سلام نو _ سرویس گردشگری: در شهر شلوغ تهران به سوی باغی زیبا میرویم که امروزه با عنوان کاخ سعدآباد شناخته میشود و بناهای متعددی را در خود جای داده است؛ جایی که به آن عنوان کاخ موزه سعدآباد هم داده اند و به واسطه فضای دل انگیز و کاخ موزههای جذابش طرفداران زیادی دارد. در ادامه به یکی از زیباترین و چشمنوازترین کاخهای ایران در مجموعه سعدآباد تهران میپردازیم.
آشنایی با مجموعه سعدآباد تهران
کاخ سعدآباد با سروها و کاخهای خود، فضایی یک میلیون و صد هزار متر مربعی را در شمال شهر در بر گرفته است که محل سکونت تابستانه پادشاهان به ویژه در دوران حکومت قاجاریان بوده است. این کاخ که دربهایش تنها به روی خواص باز بود پس از انقلاب سال ۱۳۷۵ با تغییر کاربری آن به موزه، با آغوشی باز پذیرای عموم مردم شد و رازهای پنهان خود را با مردم سرزمینش در میان گذاشت. جالب است بدانید سعدآباد قدیمیدر ابتدا تنها هشت هزار متر در کنار رودخانه با یکی دو عمارت بوده است.
پس از کودتای سال ۱۲۹۹ توسط حاج آقا رضا رفیع ملقب به قائم مقام الملک، دوست و ندیم رضا شاه پهلوی، از ابولفتح سردار اعظم به مبلغ چهارصد هزار تومان خریداری شد و پس از افزودن باغهایی دیگر به محل استقرار تابستانه رضاخان تبدیل شد.
پس از آن در طول سالهای حکومت پهلوی علاوه بر اضافه شدن چندین باغ دیگر به سعدآباد اولیه، به مناسبتهای مختلف کاخها و کوشکهای متفاوتی بنا شد که هر کدام با توجه به سبک معماری دنیای متفاوتی دارند. باغ سعدآباد که در طول حکومت پهلویها گسترده شد، در واقع ترکیبی از باغ آقا محمد جواد گنجه ای «این باغ جزو جعفرآّباد بود»، باغ امام جمعه، باغ سالار جنگ، باغ سپهد امان ا...میرزا، شکرا... قوام الدوله، همدم السلطنه و مستوفی الممالک هستند.
آبیاری گیاهان و درختان باغ برای زنده نگه داشتن و حفظ طراوات و شادابی باغ از واجبات و از جمله وظایف یک باغبان خوب است و زنده نگه داشتن گیاهان و درختان سعدآباد از چالشهای این باغبان. برای آبیاری باغهای سرسبز کاخ سعدآباد تا مدتها از آب رودخانه دربند استفاده میشد؛ اما به دلیل وسعت باغ و حجم بالای گیاهان و درختان کاخ، آب این رودخانه کافی نبود و به همین دلیل از چند رشته قنات دیگر استفاده شد.
کاخ سبز؛ چشمنوازترین کاخ مجموعه سعدآباد
یکی دیگر از کاخ هایی که در کاخ سعد آباد و در بخش شمال غربی آن واقع شده است و از زیباترین کاخ های این مجموعه به شمار می رود. کاخ سبزی که امروزه مشاهده می کنید، در ابتدا بنایی نمیه کاره بوده و صاحب آن شخصی به نام علیخان بود. این کاخ روی تپه ای به نام علیخان قرار داشت و پس از چندی رضاشاه ساختمان نیمه کاره را از علیخان خریداری نمود و آن را به کاخ سبزی که امروزه مشاهده می کنیم تبدیل کرد. عملیات ساخت این بنا از سال ۱۳۰۱ هجری شمسی آغاز گردید و تا سال ۱۳۰۷ هجری شمسی به پایان رسید. برای ساخت این کاخ، هنرمندان و معماران خوش ذوق ایرانی تلاش های فراوانی نمودند و در دو طبقه زیرزمین و همکف ساخته شد. از طبقه زیرزمین کاخ سبز سعدآباد به عنوان انباری استفاده می کردند و طبقه همکف آن نیز متعلق به محل سکونت و دفتر کار رضاخان بود. به دلیل استفاده از سنگ های سبز رنگ کمیابی که از معدن خمسه زنجان در نمای بیرونی ساختمان، این کاخ به نام کاخ سبز شهرت پیدا کرده است.
در این سنگ های کمیاب، از سرب استفاده شده و همین باعث می شود در سرما و گرما مقاوم باشند و هیچگونه آسیبی در انقباض ها و انبساط ها به آن ها وارد نشود. شخصی که کار معماری این بنا را به عهده گرفته بود میرزا جعفر کاشی نام داشت. برای سر در و ستون هایی که در قسمت ورودی کاخ وجود دارند، سنگ هایی از جنس مرمر خراسان به کار برده شده است.
پس از آن که این عمارت را مورد بازسازی و مرمت قرار دارند، نام کاخ شهوند را برای آن برگزیدند و پس از دوران انقلاب نیز به کاخ سبز شهرت پیدا کرد. این عمارت دارای مساحت زیربنایی ۱۲۰۳ متر مربع می باشد. از تزئیناتی که در فضای داخلی کاخ سبز به کار رفته می توان به کاشی کاری ها، گچبری ها و آینه کاری ها اشاره نمود که با ظرافت و زیبایی انجام شده اند.
تذهیب هایی که روی دیوارهای کاخ سبز مشاهده می کنید، اثری از استاد حسین بهزاد بوده و خاتم کاری ها نیز اثر هنرمندانه ای از گروه کارگاه استاد صنیع خاتم می باشند. تالار آینه به عنوان زیباترین بخش کاخ سبز شناخته می شود و تمام آینه هایی که با ظرافت کار گذاشته شده اند، آن ها را توسط گل هایی زیبا مزین کرده اند.
فرشی به وسعت ۷۰ متر در این بخش پهن شده که قالی مشهد می باشد. میزی که در میان تالار قرار دارد، از کشور فرانسه وارد شده و قدمت آن به دوره قرن ۱۸ می رسد. پنجره تالار توسط پرده ای زیبا و منبت کاری شده پوشانده شده است. یکی دیگر از ویژگی های بسیار جالبی که در این تالار دیده می شود این است که طرح سقف را می توان در نقش وسط فرش نیز مشاهده نمود.
نظر شما