؟

به گزارش سلام نو به نقل از انتخاب، غلامرضا بنی اسدی: نام گذاری روز ها به اسم گروه های اجتماعی، از آن روز ها، نوروز می سازد برای جامعه هدف. آن روز که می رسد، جشن می گیرند. گل می شنوند و کام شیرین می کنند اما دریغ که این شرح را نمی توان برای روز کارگر هم صادق دانست. درد هاشان تازه تر می شود و زخم هاشان نیز. برخی ها هم که فرصت را برای نمک سود کردن زخم ها مناسب می یابند انگار! یکی اش همین که درروز کارگر نسبت به "تحدیدِ" درصدِ افزایش حقوق شان سخن به میان آوردند و عملا به "تهدیدِ" روح و وروان شان، آستین بالا زدند.

تهدیدی که نه فقط کارگر که بازنشستگانِ تامینِ اجتماعی را هم در برمی گیرد. این دو قشر که در حقیقت امروز و فدرای یک قشر هستند، بیش از ۳ ماه است که در اضطراب تعیین تکلیف حقوق و مستمری خود، لحظات را به عذاب می گذرانند. هر مدتی یک نفر می آید و زخم شان را باز می کند و استخوان را تکانی می دهد و نمکی می ریزد و می رود. هنوز این درد به التیام نرسیده دیگری از راه می رسد. انگار مسابقه گذاشته اند برای اذیت کردن کارگر و بازنشسته کارگری! عدد ۵۷ در صد را بزرگ می کنند اما نمی گویند که همه این سر و صداها برای ۴میلیون و ۱۷۵ هزار تومان است.

جوری سخن می کنند که انگار عالم کنفیکون شده است. قصه بازنشستگان هم تابع همین موضوع است اما غم دار تر. اما نا عادلانه تر. یک نفر هم با حضرات به حساب و کتاب نمی نشیند که بازنشسته از خزانه برنمی دارد بلکه از سود زخیره خود نان می خورد. در دوران کاری، به ازای هر یک میلیونی که حقوق گرفته ، ۳۰۰ هزار تومان حق بیمه پرداخته است. حالا یکی با یک ضریب بازنشست شده براساس بیمه پردازی و دیگری با ۷ برابر بیمه پردازی الان حق اش است که ۷ برابر بگیرد اما تصمیم گیران که حداکثر وکیل بیمه پردازان هستند و نه بیشتر می آیند و تصمیم می گیرند و نسبت بیمه پردازی و دریافت مستمری را بر هم می زنند. کاری که خلاف عدالت بیمه ای و اقتصادی است.

کارشان به این می ماند که به کسی که ۷۰۰ میلیون در بانک سپرده دارد مثلا ۱۰ درصد سود بدهند و به کسی که ۱۰۰ میلیون دارد ۲۰ درصد! در کدام نظام اقتصادی و شیوه عدالت محوری چنین می کنند؟ تازه سخن از پرداخت "پلکانی" هم به میان می آورند! هرکه بیشتر بیمه پرداخته است کمتر بگیرد و هرکه کمتر پرداخته بیشتر بردارد. این اقدام عملا بر خلاف منافع خود سازمان تامین اجتماعی هم هست. طرف حساب می کند که اگر بیشتر بپردازد- به نسبت و درصد- کمتر می گیرد، کم را پرداخت خواهد کرد و بقیه را جایی سرمایه گذاری می کند که همه عوایدش را بردارد. بی این که دیگران برایش تصمیم بگیرند. باری روز کارگر گذشت. تلخ هم گذشت اما آیا حضرات دولتی، در روز های پیش رو کاری خواهند کرد که کام کارگر و بازنشسته شیرین شود؟ هنوز افزایش مستمری ها و تحکیم مصوبه شورای عالی کار و حق مسکن کارگران مانده است. خواهیم دید که به کار و کارگر چه احترامی خواهند گذاشت. امیدواریم همه خاطرات تلخ و روان فرسای این سه ماه به یک خبر خوب، جبران شود. ان شاالله