وقتی تنها ۶ ماه قبل دو برادر شما به آمریکا پناهنده شدند و خبر آن را هم اول بار نشریه آمریکایی تایم منتشر کرد درباره دو برادرتان نگفتید "نمک خوردند و نمکدان شکستند یا به خودشان و خانواده لگد زدند". با ادبیات کاملا بهداشتی گفتید: «اینها در مسیر طبیعی است؛ هم رویش داریم هم ریزش». پای دو برادر در میان باشد ریزش است و صحبت از دیگری می شود لگدزنی؟ از کی تا حالا آن که میرود و پناهنده میشود تنها مرتکب ریزش شده که با رویش جبران میشود ولی آنکه نرفته و به ارزشهای خود و رسانه پایدار مانده لگد زده است؟ این چه جور حرفزدن است آخر؟ رفتن و پناهندگی برادران شما ریزش است ولی ماندن اما تن ندادن عادل فردوسیپور به کرنش در مقابل رییس شبکه سه -که اتفاقا منصوب شما هم نیست- لگدزدن؟ درباره گزارشگر برتر سازمان متبوع خودتان که در انتخاب مردمی محبوبترین شده این تعابیر سخیف را به کار میبرید؟
شما ارگان یک طیف سیاسی خاص با وزن سیاسی ۱۵ درصد جامعه ایران هستید یا رسانه ملی؟ بیننده سیمای جمهوری اسلامی را پای ایراناینترنشنال و منوتو نشاندن، چه فخری دارد که به آن میبالید؟ کاش یک بار بگویید مراد شما از "مردم" کیست؟
نظر شما