سلام گرم خود را نثار می‌نمایم و برای یکایک شما دوستان و هم‌ندائیان بهترین‌ها را آرزو دارم.
من در آستانه شصت سالگی با تامل در گذشته و با نگاه به آینده به روش‌ها و کوشش‌های تازه‌ای در زندگی می‌اندیشم و هنوز آن پند سعدی با من است که «سعی کن سعی که این عمر بسی مختصر است».
مدت‌ها پیش توصیه حکیم و ملجا و استادی گرانمایه را به جان و دل خریدم و از عالم سیاست کوچ کردم، هنوز هم نمی‌دانم به سراب زندگی گرفتار شده‌ام و یا به سرچشمه زلال رهنمون گشته‌ام، آنچه مهم است امیدواری من است و الحق امید چه واژه مقدس و فرخنده‌ای است.
اکنون در این مسیر از زندگی‌ام از یکایک شما خداحافظی می‌کنم و تک‌تک اعضای محترم حزب را به خدای حکیم دانا، پروردگار خبیر و بصیر و توانا می‌سپارم. مطمئن هستم با اخلاص و عمل صالح آینده‌ای درخشان پیش روی شما قرار می‌گیرد.
عزیزانم، مکنونات فراوان، ناگفته و نانوشته اما پیوسته و دلبسته در روح و روان و قلبم قرار دارد که این خاطرات و تجربیات را دارایی زندگی خود پنداشته‌ام و انبانی از بهترین خاطرات و ذهنیتی زیبا از محبت و معرفت و جوانمردی و شفقت در وجودم قرار گرفته است و همه را ارج می‌نهم. امید که با دعای خیر و دیده خطاپوش شما این جمع فرهیخته را ترک کنم.
در این لحظه فراق فقط از امید گفته و به امید معتقدم و فضیلت انسان را در پایبندی به اخلاق و نیکویی و مردم‌گرایی می‌دانم.
در تحولات آینده موفقیت و عزت و سربلندی برای حزب و اعضای آن آرزو دارم.
در پایان با قلبی آرام و امیدوار بی‌هیچ پیرایه و گلایه‌ای با همه دوستان عزیزم و منتقدان ارزشمندم خداحافظی کرده و آرزوی سلامتی و موفقیت و شادکامی برای ایشان داشته و دارم و با احترام و زمین ادب را بوسه می‌زنم و دعای خیر و توام با بهترین ایام روزگاران را برای ندا و ندائیان آرزو می‌کنم.
نظر شما