سلام نو _ سرویس گردشگری: باغ ایرانی ساختار و طراحی منحصربهفردی دارد: در مسیر عبور جوی آب قرار دارد، با دیوارهای بلند محصور است و در داخل باغ عمارت تابستانی و استخر آب قرار دارد. این سه مشخصه، باغهای ایرانی را متمایز میکند. در واقع جهانگردن اروپایی پس از مشاهده باغهای ایرانی، آنها را با مشخصه و نام «پرشین گاردن» وصف کردند. باغهای ایرانی با تاریخ پیدایش قنات پیوند دارد و باغسراها با ساختار و طراحی منحصربهفرد درون باغها جای میگیرند. اولین باغهای ایرانی در مسیر خروجی قناتها شکل گرفتهاند. باغ ایرانی پاسارگاد را ریشه معماری این باغها دانستهاند. کوروش کبیر اولین شخصی است که در ایران شخصا دستور داده بود که باغ پاسارگاد ایجاد شود. ازاینرو شهر شیراز با داشتن آب و هوا و سرزمینی مناسب برای ایجاد باغ، شهری است که دارای باغهای مختلف و زیبای ایرانی است.
باغهایی با قدمت زیاد
باغ دلگشا
مساحت باغ دلگشا ۷٫۵ هکتار است و بیشترین درختی که در آن یافت میشود، نارنج است. این باغ هنگام اردیبهشت با شکوفههای زیبا و عطر و بوی دلانگیز بهار نارنج، فضایی بسیار دلنشین دارد. با قدمتی که به دوره زندیه بازمیگردد، عمارت موجود در وسط باغ به شیوه معماری کاخهای ساسانی بیشاپور ساخته شده است. این عمارت سه طبقه دو درب ورودی در دو طرف ساختمان دارد و شامل یک تالار بزرگ بههمراه چهار شاهنشین میشود. ایوان بزرگی با دو ستون در طبقه میانی آن وجود دارد که رو به استخر است و پیرامون آن اشعاری از شوریده (شاعر شیرازی عهد صفوی، صاحب مثنوی سحر حلال) با خط نستعلیق نوشته شده است.
باغ عفیف آباد شیراز
«باغ عفیف آباد» یا «باغ گلشن» از باغهای تاریخی و مکان های دیدنی شیراز به شمار میرود و ویژگیهای معماری چندین دوره (هخامنشی، ساسانی و قاجاریه) را در خود دارد. این باغ که در ۱۰ خرداد ۱۳۵۱ با شماره ۹۱۳ به ثبت ملی رسید، اکنون تحت اختیار سازمان عقیدتی سیاسی ارتش جمهوری اسلامی است. باغ زیبای عفیف آباد بهدلیل قرار داشتن یکی از بزرگترین موزههای نظامی خاورمیانه در آن رنگ و بویی کاملا نظامی به خود گرفته و در گوشه و کنار آن میتوانید انواع ادوات نظامی و حتی تانک و توپهای بسیار قدیمی را مشاهده کنید.
باغ عفیف آباد از قدیمیترین باغهای شیراز است که در دوران صفویه بنا شده و از آن زمان یکی از گردشگاههای اصلی پادشاهان ایرانی بوده است. در زمان شاه عباس صفوی، یعقوب خان ذوالقدر حکمران فارس، در قسمتی از اراضی باغ قلعهای محکم ساخت که پس از صفویه ویران شد و باغ نیز تا سالها رونق خود را از دست داد. این باغ در دوره قاجاریه توسط میرزا علی خان قوامالملک خریداری شد، میرزا علی خان پس از خرید باغ، آن را نوسازی میکند و عمارت دو طبقه بزرگی در وسط باغ بنا میکند. عمارت ساخته شده هنوز هم در باغ عفیف آباد پابرجا است.
باغهایی دلربا و درخشان
نارنجستان قوام
شاید در نگاه اول، نارنجستان قوام تنها یک اثر تاریخی از روزگاران گذشته به نظر برسد؛ اما این باغ فرصتهای خوبی را برای کسب آرامش و گذراندن لحظاتی متفاوت در اختیارتان قرار میدهد. تماشای درختان سربهفلککشیده و گلهای رنگارنگ این باغ حالوهوای خاصی را مهمان دلتان میکند. اگر حتی به تاریخ هم علاقه نداشته باشید، در نگاه اول عاشق نارنجستان قوام و مسحور دلبریهایش خواهید شد. آنقدر که به هنگام ترک کردن این اثر، دل کندن برایتان به شدت سخت است.
نارنجستان قوام جایی است که در قهوهخانه آن میتوانید ساعاتی خوش را بگذرانید و علاوه بر چای و دمنوشهای سنتی، با نوشیدن عرقیجات و شربتهای خانگی جانی تازه کنید. اگر دلتان خواست که در فرهنگ این دیار غرق شوید، به سراغ غرفه اجاره لباسهای سنتی بروید و از میان لباسهای رنگین یکی را برگزینید و بر تن کنید. حالا با همان لباس در این باغ قجری گشتوگذار کنید و به ثبت تصاویر خاص بپردازید.
نارنجستان قوام شما را با خود به دنیای دیگری میبرد و برای دقایقی از روزمرگیها و دغدغهها دورتان میکند. حال خوب این باغ با هیچ چیز دیگری قابل قیاس نیست.
باغ ارم
در گوشهای از شمالغرب شهر شیراز، باغ زیبایی خودنمایی میکند که در گذر سالها، سرد و گرم روزگار را چشیده و پابرجا مانده است تا امروز بینندگانش را مسحور زیباییهای خود کند و به لحظاتشان رنگی تازه ببخشد. نامش باغ ارم است که در فاصله کمی از کوههای شمالی شیراز (باباکوهی) قرار گرفته و در سمت جنوب آن رودخانه خشک شیراز دیده میشود که از شرق به غرب امتداد دارد. این باغ یکی از زیباترین باغهای استان فارس و حتی کل کشور است که گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به سوی خود میکشاند و با داشتن درختان سربهفلککشیده و گلهای رز دلبری میکند و هر چشمی را به خود خیره میسازد.
به سبب جلوههای منحصربهفرد باغ ارم شیراز و هنرنمایی بینظیر معماران در آن، نام این باغ از تاریخ ۱۴ آبان ۱۳۵۳ به شماره ۱۰۱۳ در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد. این باغ یکی از ۹ باغ ایرانی است که نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد و در تاریخ ۶ تیرماه ۱۳۹۰ در سیوپنجمین اجلاس کمیته میراث جهانی یونسکو به شماره ۱۳۷۲ در این فهرست نیز به ثبت رسیده است.
نظر شما