عثمان محمد پرست اسطوره دوتار نوازی خراسان درگذشت / به خدا گفتم هم دختر را می‌خواهم هم دوتار را

سلام نو – محمدعلی صف‌آرا: عثمان محمد پرست، استاد برجسته دوتار و موسیقی مقامی خراسان، امروز در شهر خود خواف درگذشت تا یکی دیگر از چراغ‌های پرفروغ موسیقی مقامی ایران خاموش شود. محمد پرست از انگشت شمار بازماندگان اساتید موسیقی مقامی خراسان بود.

شمس‌الله پونه برادرزاده و شاگرد استاد در گفت‌وگو با ایسنا با تایید خبر درگذشت عثمان محمدپرست گفت که حال وی از دو شب پیش رو به وخامت گذاشت و در بیمارستان خواف بستری شد. در نهایت نیز عثمان محمد پرست صبح امروز در همان بیمارستان در گذشت.a

در سال‌های گذشته موسیقی مقامی خراسان چهره‌هایی چون حاج قربان سلیمانی، نور محمد درپور، ابراهیم شریف زاده، غلامحسین سمندری، غلامعلی پورعطایی و محمد حسین یگانه را از دست داده است.

عثمان محمد پرست یا آنطور که بیشتر مشهور است، عثمان خافی موسیقی را خود آموز و سینه به سینه آموخت، با این همه چنان در دوتار استاد شد که امروز بسیاری از اساتید موسیقی حیات دوتار را مدیون عثمان می‌دانند.

عثمان محمد پرست برای بسیاری از ایرانیان اما با یک ترانه شناخته می‌شود و آن ترانه نوایی نوایی است که در سال ۱۳۵۳ با صدای او ضبط شد.

در مهر سال ۱۳۹۶، کاشی ماندگاری به نام او در ورودی خانه‌اش نصب شد که ده روز بعد به دست یکی از همسایگانش شکسته شد. محمدپرست درباره شکستن کاشی‌اش همان زمان به روزنامه ایران گفت: کاشی ماندگارم از سوی یکی از همسایگانم شکسته شد، البته تنها این نبود و بلکه حرف‌های بسیار زشتی هم روی در منزلم نوشته شده است. من یک نوازنده سنی‌ام؛ اما دین و مذهب هیچ نسبتی با تعصبات کورکوانه و بی‌دلیل ندارد.

عشق به دوتار از کودک تا کهنسالی

عثمان محمد پرست در یک مستند خود را این گونه معرفی می‌کند: بسم الله الرحمن الرحیم. من عثمانم، اهل خاف خراسان و مسلمانم. او درباره چگونگی آغاز علاقه‌اش به موسیقی گفته: یک کسی در تهران در رادیو خواند و من عاشق این موسیقی، صدا و ساز شدم. صدای مورد اشاره عثمان صدای ادیب خوانساری بود که از رادیو پخش می‌شد.

عثمان محمد پرست برای رسیدن به سادگی نتوانست به موسیقی برسد و در این مسیر بارها با مخالفت پدرش مواجه شد، با این همه پدر بعد از دیدن علاقه فرزندش دست از مخالفت برداشت.

عثمان محمد پرست درباره مخالفت پدرش با موسیقی می‌گوید:

پدرم به من می‌گفت تو دوهلی شدی، نزن آبروی من را بردی! اما نتوانستند جلوی من را بگیرند. یک شب من داشتم در وصف حضرت محمد با دوتار می‌خواندم که پدر می‌شنود و از مادرم می‌پرسد این صدای کیست. مادر پاسخ می‌دهد پسرت. پدرم به اتاقی که من در آن بودم می‌آید و صورت من را می‌بوسد و می‌گوید: من خبر نداشتم تو اینطور هستی و من عاشق تو شدم. تمام زندگی‌ام برای تو.

او درباره عشقش به دوتار می‌گوید:

دوتار یعنی عشق، "دوتار"، ساز آرام و ملایمی است که هم نوازنده را آرامش می‌دهد و هم مردمی را که علاقمند به این ساز هستند.

من از پشت دیوار عاشق یک دختری شدم و رفتم به مادرم گفتم: مادر من عاشق این دختر شدم. چه خاکی بر سرم کنم؟ مادرم گفت: عاشق این دختر شدی؟ این دختر نوه قاضی ولایت است. گفتم: هر که باشد.

عثمان محمد پرست درباره دردسر دوتار نوزازی در راه ازدواجش می‌گوید.

قاضی وقتی فهمید من دوتار می‌زنم گفت ما دختر به دوتار زن و دوهلی نمی‌دهیم. من به خدا گفتم خدای من هم این دختر را می‌خواهم هم دوتار را! تحمل و صبر کردم هم دوتار را گرفتم و هم دختر را.

عثمان محمد پرست به جز دوتار در نواختن سه تار و ویالون هم توانمند بود. او شیوه خاص خود را در دوتا نوازی داشت، شیوه‌ای که او را از دیگر اساتید دوتار نوازی متمایز می‌کرد. عثمان در کنار کسانی چون محمدرضا شجریان و شهرام ناظری دوتار نواخت و با تمجید اساتید به نامی چون حسن کسائی روبه‌رو شد.