سلام نو – سرویس اقتصادی: حالا زمزمه‌اش از روزهای دیگر بیشتر شده و می‌توان گفت زمزمه‌ها رنگ مذاکره، لابی، خواهش و حتی فشار به خود گرفته است. آن طور که از گوشه و کنار به گوش رسیده برخی بدهکاران یا در واقع ابربدهکاران بانکی دنبال این هستند تا دلار ۴۲۰۰ تومانی که مدت‌ها قبل گرفته بودند را به جای قیمت روز با قیمت دیروز و در واقع پارسال و دو سال یپش تصفیه کنند.
برخی نمایندگان مجلس از رایزنی‌های پیوسته در راهروهای بهارستان خبر می‌دهند و برخی مدیران ارشد و میانی از رفت‌وآمد وام‌گیرندگان به وزارت اقتصاد و بانک مرکزی حرف می‌زنند.
اما آیا فشارها موثر خواهد بود؟ احسان خاندوزی، وزیر اقتصاد اخیرا گفته است که شفافیت درباره ابر بدهکاران بانکی موجب شده بسیاری از تسهیلات سوخت شده برگردد، او در این رابطه گفته: برای بانک‌های توسعه تعاون، توسعه صادرات، مسکن و... یک‌سوم تسهیلات سوخت شده "ام پی ال" بانک کاهش پیدا کرده است.
خاندوزی در ادامه تاکید کرد که برای اینکه بستر مشارکت مردم، فعالان اقتصادی و صاحبنظران را فراهم کنیم همچنان پای شفافیت ایستاده‌ایم. این یعنی وزیر اقتصاد به سادگی به بازپرداخت تسهیلات بانکی با قیمت قدیم رضایت نخواهد داد.
حمایت از نور چشمی‌ها یا حمایت از کسب‌وکارها؛ ماجرا چیست؟
آن طور که به نظر می‌رسد کسانی که دنبال باز پس دادن تسهیلات به قیمت قدیم دلار هستند اینطور استدلال می‌کنند که به هر شکل در شرایط ناخوشایند فعلی باید از تاجر، کارآفرین و سرمایه‌گذاری که ریسک کار را پذیرفته است حمایت شود.
این استدلال در ذات خود درست است. نه تنها امروز بلکه همیشه باید از کارآفرین و سرمایه‌گذار حمایت کرد. اما باید دو نکته را به خاطر سپرد؛ اول این که هر وام گیرنده‌ای کارآفرین و سرمایه‌گذار ریسک پذیر نیست و دوم اینکه حمایت از این گروه‌ها الزاما به معنای پرداخت وام به قیمت قدیم دلار نیست.
سیدرضی حاجی آقامیری، رئیس اسبق کنفدراسیون صادرات و از تجار شناخته شده ایران با تایید این مسئله در گفت‌وگویی گفته بود: «در حال حاضر دو نوع صادرات کننده داریم. دسته اول صادرکنندگان بخش خصوصی واقعی هستند، که به وعده خود عمل می‌کنند و دلار و یورو را به سامانه نیما می‌آورند، اما دسته دوم صادرکنندگانی هستند که با دلارهای صادراتی برای خود خانه در کانادا خریده‌اند.»
در وضعیت اقتصادی ایران امروز چرا باید هزینه خرید خانه در کانادا یا قمارهای اقتصادی برخی فعالین اقتصادی را مردم بدهند؟ آیا در این وضعیت نباید انتظار داشت که دریافت کنندگان تسهیلات ضمن برگرداندن اصل تسهیلات به دلار، جریمه دیر کرد احتمالی را نیز بپردزند؟ بخشش این گروه از گیرندگان تسهیلات مصداق تضعیف حق مردمی است که برای گرفتن یک وام بیست میلیون تومانی به چند ضامن، فیش حقوق و ماه‌ها صبر نیاز دارند.
البته در این میان حتما باید به صادرکننده، تولید کننده و سرمایه‌گذاری که ریسک کرده و برای گسترش کار یا کارآفرینی تسهیلات گرفته به چشم دیگری نگریست. کارخانه‌داری که برای تولید محصولی وام گرفته، محصول را تولید کرده و آن را فروخته، اما با عدم پرداخت خریداران ورشکست شده ماجرای متفاوتی دارد.
در این مورد باید حداکثر کمک را به این گروه از گیرندگان تسهیلات کرد تا تولیدکنندگان و تجار واقعی به پشتوانه این حمایت ترسی برای ریسک کردن نداشته باشند.
علی صالح‌آبادی، رییس کل بانک مرکزی، اخیرا گفته که این روزها نرخ بازگشت ارز حاصل از صادرات در کشور به ۸۵ درصد رسیده و آمار بسیار خوبی است اما انتظار بر این است که این نرخ به‌زودی زود به ۱۰۰ درصد برسد. با توجه به نگاه صالح‌آبادی در این حوزه و اشتراک نگاه او با خاندوزی به نظر می‌رسد لابی‌هایی که این روزها برای تخفیف‌های کلان در جریان است به در بسته بخورد.
نظر شما