ولادیمیر پوتین کجاست؟ این همان چیزی است که بسیاری تا قبل خطابه رئیسجمهور روسیه به ملت روسیه از خود میپرسیدند.
طی هفته گذشته، رئیسجمهور پوتین چند حضور غیرمعمول تلویزیونی در انظار عمومی داشت که به وضوح جهت حفظ روحیه و نظم کشور بود. نگاهی به این حضورها به روایت بیبیسی داریم.
دوشنبه: سخنان پوتین خطاب به ملت
روز دوشنبه از پریگوژین میشنویم: یک پیام صوتی در فضای مجازی منتشر شده که روایت او از ماجرا را ارائه میدهد. او میگوید که افرادش به مسکو رفتند تا رهبرانی را که او آنها را بهخاطر «اشتباهات» در جنگ اوکراین مقصر میدانست، «بازخواست کنند.»
سپس تا اواخر عصر، یک اطلاعیه اعلام میشود. آمادهباش: رئیسجمهور پوتین برای ملت سخنرانی خواهد کرد. حالا به نظر میرسد که رهبر روسیه دست به مهره شده و میخواهد وارد بازی شود.
پوتین کمی بعد از ساعت ۱۰ شب روی صفحه تلویزیون ظاهر میشود. یک خطابه آخر شب از او بسیار غیرعادی است. رسانههای اجتماعی با شایعاتی مبنی بر این که این سخنرانی «تعیینکننده سرنوشت روسیه» خواهد بود، سروصدا میکنند. با وحشت، تلویزیون روسیه را روشن میکنیم تا صحبتهای رئیسجمهور را بشنویم.
به سرعت مشخص میشود که این خطابه - با وجود مهم بودن - سرنوشت کشور را تعیین نخواهد کرد. خبری از هیچ اطلاعیه مهمی نیست. اما این سخنرانی پنج دقیقهای سرنخهایی به دست میدهد که چگونه کرملین قرار است رویدادهای دراماتیک آخر هفته را به نفع خود تغییر دهد.
پوتین تصویری از روسیه ترسیم می کند که برای شکست دادن خیانت رهبران واگنر متحد شده است، تصویری مهم و موثر.
او سعی می کند همه را در کنار خود قرار دهد؛ او از مردم روسیه، مقامات روسیه، رهبران مذهبی، نیروهای مسلح روسیه و سرویسهای امنیتی تشکر می کند. او بین رهبران شورش و جنگجویان و فرماندهان واگنر معمولی که آنها را میهن پرست مینامد، تمایز قائل میشود. مهمتر از همه، او خود را مردی معرفی می کند که از خونریزی بزرگ جلوگیری کرد.
او می گوید: «به محض اینکه این وقایع شروع شد، طبق دستورات مستقیم من، اقداماتی برای جلوگیری از ریختن خون انجام شد».
سه شنبه: سان دیدن
سه شنبه تلاش برای احیای اقتدار رهبر روسیه اوج میگیرد. در یک رویداد عجولانه مقامات روسیه اقدام شدید و سنگین کرده و حدود ۲۵۰۰ سرباز، گارد روسیه و مقامات امنیتی را در میدان کلیسای جامع کرملین به صف کردند.
پوتین روی فرش قرمز او از پلههای کرملین به سمت میدان پایین میآید و با پس زمینهای از گنبدهای پیازی کلیساهای کرملین، رئیسجمهور - و فرمانده کل - برای سربازانش سخنرانی می کند.
اما حتی قبل از اینکه او شروع به صحبت کند، تصویر گویای همه چیز است. همه اینجا در یک مکان قرار گرفته است: کلیسای ارتدکس، کرملین، رئیسجمهور و ارتش. این مرا به یاد شعار قدیمی امپراتوری روسیه میاندازد: "برای ایمان، برای تزار و میهن".
به عبارت دیگر، پیامهای بصری در اینجا تماماً در مورد ارائه روسیه به عنوان کشوری است که پشت ولادیمیر پوتین متحد شده است. تقریباً میخواهد این پیام به روسها منتقل شود که کلیسا، ارتش و رئیسجمهور به هم مرتبط هستند، مثل بخشی از یک کل.
رئیسجمهور پوتین در سخنرانی کوتاه خود بار دیگر مدعی شد که جامعه روسیه پس از شورش واگنر گرد هم آمده است. اما بیشتر حرفهایی که روی ستایش از ارتش به خاطر "توقف یک جنگ داخلی" متمرکز است.
