سلام نو _ سرویس گردشگری: منطقه حفاظت‌شده بخشی از زیست‌بوم است که همه عناصر آن اعم از زنده و غیرزنده، شامل جانوران (مهره داران)، گیاهان، حشرات و بندپایان، جلبک‌ها، قارچ‌ها، باکتری‌ها و تک سلولی‌ها و... و حتی منابع کانی، شکل زمین، مورفولوژی، منابع آبی و کلیه عناصر فیزیکی آن به‌طور کامل و با اهداف خاص در قالب طرح‌های پهنه‌بندی داخلی مناطق، در سطوح حفاظتی مختلف مورد حفاظت قرار می‌گیرند.
منطقه حفاظت‌شده کهیاز استان اصفهان یکی از این مناطق حفاظت‌شده است که از جاهای دیدنی اردستان محسوب می‌شود. این منطقه در چند سال گذشته، برای حفظ طبیعت و گونه‌های گیاهی و جانوری، به منطقه حفاظت‌شده تبدیل شده است.
آشنایی با منطقه حفاظت‌شده کهیاز
منطقه کهیاز با مساحت تقریبی ۱۰۰.۰۰۰ هکتار در شرق شهرستان اردستان در استان اصفهان واقع شده است. ورودی منطقه با مرکز شهرستان حدود ۱۰ کیلومتر فاصله دارد. راه ارتباطی زواره به شهراب، مسیر راه آهن در شمال منطقه، و راه آسفالت شده اردستان به نائین از حاشیه غربی منطقه گذر می کند.
آب و هوای این منطقه گردشگری نسبتا خشک و بیابانی است و میانگین بارندگی سالیانه آن حدود ۸۰ میلی متر و متوسط دمای آن نیز ۱۷ درجه سانتی گراد است. منبع اصلی تامین آب این منطقه بارش های فصول سرد سال است که به صورت چشمه ظاهر می شوند و اکثراً نیز دائمی می باشند.
از مهمترین آنها می توان به چشمه سبز، چشمه چنار، چشمه توت و چشمه بابا احمد اشاره نمود. سنگ آب ها و همچنین چند آبشخور در محل های دره باغ، سنجتو، بابا احمد و نصرند، از دیگر منابع تامین کننده آب این منطقه هستند.
این منطقه به خاطر شرایط خاص جغرافیایی و زیستی و برخورداری از پوشش گیاهی و جانوری مناسب، در صورت برنامه ریزی دقیق و حفاظت مطلوب از ارزش حفاظتی بسیار بالایی برخوردار می باشد. منطقه حفاظت شده کهیاز در حال حاضر یکی از بهترین زیستگاه های هوبره که گونه ای در معرض خطر انقراض است.
از مهمترین گیاهان منطقه می توان به بادام کوهی، انجیز، گز، تاغ، خارشتر، درمنه و قیچ اشاره نمود. آهو، قوچ و میش، روباه شنی، گرگ، شغال و تشی نیز گونه های بسیار مهم پستاندار منطقه به حساب می آیند.
منطقه حفاظت شده کهیاز از اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ با توجه به پتانسیل های اکولوژیکی و اقدامات انجام شده در زمینه تامین امکانات حفاظتی توسط کارشناسان اداره حفاظت محیط زیست استان اصفهان به عنوان منطقه شکار ممنوع به سازمان حفاظت محیط زیست پیشنهاد گردید و با تلاش هایی که شد سرانجام از تاریخ اول مهرماه سال ۱۳۸۱ به مدت پنج سال به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد. بنابر این امروزه دیگر نمی توان در این منطقه به شکار پرداخت.
بازدید از منطقه حفاظت شده کهیاز
از مهمترین گیاهان منطقه می‌توان به بادام کوهی، انجیز، گز، تاغ، خارشتر، درمنه و قیچ اشاره کرد. آهو، قوچ و میش، روباه شنی، گرگ، شغال و تشی نیز گونه‌های مهم پستاندار منطقه محسوب می‌شوند. همچنین هوبره، کبک، تیهو، زنبور خور معمولی، چکاوک کاکلی، کبوتر جنگلی و دم جنبانک خاکستری پرندگانی هستند که در اینجا یافت می‌شوند.
در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱، با توجه به توانمندیهای اکولوژیکی و اقدامات انجام شده در زمینه تامین امکانات حفاظتی، منطقه کهیاز توسط کارشناسان اداره حفاظت محیط زیست استان اصفهان به عنوان منطقه شکار ممنوع به سازمان حفاظت محیط زیست پیشنهاد گردید و با پیگیریهای بعمل آمده سرانجام از تاریخ اول مهرماه ۱۳۸۱ به مدت ۵ سال با حدود مشخصه ذیل به عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام گردید.
منطقه شکار ممنوع کهیاز با وسعت ۴۲,۰۰۰ هکتار از جاهای دیدنی اردستان است و در شرق این شهر در استان اصفهان قرار دارد. این منطقه متشکل از دشت‌ها، کوه‌ها و تپه ماهورهای متعدد است.کهیاز که دارای آب و هوای نیمه‌خشک و بیابانی است، از سال ۱۳۸۱ به‌عنوان منطقه شکار ممنوع اعلام شد و در سال ۱۳۸۹ به منطقه حفاظت‌شده ارتقا یافت.
این منطقه از شمال به راه ارتباطی زواره روستای شهراب و مسیر راه آهن، از شرق به خط راه آهن نایین و از جنوب به روستای کهیاز منتهی می‌شود. کهیاز از بهترین زیستگاه‌های هوبره در استان اصفهان محسوب می‌شود.
برای دسترسی به منطقه حفاظت شده کهیاز، ابتدا باید خود را به شهرستان اردستان در شمال‌شرقی شهر اصفهان برسانید. پس از رسیدن به اردستان، به بخش شرقی شهرستان اردستان و شهر زواره حرکت کنید. در مسیر جاده زواره به نایین، تابلوی جاده فرعی روستای «همت‌آباد» به چشم می‌خورد که شما را به روستای کهیاز خواهد رساند. منطقه حفاظت‌شده کهیاز در حاشیه چندکیلومتری این روستا قرار دارد.
منابع اصلی تامین آب منطقه از نزولات آسمانی بوده است که در سایر فصل‌ها به‌صورت چشمه ظاهر می‌شوند و اکثرا نیز دایمی هستند. این چشمه‌ها عبارت‌اند از چشمه نیار، چشمه توت، چشمه بابااحمد و غیره.
از مهمترین دشت‌های این منطقه می‌توان به دشت دره باغ، انجیله، ارتفاعات کهیاز و کوه‌سیاه اشاره کرد. این منطقه به‌عنوان کریدور مهاجرتی حیات وحش مابین منطقه شکار ممنوع خاور در شمال و منطقه حفاظت‌شده کرکس در غرب به شمار می‌رود و هم‌اکنون توسط یک پایگاه محیط‌بانی حفاظت می‌شود.
در اردستان، به‌دلیل ایجاد خشکسالی و شرایط خاص حیات وحش در نقاط مختلف برای تامین آب، چهار آبشخور در منطقه حفاظت‌شده کهیاز اردستان ساختند.
در طول سال‌های گذشته تا به امروز، خیران در اردستان حرکت‌های طبیعت‌دوستانه‌ای انجام دادند و نذرهای مختلفی در ارتباط با حیات وحش روا داشتند. این افراد طبیعت‌دوست با نذر علوفه و ساخت آبشخور در نقاط مختلف، به‌ویژه در منطقه‌های حفاظت‌شده اردستان، به یاری محیط‌بانان آمده‌اند.
نظر شما