به گزارش سلام نو به نقل از فرادید، غار اینکایا واقع در مرزهای روستای بهادیرلی در منطقه چان، طی کاوش‌هایی کشف شد که در سال ۲۰۱۶ به سرپرستی اسماعیل اوزر، مدرس دانشگاه آنکارا انجام شدند.
کاوش‌های درون غار که می‌تواند روشنگر مهاجرت‌های دوره پارینه‌سنگی میان آناتولی و بالکان باشد، توسط یک تیم بین‌المللی بین سال‌های ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۰ به ریاست اداره موزه تروی انجام شد.
حفاری‌های غار اینکایا هنوز ادامه دارد. کاوش‌های امسال که توسط تیمی ۲۰ نفره انجام شد، نشان داد انسان‌های دوره‌ی پارینه‌سنگی میانی به دلیل در دسترس بودن مواد خام سنگ چخماق و منابع آب، برای مدت‌های طولانی در این منطقه اقامت داشته‌اند.
پروفسور اسماعیل اوزر، مدیر کاوش‌ها می‌گوید: «شواهد مربوط به دوران پارینه‌سنگی در چناق‌قلعه قبلاً محدود بود. با تحقیقات ما مشخص شد چناق‌قلعه در واقع یکی از استان‌های بسیار غنی ترکیه از نظر دوره‌ی پارینه‌سنگی است.»
اوزر خاطرنشان کرد به رغم مطالعات متعدد حفاری در کشور، بیشتر آن‌ها در مناطق باز انجام می‌شوند و در حال حاضر در ترکیه، حفاری‌های غار بسیار کمی در حال انجام است که بیشتر آن‌ها در مناطق جنوبی متمرکز شده‌اند و تنها حفاری اینکایا در آناتولی غربی ادامه دارد.
اوزر می‌گوید: «تحقیقات و کاوش‌های ما در این حوزه، ما را به دوره‌ی پارینه‌سنگی میانه برد که تقریباً به ۲۵۰ تا ۵۰ هزار سال پیش باز می‌گردد. یافته‌های ما نشان داد مردم در این دوره اینجا سکونت داشتند.»
اوزر تاکید کرد یافته‌های موجود در دامنه‌های شرقی غار اطلاعات دقیق‌تری از نظر قدمت در اختیار محققان قرار داده و آن‌ها را به ۸۶۰۰۰ سال پیش بازمی‌گرداند.
اوزر با اشاره به اینکه بقایای بدست‌آمده حین کاوش‌های حال حاضر محدود به آثار سنگ چخماق می‌شوند می‌گوید آن‌ها هنوز بقایای ارگانیک مانند اسکلت انسان‌های غارنشین آن دوره، استخوان‌های حیوانات یا بقایای گیاهی را پیدا نکرده‌اند.
اوزر با بیان اینکه غار اینکایا اساساً از یک سازند سنگ چخماقی تشکیل شده خاطرنشان می‌کند که دلیل اصلی انتخاب این مکان توسط مردم آن زمان این بوده که حین ساخت ابزار برای نیازهای روزانه‌ی خود، می‌توانستند مواد خام مورد نیازشان را نیز از خود غار تهیه کنند.
اوزر توضیح می‌دهد: «از ابزار دندانه‌داری که در حفاری‌ها پیدا کردیم احتمالاً برای هدفی مشابه اره‌ی امروزی استفاده میشده است. در مورد ابزارهای دسته‌دار، ممکن است آن‌ها را پس از نازک شدن قسمت دسته، در شاخه‌ی درخت یا با استفاده از رزین در استخوان یا شاخ فرو کرده باشند. روی لبه‌ها کار میشده تا عملکردی داشته باشند. از این ابزار احتمالاً برای کندن خاک یا تراشیدن پوست حیوانات استفاده می‌کردند. ما در سال‌های آینده از طریق تجزیه و تحلیل میکروسکوپی سنگ‌ها اهداف خاص آن‌ها را مشخص خواهیم کرد.»
اوزر می‌گوید کاوش‌های غار اینکایا در داخل غار و محوطه باز اطراف آن ادامه دارد.
نظر شما