یک دقیقه سکوت برای خلبانان نیروی هوایی که کشته شدند برقرار میشود. رئیسجمهور در حال ادای احترام است، اما هنوز به این سوال که چرا شورشیان واگنر به خاطر مرگ خلبانها محاکمه نمیشوند، پاسخی نداده است.
چهارشنبه: از نزدیک و صمیمی
این احتمالاً غافلگیرکنندهترین ویدئوی پوتین در هفته - شاید سال است. به این دلیل است که ما میبینیم پوتینی کاملا غیر پوتین در انظار ظاهر میشود و با حضور در بین مردم با آنها گرم میگیرد.
دلیل رسمی سفر پوتین رئیسجمهور روسیه به داغستان، ریاست جلسهای در مورد گردشگری داخلی است، اما این جلسه نیست که بر بولتنهای خبری بعداً در تلویزیون روسیه غالب میشود، بلکه ویدئوهای جالب بعد از آن است که مورد توجه قرار میگیرد.
در یک قاب پوتین در شهر دربنت توسط جمعیت علاقهمندان خود احاطه میشود. ما عادت کردهایم ولادیمیر پوتین را در حالی ببینیم که از کسانی که با آنها در تماس است فاصله میگیرد. میزهای طولانی کرملین را به یاد دارید که پوتین در یک سر آن نشسته بود و مهمانانش در سمت دیگر؟
اما اینجا آن طور نیست. در داغستان او بچهها را میبوسد، زنان را در آغوش میگیرد، دست میدهد و برای عکس گرفتن آماده است.
تلویزیون دولتی تصاویر را تکرار میکند. مجری یک برنامه گفتگوی پرطرفدار در کانال روسیه ۱ فریاد میزند: "حتی ستارههای راک هم چنین استقبالی را ندیدهاند. غرب به مدعی است که پس از شورش پریگوژین، رئیسجمهور ضعیف شده است. این امر خلاف آن را ثابت میکند."
به نظر می رفتار پوتین بسیار نامشخص است. از سوی دیگر البته هیچ چیز دیگر در روسیه عادی نیست. رئیسجمهور روسیه به تازگی از یک شورش مسلحانه جان سالم به در برده بود. شاید او احساس می کند که نیاز دارد - به کشور، نخبگان سیاسی و به خودش - نشان دهد که هنوز طرفدارانی دارد.
با مشاهده این تصاویر، ناگهان اتفاقی را که آخر هفته گذشته رخ داد به یاد میآورم. هنگامی که مبارزان واگنر به رهبری آقای پریگوژین شنبه شب روستوف را ترک کرده بودند، در خیابانها تشویق شدند، آیا پوتین چنین تصویری را نیاز داشت؟ آیا ولادیمیر پوتین آن تصاویر را دیده است؟ آیا او نیاز به لحظه "قهرمان" خاص خود را احساس می کند؟ احتمالا هرگز نخواهیم دانست.
پنجشنبه: پوتین اینجا، پوتین آنجا
حضور رئیسجمهور پوتین در یک کنفرانس تجاری درباره برندهای روسی در مسکو. این دقیقاً یک فضای راک استاری دیگر را ایجاد نمیکند، با این حال، فرصتی برای نشان دادن این است که او مسئول است، فعال است و از حمایت مردم برخوردار است.
رئیسجمهور روسیه با ورود به سالن مورد تشویق قرار میگیرد. او مینشیند و به سخنان افتتاحیه یکی از برگزارکنندگان گوش میدهد.
او خطاب به پوتین میگوید: «ولادیمیر ولادیمیرویچ، همراه با شما و کل کشور، ما نیز حوادث ۲۴ ژوئن را با اضطراب گذراندیم. ما همه با شما هستیم و همه از شما حمایت میکنیم.» پوتین در همین مراسم شکلی رو یک تخته وایت برد الکترونیکی میکشد و حسابی سر حال به نظر میرسد.
پس از شورش، این هفته شاهد پوتین توربوشارژ بودیم. او اینجا بود، او آنجا بود و انگار همه جا بود. تقریباً انگار کمپین خود را برای انتخاب مجدد آغاز کرده بود.
اما تصاویر مثبت این واقعیت را تغییر نمیدهد که شورش کرملین را غافلگیر کرده بود و این یک تهدید بود. جنگجویان واگنر به سرعت به مسکو نزدیک شدند که شورش متوقف شد. این چالشی بی سابقه برای اقتدار پوتین بود و نمیشود از آن گذشت. پیامدهای دراز مدت این اقدام نامشخص است.
نظر شما