قدیمی‌ترین زبان‌های دنیا کدامند؟ + نمونه خط

سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: زبان یکی از آثار تمدنی است که قدمت آن در یک منطقه جغرافیایی نشان از کهن بودن تمدن آن منطقه دارد. در این مقاله به مرور کهن ترین زبان‌های جهان می‌پردازیم.

یونانی (۲۹۰۰ سال قدمت)

یونانی زبان رسمی یونان و قبرس است و اولین بار در یونان و آسیای صغیر که اکنون بخشی از ترکیه است صحبت می‌شود. یونانی سابقه‌ای بدون وقفه در استفاده به عنوان زبان نوشتاری برای بیش از ۳۰۰۰ سال دارد، که طولانی‌تر از هر زبان هند و اروپایی دیگری است که امروزه صحبت می‌شود. این تاریخ به سه مرحله یونانی باستان، یونانی قرون وسطی و یونانی جدید تقسیم می‌شود. امروزه بیش از ۱۵ میلیون نفر که اکثرا در یونان و قبرس زندگی می‌کنند یونانی صحبت می‌کنند. کشورهایی مانند ایالات متحده و استرالیا نیز دارای جوامع بزرگ یونانی زبان هستند.

باسک (۲۲۰۰ سال قدمت)

باسکی بومی توسط جمعیت کمی از مردم ساکن در اسپانیا و فرانسه صحبت می‌شود. با این حال، به طور کامل به فرانسوی و اسپانیایی، یا هر زبان دیگری در جهان بی ارتباط است. زبان شناسان قرن‌ها در مورد ریشه‌های این زبان اسرارآمیز فکر کرده‌اند، اما هیچ یک از نظریه‌ها نتوانسته‌اند آب را حفظ کنند. چیزی که واضح است این است که باسک قبل از ورود زبان‌های رومی در اروپا وجود داشته است و در طول اعصار در گوشه‌های کوچک منطقه زنده مانده است.

لیتوانیایی (۵۰۰۰ سال قدمت)

لیتوانیایی بخشی از گروه زبان‌های هند و اروپایی است که زبان‌های مدرن مختلفی مانند آلمانی، ایتالیایی و انگلیسی را به وجود آورد. لیتوانیایی ارتباط نزدیکی با سانسکریت، لاتین و یونان باستان دارد و اصوات و قواعد دستور زبان دوران باستان را به روشی بسیار بهتر از هر یک از عموزاده‌های زبانی خود حفظ کرده است. بنابراین این زبان یکی از قدیمی‌ترین زبان‌های جهان به حساب می‌آید. امروزه زبان لیتوانیایی به عنوان زبان رسمی جمهوری لیتوانی و همچنین یکی از زبان‌های رسمی اتحادیه اروپا است. توسط نهادهای خاص و قوانین زبانی محافظت می‌شود.

فارسی (۲۵۰۰ ساله)

فارسی زبان رایج در ایران، افغانستان و تاجیکستان امروزی است. فارسی زاده مستقیم زبان پارسی باستان است که زبان رسمی امپراتوری ایران بود. فارسی مدرن در حدود سال ۸۰۰ پس از میلاد پدیدار شد و از آن زمان تاکنون به ندرت تغییر کرده است. گویشوران زبان فارسی می‌توانستند نوشته‌های مربوط به سال ۹۰۰ میلادی را بردارند و با دشواری نسبتا کم‌تری نسبت به خواندن متون انگلیسی زمان شکسپیر آن را بخوانند.