سلام نو _ سرویس گردشگری: روستای کندوان که به روستای کله قندی هم معروف است، یکی از شگفت‌انگیزترین روستاهای صخره‌ای جهان که هنوز هم زندگی در آن جریان دارد می باشد. روستای کندوان از توابع دهستان سهند، در ۶۲ کیلومتری جنوب غربی تبریز و ۱۸ کیلومتری جنوب اسکو در دامنه سرسبز سلطان داغی قرار گرفته است.
آشنایی با روستای کندوان
در تاریخ این منطقه، نقل شده است که نخستین کسانی که به کندوان پا گذاشتند، ساکنان روستایی به نام حیله‌ور در ۲ کیلومتری غرب کندوان بوده‌اند که در قرن هفتم هجری قمری برای در امان ماندن از حمله مغول‌ها به دشتی در مقابل کندوان فعلی مهاجرت کردند و به تدریج درون کران‌ها را حفاری کرده و پناهگاهی امن برای خود ساختند اما برخی بر این عقیده‌اند که قدمت این روستا به دوره‌های قبل از اسلام مربوط می‌شود. آن چه جالب است این که این روستا نزدیکی شهر مدرنی مثل تبریز و با گذشت چند هزار سال از عمرش، هنوز هم اصالت خودش را حفظ کرده و کمترین تغییر را در سبک زندگی ساده و اولیه خود تجربه کرده است.
جمعیت این روستا چیزی حدود ۸۰۰ نفر است. مثل اغلب روستاهای آذربایجان، در روستای کندوان هم زندگی مردم از راه باغداری، دامداری و تولید و فروش صنایع دستی می‌چرخد. کشاورزی در کندوان خیلی پررونق نیست و اگر هم وجود داشته باشد، کشاورزی دیمی است. چون بیشتر زمین‌های روستا صخره‌ای‌اند و برای کشاورزی مناسب نیستند. درعوض بازار فروش سوغاتی و محصولات دامی و محلی در کندوان حسابی داغ است.یکی از گواراترین آب‌های معدنی ایران از روستای کندوان سرچشمه می‌گیرد. این آب آنقدر طبیعی و خالص است که بیشتر مردم موقع سفر به کندوان حتما چند بطری از آن پر می‌کنند.
در مورد ساکنان اولیه روستای کندوان و قدمت آن نظریات متعددی وجود دارد. گفته شده مردمان این روستا عشایری بودند که قبلا از کندوان به‌عنوان ییلاق استفاده می‌کرده‌اند و از خانه‌های حفر شده در داخل کران‌ها، به‌عنوان منزل موقتی بهره می‌برده‌اند که بعدها زحمت کوچ را کم کردند و در آن جا ساکن شدند.
برخی دیگر معتقدند که در گذشته عده‌ای از جنگجویانی که از این محل می‌گذشتند، به‌علت موقعیت مناسب محل از نظر نظامی، به‌خصوص موقعیت توپوگرافی آن که نفوذ از بالای دامنه را غیرممکن می‌سازد، آن را به‌عنوان پناهگاه خود برگزیدند و شروع به حفر خانه‌ها در داخل کران‌ها کردند.
عده‌ای نیز این روستا را مربوط به دوره‌های پیش از اسلام می‌دانند؛ اما روایتی که از بقیه قوی تر است قدمت روستای کندوان را به زمان حمله مغولان به ایران نسبت می‌دهد. گفته می‌شود هنگامی که مغولان به این منطقه حمله کردند، مردمان روستای زیرزمینی حیله‌ور که در نزدیکی کندوان و دو کیلومتری غرب آن زندگی می‌کرده‌اند به صخره‌های کندوان پناه آوردند و با کندن داخل این صخره‌ها خانه‌های خود را برپا کردند. البته عوامل دیگر مانند بلایای طبیعی و سیل نیز در جابه‌جای اهالی حیله ور به کندوان موثر بوده است.
جاذبه های دیدنی روستای کندوان
گشت و گذار در روستا و عکاسی
گشت‌وگذار و پیاده‌روی در کندوان به سبب بافت خاص معماری سنگی و صخره‌ای روستا، تجربه‌ای فراموش‌نشدنی است. قدم زدن بر پله‌های سنگی و دستکند که سال‌ها و قرن‌هاست به همان شکل باقی مانده، در کنار آشنایی با شیوه خاص زندگی مردم این روستا در خانه های صخره‌ای، می‌تواند خاطره یک روز متفاوت را برای‌تان به یادگار بگذارد. البته از عکاسی از مناظر مختلف روستای کندوان در این سفر غافل نشوید؛ برای ثبت عکس‌های عالی می‌توانید از اطلاعات بخش آموزش عکاسی ما کمک بگیرید.
خرید سوغاتی و صنایع دستی
شما در کندوان می‌توانید از مغازه‌های روستا انواع سوغات و صنایع دستی این منطقه مانند عسل تازه، آب معدنی درجه یک، خشکبار و لواشک، دوشاب محلی، میوه‌های تازه، داروهای گیاهی، گلیم، ورنی و لباس‌های سنتی دست‌دوز مانند روسری‌های کلاقه‌ای و ... تهیه کنید.
پیک نیک
برای پیک نیک و کمپ کردن باید به پارک نزدیک روستا یا دامنه کوه‌ها و تپه‌های اطراف آن بروید.
موزه مردم شناسی کندوان
چنان‌چه دوست داشته باشید بیشتر با نوع زندگی مردم کندوان آشنا شوید، موزه مردم‌شناسی که به شکل خصوصی اداره می‌شود این امکان را در اختیار شما قرار می‌دهد.
مسجدهای روستای کندوان
در میان این صخره‌های زیبا، دو مسجد نیز قرار دارد:
مسجد بزرگ
مسجد بزرگ کندوان، بزرگ‌ترین کَران (در مورد این اصطلاح در بخش ویژگی‌های معماری صحبت خواهیم کرد) روستا را به خود اختصاص داده و در چهار طبقه کنده شده است. طبقه اول آغل، طبقه دوم فضای اصلی مسجد، طبقه سوم مسکونی و طبقه چهارم محل انبار است. مسجد دو قسمت زنانه و مردانه دارد و برای جلوگیری از ریزش سقف، ستونی را در میانه قسمت مردانه قرار داده‌اند.
نور نیز از پنجره کوچک جنوبی، داخل مسجد را روشن می‌کند. دیوارهای مسجد پوششی از گچ سفید دارند و دورتادور آن با شمع و چراغ و مهر تزئین شده است. روی طاقچه‌ها و رف‌ها نیز مکانی برای قرار دادن چای وجود دارد.
مسجد کوچک
مسجد کوچک‌تری نیز در نزدیکی حمام صخره‌ای واقع شده و به مانند مسجد بزرگ ستونی سنگی سقف آن را نگه داشته است. متاسفانه این مسجد و حمام کناری آن این روزها متروکه مانده‌اند. از مسجد کوچک، در گذشته برای ادای نماز صبح استفاده می‌شد. این مسجد، تنها یک طبقه دارد.
نظر شما