سلام نو _ سرویس گردشگری: اصفهان از مشهورترین مقاصد گردشگری ایران به شمار می‌آید. از مهمترین آثار تاریخی اصفهان می‌توان به میدان نقش جهان اشاره کرد، مجموعه‌ای بزرگ با معماری جذاب و متشکل از بخش‌های مختلف. مسجد امام یکی از بناهای جالب‌توجه این مجموعه تاریخی است که در ضلع جنوبی میدان قرار دارد.
مسجد جامع اصفهان؛ تماشایی و حیرت‌انگیز
مسجد امام که به نام‌های مسجد جامع عباسی، مسجد سلطانی و مسجد شاه نیز شهرت دارد، یکی از مساجد میدان نقش جهان است که در دوران صفوی ساخته شد. این اثر از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به شمار می‌رود و از مشهورترین جاهای دیدنی اصفهان محسوب می‌شود. مسجد امام شاهکاری جاویدان از معماری در قرن یازدهم هجری است و در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۰۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
مسجد امام در ضلع جنوبی میدان نقش جهان اصفهان و در محدوده دولتخانه صفوی قرار دارد. این بنا در مجاورت با بناهای مهم دوران صفوی نظیر عالی قاپو و مسجد شیخ لطف الله است.
ورودی اصلی این مسجد در ضلع جنوبی میدان واقع شده است و ورودی هایی دیگر نیز جهت دسترسی سریع‌تر و آسان تر مردم محله، در محله‌های اطراف بنا هستند. دسترسی به بنا از خیابان استانداری و کوچه‌های عمود (گذر سعدی و پشت مطبخ) بر میدان به آسانی صورت می‌گیرد و از خیابان‌های حافظ و سپه نیز پس از ورود به ضلع شمالی میدان، به‌صورت پیاده یا با استفاده از درشکه امکان‌پذیر است.
برای دسترسی به میدان نقش جهان نیز می‌توانید از وسایل نقلیه عمومی یا خودروی شخصی استفاده کنید. نزدیک‌ترین ایستگاه‌های مترو و اتوبوس، ایستگاه میدان امام حسین است که مسافت باقی‌مانده از آنجا تا میدان را می‌توانید به‌صورت پیاده یا با تاکسی طی کنید. برای پارک خودروی شخصی نیز چندین پارکینگ عمومی در خیابان‌های منتهی به میدان وجود دارد.
مسجد امام مهمترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان به شمار می‌رود و چه از نظر عظمت بنا و چه از نظر کثرت تزیینات از اهمیت زیادی برخوردار است. ساخت مسجد به فرمان شاه عباس اول در سال ۱۰۲۰ هجری قمری و چهارمین سال سلطنت به‌منظور زیباسازی میدان آغاز شد.
در سال ۱۰۲۵ هجری قمری، در حالی که هنوز مشغول پی‌ریزی قسمت‌های دیگر مسجد بودند، سردر نفیس کاشیکاری معرق آن را به اتمام رسانیدند.
این مسجد نمونه‌ای ارزشمند از هنر کاشیکاری و حجاری ایران در قرن یازدهم است. تاریخ‌های ثبت شده در مسجد که شامل سال ۱۰۷۷ هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان و نیز سال ۱۰۹۵ هجری قمری می‌شود، نشان می‌دهد اتمام تزیینات و الحاقات مسجد، در دوره جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است.
ایوان‌های مسجد جامع اصفهان
ایوان‌های مسجد جامع اصفهان را می‌توان مهمترین و زیباترین بخش‌های این بنای تاریخی دانست؛ زیرا از معماری بسیار جذاب و شگفت انگیزی برخوردارند.
ایوان درویش
ایوانی که در ضلع شمالی مسجد جامع اصفهان قرار دارد، ایوان درویش نام دارد که به صفه درویش نیز شناخته می‌شود. این ایوان در قرن ششم ساخته شده و دارای یک کتیبه گچ بری متعلق به دوره شاه سلیمان صفوی است. در اطراف این ایوان چهل ستون‌هایی وجود دارد که چهل ستون شرقی از بقیه خاص‌تر و منحصربفردتر می‌باشد.
چهل ستون مسجد جامع اصفهان در بخش شرقی ایوان درویش دارای طاق‌های متعدد با نقوش آجری بی نظیر می‌باشد که این قسمت را به یکی از زیباترین بخش‌های مسجد تبدیل نموده است.
ایوان صاحب
ایوان جنوبی مسجد جامع اصفهان ایوان یا صفه صاحب نام دارد که یکی دیگر از بخش‌های مسجد عتیق اصفهان است و یادگار دوران سلجوقی می‌باشد. تزئینات این ایوان در زمان قراقویونلو و صفوی صورت گرفته و کتیبه‌هایی از دوران حکومت پادشاهان مختلف صفوی در آن وجود دارد.
ایوان استاد
در غرب مسجد ایوان دیگری واقع شده که به ایوان استاد مسجد جامع اصفهان معروف است. بنای اولیه ایوان غربی در زمان سلجوقی ساخته شده و در زمان صفوی برای آن تزئیناتی در نظر گرفته شده است. در این ایوان یا صفه کاشی کاری‌های نفیس و هنرمندانه به همراه خطوط ثلث و نستعلیق دیده می‌شوند. این کتیبه‌ها و خطوط مربوط به زمان سلطنت شاه سلطان حسین در سال ۱۱۱۲ هجری قمری می‌باشند.
ایوان شاگرد
ایوان دیگر این مسجد با عظمت ایوان شاگرد می‌باشد که مطابق ایوان‌های دیگر در زمان سلجوقی ساخته شده است.
تزئینات این ایوان در قرون هشتم و یازدهم هجری قمری همزمان با حکومت ایلخانان و صفویان اضافه شده است. ایوان شاگرد کاشی کاری ندارد اما از مقرنس‌های آجری شگفت انگیزی برخوردار است که اوج هنر معماری ایرانی-اسلامی را به نمایش گذاشته اند. همچنین در این ایوان یک سنگ مرمر یک پارچه و نفیس وجود دارد که در اطراف و بالای آن کتیبه‌هایی به چشم می‌خورد.
ایوان عمر
ایوان یا صفه عمر دیگر ایوان مسجد جامع اصفهان می‌باشد که در منتهی الیه بخش شرقی واقع شده است. به خاطر وجود کتیبه تاریخی هلال ایوان که بر روی آن تاریخ ۷۶۸ هجری قمری حک شده است، قدمت آن را به زمان حکومت سلطان محمود آل مظفر نسبت می‌دهند. این ایوان دارای ستون‌های متعدد آجری با تزئینات ساده و زیبا است و در سقف آن نیز خطوط تزئینی و تاریخی به چشم می‌خورد که با خط بنایی عبارات مذهبی نوشته شده است.
نظر شما