به گزارش سلام نو، در بیست قرن گذشته، دنیای ما شاهد جنگ‌ها، ویرانی‌ها و سختی‌های فراوانی بوده و همیشه این ترس وجود داشته که روزی جهانیان یکدیگر را بُکُشند تا جایی که دیگر چیزی باقی نماند؛ ولی گاهی دوست داریم این‌گونه فکر کنیم که در هزار یا دوهزار سال اخیر، رهبران جهان، هوشمندانه‌تر رفتار می‌کنند.
اگر امپراتورهای روم، از فناوری‌های مدرن امروزی برخوردار بودند، ممکن بود بخش عمده‌ای از جهان را بمباران می‌کردند و اگر ناپلئون تسلحیحات امروزی ما را داشت، شاید الان تمام دنیا به زبان فرانسوی صحبت می‌کردند. اگر آرخیپوف، مانع از اصابت موشک هسته‌ای به آمریکا نمی‌شد، شاید الان هیچ یک از ما روی کره زمین نبودیم.
نکته مهم اینجاست که دنیای ما مملو از درگیری است و این امری اجتناب‌ناپذیر به نظر می‌رسد و بدان معناست که ما احتمالا دیر یا زود شاهد جنگ دیگری در کره زمین خواهیم بود. با انواع سلاح‌های موجود در این روزگار، به نظر می‌رسد که در آستانه نابود کردن دنیای خودمان هستیم؛ گویی که گرمایش جهانی، آسیب کافی را به دنیا وارد نکرده و ما شخصا قصد داریم تا برای نابود کردن دنیا وارد عمل شویم.
دنیایی که در آن زندگی می‌کنیم، تاریخ انقضایی دارد که به احتمال فراوان توسط انسان‌ها تعیین می‌شود؛ پس چرا نباید یک برنامه دوم یا Plan B داشته باشیم؟ اگر وقایع سال‌های اخیر به ما نیاموخته که هیچ چیز غیرممکن نیست، نمی‌دانم چه چیز می‌تواند چشم‌های ما را به روی جامعه باز کند؟ برپایه وقایع تاریخی و عواملی که با سرعت بالایی دنیا را به خطر می‌اندازند، گروهی از محققان در دانشگاه آریزونا در حال طراحی یک برنامه دوم و Plan B هستند تا بتوانند بشریت را نجات دهند.
یک کشتی برای حفظ حیات روی کره زمین
رئیس این پروژه تحقیقاتی جکات تانگا نام دارد که تحقیقش را با الهام گرفتن از "کشتی نوح" آغاز کرده است. قرن‌ها پیش، خدا به حضرت نوح دستور داد تا یک کشتی بزرگ بسازد تا خودش و خانواده‌اش و یک جفت از هر حیوان موجود در کره زمین را در طول ۴۰ روز وارد کشتی کند و به او خبر داد که قرار است سیل عظیمی رخ دهد که همه چیز را در کره زمین نابود می‌کند.
حالا با الهام از همین ذهنیت، یک کشتی بزرگ با ایده "بیمه نامه جهانی مدرن" ساخته می‌شود. البته به جای کشتی، قرار است که یک گاوصندوق بزرگ با انرژی خورشیدی ساخته شود؛ دقیقا مثل گاوصندوق جهانی بذر Svalbard که در اسپیتسبرگن نروژ وجود دارد.
گاوصندوقی که این تیم محققان در ذهن دارند، به مراتب بزرگتر خواهد بود و نه تنها بذرها را در خود جای می‌دهد، بلکه اسپرم و تخمک‌های فریز شده انسان و همچنین نمونه‌های تخمک ۶.۷ میلیون گونه موجود در کره زمین را در آن نگهداری خواهند کرد. پروفسور تانگا دلایلی تاریخی برای این پروژه ذکر کرده و در این‌باره می‌گوید:«به‌عنوان انسان، ما در طول تاریخ ارتباطات نزدیکی داشته‌ایم و کره زمین به‌صورت طبیعی، محیطی است که باید از آن فرار کرد»
دلایل به مراتب بیشتری است که توسط این تیم تحقیقاتی به آن اشاره شده که از جمله آنها می‌توان به تغییرات اقلیمی و آب و هوایی اشاره کرد. دلیل دیگری که این تیم به آن اشاره کرده، این است که در آینده تنوع‌زیستی به میزان قابل توجهی کاهش خواهد یافت. البته فقط بحث آینده مطرح نیست و این موضوعی است که در حال حاضر نیز شاهد رخ دادن آن هستیم و در دویست سال اخیر نیز شاهدش بودیم. بسیاری از گونه‌ها، منقرض شده‌اند و سال به سال، تعداد گونه‌های درخطر انقراض در حال افزایش است. پس بهره‌گیری از چنین کشتی یا گاوصندوقی، برنامه پشتیبان ایده‌آلی برای بسیاری از چیزها خواهد بود.
