سلام نو - سرویس گردشگری: آتشکده آذرجو در فاصله‌ی ۱۰ کیلومتری از شهرستان داراب قرار گرفته است. متاسفانه بر اثر گذر زمان، بخش‌های زیادی از این بنای تاریخی تخریب شده‌اند و گنبد آن نیز ریخته است. «مروج‌الذهب مسعودی» روایت کرده است که این آتشکده به فرمان «اشو زرتشت» احداث شد. گفته می‌شود که «زرتشت» به «یستاف شاه»، فرمان یافتن «آتش مقدس جمشید» را صادر کرد. وی پس از یافتن این آتش مقدس در «خوارزم»، آن را به «دارابگرد» منتقل کرد و آتشکده‌ای برای نگهداری آن ساخت. پس از آن شهر «دارابگرد» نیز احداث شد و در اوایل قرن چهارم هجری قمری این آتشکده به نام «آتشکده‌ی آذرجو» شهرت یافت.
معماری آتشکده
بنای آتشکده به‌صورت چهارتاقی است و به سبک ساختمان‌های دوران ساسانی با پلانی مربعی شکل ساخته شده است. این اثر که از جاهای دیدنی داراب به شمار می‌رود، در تاریخ ۱۷ خرداد ۱۳۸۵ با شماره‌ی ثبت ۱۵۶۰۲ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
از سال ۳۳۲ هجری قمری نام آن به آتشکده آذرجو تغییر کرد. همانند همهٔ چهارتاقی‌های روزگار ساسانی دارای پلانی مربعی است. این سازهٔ تاریخی خاموش از لاشه‌سنگ با ملاط گچ دست‌کوب ساخته‌شده‌است. بدنه داخل اثر، گچ‌اندود بوده که پهنای لایه‌های گچی آن ۵ سانتیمتر است.لازم به ذکرست که چهارتاقی‌ها سازه‌هایی بوده‌اند که بیشتر کاربری مذهبی داشته‌اند. آتشکده، سازهٔ زادبومی ایرانی است که اگر به آن توجه شود ارزش آن نمودار خواهد شد.
هرگاه به ارزشمندی آتشکده‌ها پی برده شود، می‌توان امیدوار بود که آتشکده‌ها هم مانند ساختمان‌های دیگر بازسازی شوند و این بخش از معماری ایرانی برای آیندگان به یادگار بماند. درکنار آتشکده آذرجو دو حلقه چاه سنگی دردل کوه تراشیده اند که از آنها به عنوان مخزن آب، برای دو آسیاب که در زیر آن قرار دارد، استقاده می شده است
نظر شما