سلام نو _ سرویس گردشگری: همه ما تعریف خاصی از موزه در ذهن مان داریم و بیشتر آن را نمایشگاهی از آثار تاریخی می دانیم. شاید این تصور در موزه تماشاگه زمان کمی دگرگون شود چرا که در آن شما با فضایی جذاب مواجهید و حتا اگر اشیای تاریخی را دوست نداشته باشید مجذوب محیط می شوید. ساختمانی آبی رنگ در میان یک باغ زیبا که مزین به گچ بری، آیینه کاری، مقرنس کاری و گره چینی است. در این ساختمان قاجاری که زمانی خانه حسین خداداد بوده، هم می توانید کلکسیونی جذاب از ساعت ها و ابزار سنجش زمان را ببینید و هم شاهد نمایشی بی نظیر از هنر و معماری ایرانی باشید.
جاذبه‌های طبقه اول موزه زمان
در این طبقه ساعت هایی قرار داده شده که از قرن ۱۷ تا ۲۰ میلادی از آن ها استفاده می شده و به صورت اهدایی یا خریداری شده از کشور های اروپایی به ایران وارد شدند. انواع مختلف این ساعت ها از رومیزی و مکانیکی تا آونگی، دیواری، شاهینی، ایستاده و… با تزییناتی جذاب قرار داده شده اند که به هیچ وجه تماشای آن ها را نباید از دست بدهید.
ساعت های گفته شده در این طبقه از عمارت، در کنار زیبایی های به کار برده شده در بنا همانند گچ بری ها و مجسمه های موجود و هم چنین معماری بی نظیر سازه، می توانند همگی شما را به وجد آورند.
ساعت های موجود همان طور که اشاره کرددیم یا برای رجل سیاسی ادوار مختلف می باشد یا گیفت هایی هستند که افراد سرشناس دریافت کرده بودند. یکی از ساعت هایی که شاید توجه هر کسی را به خود معطوف دارد، ساعت طاقچه ای متعلق به دوران پهلوی می باشد که به سال ۱۳۱۳ برمی گردد و نقاشی حک شده از پهلوی اول بر روی آن خود نمایی می کند. یک ساعت دیگر نیز که ساخت فرانسه می باشد بعد از ساعت گفته شده هر چشمی را خیره می کند.
این ساعت طاقچه ای از جنس برنز و با روکش طلایی است و ساخت آن به قرن ۱۹ میلادی برمی گردد. هم چنین این ساعت را باید ماه به ماه کوک کرد و به همین دلیل در زمره ساعت های فنری و کوکی قرار می گیرد.
سبک لویی شانزدهم نیز در طراحی هومر، شاعر یونانی، بر روی این ساعت کوکی سبب شده تا زیبایی و جذابیت ساعت چند برابر شود. دو ساعت گفته شده در بین تمامی ساعت های این طبقه خودنمایی می کنند و دیدن آن ها را از نزدیک نباید از دست بدهید.
ابزار تعمیر ساعت
با ورود به طبقه دوم بنا با ویترین مدوری مواجه می شوید که در آن ابزار تعمیرات ساعت به نمایش درآمده اند. در کنار این ویترین فهرستی از این ابزارها وجود دارد و با خواندن شماره آن می توانید ابزار مورد نظر را در ویترین بیابید. تعدادی از این ابزارها عبارتند از:
چاقوی ساعت سازی، عقربه کش، سوزن روغن زنی، آچار ساعت سازی، سمبه و سمبه دان، ابزار باز کردن قاب پشت ساعت، چفت، سوهان، فرچه، چکش، طلق کش، انبردست و دم باریک، سیم چین.
قسمت‌های جذاب و دیدنی طبقه دوم موزه
ساعت های افراد مشهور
یکی از بخش های جذاب موزه زمان کلکسیونی از ساعت های افراد مشهور است که خودشان آنها را به موزه اهدا کرده اند. در این قسمت با ساعت های اهدایی افرادی چون جمشید مشایخی، محمدعلی کشاورز، احترام برومند، داوود رشیدی، امین اله رشیدی، مصطفی رحماندوست، دکتر حسابی، دکتر پرویز کردوانی، شهید آوینی، شهید مهدی باکری و ... آشنا می شوید.
سنجش روز و ماه و سال
زمان تنها به ساعت و دقیقه و ثانیه ختم نمی شود و باید برای تنظیم کارهای مان حساب روز و ماه و سال را هم داشته باشیم. بخشی از موزه زمان نیز به همین موضوع می پردازد و در آن اسناد و ابزار مربوط به گاه‌شماری جلالی و پیشینه آن در ایران را می بینید. در این قسمت شما ابزاری چون اسطرلاب را می بینید که از ابزارهای قدیمی نجوم است و به عنوان یک تقویم دایمی از آن یاد می شود.
در گوشه ای نیز کره سماوی یا کره آسمان را مشاهده می کنید که کره ای فرضی و هم‌مرکز با زمین است و در گذشته از آن برای سنجش زمان استفاده می کردند. شخصیت های برجسته در امر تقویم نویسی نیز در این بخش به شما معرفی می شوند و ماکت قدیمی‌ترین سند تاریخدار ایرانی (کتیبه بیستون) نیز مقابل دید شما قرار می گیرد. تقویم های قومی مذهبی ایرانی نیز در همین بخش نگهداری می شوند که از میان آنها می توان به این موارد اشاره کرد:
تقویم عبری سال ۵۷۰۸ عبرانی برابر با ۱۳۲۶ خورشیدی
تقویم زرتشتی سال ۳۷۱۲ دینی زرتشتی برابر با ۱۳۵۳ خورشیدی
تقویم ارامنه سال ۱۹۵۰ میلادی برابر با ۱۳۲۹ خورشیدی
تقویم قومی طبری و دیلمی سال ۱۵۱۰ طبری و ۱۵۷۲ دیلمی برابر با ۱۳۷۷ خورشیدی
تقویم قومی کردی سال ۱۳۶۶ خورشیدی
ساعت ثبت زمان یا کارت زنی
در موزه زمان یک ساعت کارت زنی ساخت شرکت آمریکایی سیمپلکس (Simplex) وجود دارد که گفته می شود متعلق به راه آهن بوده است.
با افزایش مشاغل در کارخانه ها در اواخر قرن هجدهم میلادی، ساعت هایی برای ثبت ورود و خروج شکل گرفتند. کمپانی های باندی (Bundy) و دی (Dey) کمپانی های بنام در زمینه ساخت این نوع ساعت ها بودند. در آن زمان هر کارمند کلید مخصوص خود را داشت که به هنگام ورود و خروج آن را در سوراخ جلوی ساعت فرو می کرد. شماره حک شده بر روی کلید به همراه زمان بر روی نوار کاغذی داخل دستگاه ثبت می شد و در نهایت گزارشی از آن به دست می آمد.
ساعت های قاجاری
تعدادی از ساعت های به نمایش درآمده در طبقه دوم موزه به خاندان قاجار تعلق دارند که از میان آنها می توان به ساعت آفتابی متعلق به ناصرالدین شاه، ساعت احمدشاه قاجار و ساعت مظفرالدین شاه اشاره کرد.
نظر شما