گاوصندوقی در کره ماه
ساخت چنین کشتی یا گاوصندوقی، آنقدرها که سخت و مشکل به نظر می‌رسد، نیست. بخش سخت ماجرا، ساخت آن در ماه است؛ جایی که شرایط نامساعد است. دمای سرد کره ماه، ممکن است باعث شود تا فلزات مورداستفاده در روند ساخت و ساز، بشکنند و یا حتی تمام سازه دچار انجماد شود. دمای میانگین حدود ۲۵- سانتی گراد است و نبود هوای قابل تنفس، کار ساخت و ساز را به مراتب سخت‌تر می‌کند.
تنها نکته خوب در این میان، شبکه‌ای از تونل‌هایی به شکل لوله‌های گرد هستند که می‌توانند برای ساخت گاوصندوق مورد استفاده قرار بگیرند. این ۲۰۰ لوله گدازه در زیر سطح کره ماه هستند که در سال ۲۰۱۳ کشف شدند و قدمتی ۳ تا۴ میلیارد ساله دارند و مربوط به زمانی می‌شوند که آتشفشان‌ها در ماه فعال بودند. بله ! ماه در روزگار قدیم، مکانی قابل سکونت و کاملا شبیه به کره زمین بوده.
مدل این تیم شامل صفحات خورشیدی، حداقل دو چاله آسانسور و ماژول‌های حفظ برودت است (منبع: دانشگاه آریزونا)
در راستای رویارویی با تمام چالش‌های محیطی، تمام ساختارها باید با بهره‌گیری از فلزات ابر رسانایی ساخته شوند که در دمای پائین، تحت تاثیر قرار نگیرند. انرژی کل سیستم با بهره‌گیری از پنل‌های خورشیدی تامین می‌شود تا تمام بذرها و تخمک‌ها در دمای سرد نگهداری شوند؛ چرا که برای انجماد آنها، باید دما تا ۱۸۰- سلسیوس پائین بیاید.
برآورد مالی هزینه‌های این پروژه
این ایده امسال در کنفرانس هوا فضای IEEE ارائه شد و به نظر می‌رسد که افراد نگرش مثبتی به آن دارند و تنها مشکل موجود، تامین هزینه‌های مالی آن است که دقیقا مشابه با گاوصندوق بین‌المللی بذر، تمامی کشورها باید وارد عمل شده و براساس توانایی اقتصادی‌شان، کمک مالی کنند. بخش عمده این پروژه که هزینه‌بر است، به حمل و نقل تمام مواد لازم، بذرها، تخمک‌ها و کارگران مربوط می‌شود. پروفسور تانگا اعلام کرده که برای حمل ۵۰ نمونه از هریک از ۶.۷ میلیون گونه روی کره زمین، به ارسال حدودا ۲۵۰ موشک نیاز است.
این در حالی است که برای ساخت ایستگاه بین‌المللی فضایی، با هزینه‌ای بالغ بر ۱۵۰ میلیارد دلار، چهل بار موشک به فضا پرتاب شد و باید دید که هزینه تکمیل این پروژه که باید برای آن ۹ برابر بیشتر از ایستگاه بین‌المللی فضایی، موشک به فضا پرتاب شود، چقدر خواهد بود. این عملا نوعی سرمایه‌گذاری بلندمدت است که با گذر زمان، نیاز آن بیشتر حس خواهد شد. ما باید از بی‌دقتی دست برداریم و واقعیت‌ها و آمار را باور کنیم؛ درغیر این صورت، سرنوشتی مانند گذشتگانمان خواهیم داشت.
نظر شما