سلام نو _ سرویس گردشگری: حافظیه شیراز یکی از مشهورترین و محبوب‌ترین مکان‌های دیدنی در شهر زیبای شیراز است. عکس حافظیه شیراز فضای دلنشین آن را به شما نشان می‌دهد؛ این جاذبه هر ساله مسافران زیادی را به‌سوی خود می‌خواند، با بررسی ساعت کار حافظیه شیراز می‌توانید بهترین زمان را برای بازدید خود انتخاب کنید.
حافظیه یک فضای دلنشین و تماشایی
حافظیه از مشهورترین جاهای دیدنی استان فارس در شیراز است. این مکان که به خاطر قرار گرفتن آرامگاه حافظ در آن، به این نام معروف شده است، در واقع یک مجموعه قبرستان در بخش جنوبی دروازه معروف شیراز، دروازه قرآن است. حافظ که شخصیتی جهانی دارد، هر سال گردشگران داخلی و خارجی بسیاری را برای بازدید به‌سمت این مجموعه می‌کشاند و حتی کنسرت‌های بزرگی در محیط حافظیه برگزار شده است که از جمله آن‌ها می‌توان به کنسرت محمدرضا شجریان در سال‌های ۱۳۴۲ و ۱۳۷۰ و کنسرت استاد ناظری اشاره کرد.
امروزه با تغییرات بسیاری که از سال ۱۳۸۶ آغاز شد، این مجموعه گسترش یافته است. حافظیه فقط به آرامگاه حافظ محدود نمی‌شود و بخش‌های مختلفی دارد که از معماری و فضای سبزی بسیار زیبایی بهره می‌برند. آرامگاه خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی در سال ۱۳۵۴ توسط وزارت فرهنگ و هنر با شماره ۱۰۰۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.
نتیجه بازدید از سایت حافظیه بیش از هر چیز مبین حضور پذیری فضا و تعامل مثبت کاربران و بازدیدکنندگان با آن بوده است. درگیری مثبت تمامی حواس پنجگانه در درک فضای حافظیه نقشی قابل ملاحظه ایفاء می کند. برای مثال درک محور هدایت کننده از ابتدای ورودی به سمت مقبره، اختلاف ارتفاع، پوشش گیاهی و تنوع گونه ها به ویژه تنوع رنگ گلها و تنوع در ارتفاع درختان و همچنین نورپردازی شبانه، حس بینایی مخاطب را درگیر می کند. انتخاب درختان مثمر (نارنج) و همچنین گلهای معطر فضا را عطرآگین می کند و این درگیری حس بویایی نقش قابل ملاحظه ای در ماندگاری فضا در ذهن مخاطب دارد.
از طرف دیگر، پخش موسیقی به همراه خوانش ابیات حافظ و همچنین همهمه مثبت ناشی از حضور افراد در فضای مجموعه، از حس شنوایی برای ارتباط بیشتر با فضا بهره می گیرد. علاوه بر اینها، وجود درختان مثمر و نیز حضور آب در فضا (به صورت راکد) سبب مشارکت حس چشایی و لامسه در درک و دریافت فضا می گردد. در کنار تمامی این حواس، بهره گیری از عناصر آشنای فضای شعر شاعر نظیر سرو و گل و نیز پخش صوتی اشعار وی (خواه سهوی یا عمدی) حس آشنایی با مکان را ذهن مخاطب شکل می دهد و اینها همه در کنار هم تجربه ای مثبت نسبت به فضا می آفرینند.
نمادهای جالب در حافظیه
حافظیه به‌گونه‌ای ساخته شده که هر گوشه‌اش حرفی برای گفتن داشته باشد و دنیایی از نشانه‌ها را در خود جای دهد. با آمیخته شدن این مفاهیم بلندپایه در فرهنگ و عرفان ایرانی اسلامی، آرامگاه شخصیت می‌یابد و به نمونه کامل یک رندِ عارفِ حقیقت‌جوی ایرانی تبدیل می‌شود. این نمادها در هر لحظه پیش روی شما قرار دارند:
پیش از ورود به مجموعه، رویارویی با نماد اسارت
قبل از اینکه وارد مجموعه حافظیه شویم با نخستین نماد آن برخورد می‌کنیم. آرامگاه حافظ در مقابل یکی از شلوغ‌ترین خیابان‌های شیراز قرار دارد و هنگام بودن در خیابان هیچ اثری از آرامگاه نمی‌بینید. این خیابان را می‌توان نماد اسارت در جهان صنعتی و مدرن دانست چرا که نمی‌توان از میان آن، آرامگاه حافظ را که از آن با عنوان نماد افکار و اندیشه‌های عرفانی یاد می‌شود، به تماشا نشست.
در محوطه جنوبی، نمادی از دنیای مادی
وقتی که وارد مجموعه می‌شویم در محوطه جنوبی قرار می‌گیریم که به عنوان نماد دنیای مادی و ظواهر فریبنده آن در نظر گرفته می‌شود. سپس باید از پله‌ها بالا برویم تا وارد رواق بیست ستون یا تالار حافظیه شویم. از این محوطه، هرچه که به آرامگاه، نزدیک‌تر می‌شویم، گویی انسان از بند هواهای نفسانی آزاد می‌شود. می‌توان بالا رفتن از ایوان را به‌منزلۀ معراج عرفانی و سیروسلوک در دنیای ملکوت دانست.
در تالار یا ایوان میانی، نشانی از عالم ملکوت
ایوان، نشانه عالم ملکوت است چرا که در اینجا حجاب‌ها کنار زده می‌شوند و مقبره که نمادی از خورشید و حقیقت است، آشکار می‌شود. در این لحظه پایین آمدن از تالار حافظیه می‌تواند نماد تعظیم در برابر این خورشید درخشان باشد. این تالار دارای دو ردیف پلکان است که هریک از آن‌ها ۹ پله دارد؛ در ادبیات فارسی، ۹ عدد آسمان‌ها است و قداست دارد.
در محوطه شمالی
بخش شمالی را نماد دنیای ملکوت می‌دانند. در این قسمت به آرامگاه می‌رسیم که نماد دست‌یابی به حقایق و رمز و رازهای دنیا است. این بخش ۸ درب ورودی و خروجی دارد و آرامگاه نیز از ۸ ستون سنگی تشکیل یافته است. استفاده از عدد ۸ خیلی هم بی‌دلیل نیست و آن را نماد زمان حیات حافظ یعنی قرن هشتم و هشت درِ بهشت می‌دانند.
آرامگاه، نماد خورشید
آرامگاه، به طور کلی نماد خورشید است؛ اما درون آن نمادهای دیگری نیز وجود دارد. نمای بیرونی گنبد آرامگاه، به شکل کلاه درویشان تُرک است و از آن با عنوان نماد آسمان یاد می‌شود. درون گنبد مجموعه‌ای از رنگ‌های عرفانی است که هر یک نماد خاصی‌اند :
آبی فیروزه‌ای، نماد بهشت
سرخ ارغوانی، نماد شراب ازلی
سیاه و سفید، نماد شب و روز
قهوه‌ای سوخته، نماد خاک
نظر شما