به گزارش سلام نو، کیفیت پایین خواب یا تغییرات در ریتم شبانه‌روزی ناشی از کار در شیفت شب، با تغییرات در سطح انسولین مرتبط است. از دیگر نشانه‌های دیابت نوع ۲ می‌توان به احساس تشنگی مداوم، کاهش وزن، رفتن زیاد به سرویس بهداشتی و حتی تاری دید اشاره کرد.
هنگامی که خواب ضعیف ادامه پیدا کند، بدن انسولین کمتری تولید می‌کند، انسولین هورمونی است که به بدن اجازه می‌دهد از گلوکز (قند) به عنوان انرژی استفاده کند. سطح قند خون توسط انسولین تنظیم می‌شود بنابراین کاهش انسولین می‌تواند باعث ابتلا به دیابت نوع ۲ شود.
علاوه بر این، خواب ضعیف در طول شب باعث افزایش سطح هورمون‌های استرس مانند کورتیزول می‌شود. کورتیزول با افزایش سطح قند خون، بهره‌وری انسولین را تضعیف می‌کند و نتیجه آن پمپاژ بیش از حد قند به جریان خون است. قند خون بالا که به هیپرگلیسمی معروف است، نشانه ابتلا به دیابت نوع ۲ خواهد بود.
سطوح بالای گلوکز خون می‌تواند به رگ‌های خونی آسیب برساند و در نتیجه آسیب عصبی، بینایی ضعیف یا حتی نابینایی، نارسایی کلیه، بیماری قلبی و سکته را به همراه داشته باشد.
نتایج مطالعات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به دیابت با خواب کمتر، مقاومت به انسولین بالاتری دارند بنابراین در مدیریت بیماری مشکل بیشتری خواهند داشت.
دکتر کریستن کناتسون، نویسنده اصلی مطالعه گفت: افرادی که در کنترل سطح گلوکز خون خود مشکل دارند، بیشتر در معرض خطر عوارض آن هستند و کیفیت زندگی و امید به زندگی آنها کاهش می‌یابد.
این مطالعه طول مدت و کیفیت خواب در بیماران دیابتی را بررسی کرد. شرکت‌کنندگان همچنین گزارش کردند که آیا از اختلالات خواب مانند آپنه خواب، خروپف یا بی‌خوابی رنج می‌بردند یا خیر.
نتایج نشان داد که افراد دیابتی با خواب ضعیف ۸۲ درصد مقاومت به انسولین بالاتری نسبت به افرادی دیابتی با خواب طبیعی داشتند.
دکتر ناتسون گفت: برای افراد مبتلا به دیابت با سابقه قبلی، افزودن یک مداخله درمانی خواب، چه درمان آپنه خواب یا درمان بی‌خوابی، ممکن است کمک بیشتری برای کنترل بیماری باشد. بهبود خواب یک مداخله قدرتمند است و می‌تواند به اندازه داروهای رایج برای دیابت نوع ۲ موثر باشد.
پروفسور ایو ون کوتر، یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: این مورد نشان می‌دهد که بهبود کیفیت خواب در بیماران دیابتی تاثیر مفید مشابه رایج‌ترین داروهای ضد دیابت دارد.
نظرات