سلام نو _ سرویس گردشگری: شهر باستانی شوش از مهم ترین و باشکوه ترین سکونتگاه های شناخته شده در جهان با قدمتی حدود ۴۰۰۰ سال پیش از میلاد (بنا به نظریاتی ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد) است. این محوطه ی تاریخی، به عنوان کهن ترین شهر جهان، روزگاری مرکز برخورد دو تمدن «میان رودان» و «عیلام» بوده است.
زندگی شهرنشینی همچنان در این منطقه ادامه دارد. دراین شهر باستانی علاوه بر عیلامی ها (به معنای سرزمین خدایان)، اقوامی نظیر آشوری ها، هخامنشیان، سلوکیان، پارتیان، بابلی ها و ساسانیان حکمرانی داشته اند.
محوطه ی باستانی شوش ناحیه ای وسیع از بناها و سازه های معماری بسیار متنوعی را از پیش از تاریخ تا دوران اسلامی در بر می گیرد که شامل کاخ شاوور، آپادانا (یکی از باشکوه ترین و کم نظیرترین آثار باستانی جهان)، دروازه ی شرقی، هدیش، شهر پانزدهم، روستای هخامنشی، مسجد جامع شوش، مجموعه ی بناهای دوره ی اسلامی، تپه های آکروپول و قلعه ی فرانسوی ها است.
مردمان عیلام پیشرفت هایی در خط، معماری، ذوب فلزات، شیشه و هنر پیکرتراشی ایجاد کردند. پیکره ی خدایان در میان آثار باستانی شوش در دوره ی عیلامی جایگاه ویژه ای دارد. آثار باستانی ارزشمندی از حفاری های این منطقه بدست آمده است که حجم عظیمی از آنان در موزه های معروف دنیا نگهداری می شوند.
سیر تاریخی شهر باستانی شوش
در اواسط هزاره پنجم پیش از میلاد مسیح، بیش از ۱۰۰ روستا در دشت خوزستان (جنوب غربی ایران امروزه) وجود داشتند. یکی از نمونه های برجسته در بین این روستاها، چغامیش در میانه این دشت است. ابتدا، این روستاها، با یکجانشین شدن عشایر و شروع کشاورزی و سفالگری، شکل گرفتند. هرچند این شهر در حاشیه دشت بود ، اما خیلی زود به مرکز آیینی منطقه تبدیل گشت.
شکل گیری شهر باستانی شوش، از روستایی در منطقه‌ای با مساحت تقریبی ده هکتار، در نزدیکی شاوور آغاز شد. در ابتدا جمعیت آن بیش از ۲۰۰۰ نفر بود. معماری به کار رفته در این منطقه، با معماری سومری ها متفاوت بود. در حقیقت، ویژگی های معماری عیلامی را داشت.
ساکنان اولیه، سکوی بزرگی را به عنوان مرکز روستا در نظر گرفتند. در نزدیکی این سکو، قبرستانی با تقریبا ۲۰۰۰ قبر وجود دارد. در هر یک از تابوت های این قبرستان، ظروف منقوش ساخته شده از گل یا قیر طبیعی، تعدادی تبر و یک آینه مسی وجود دارد.
شهر باستانی شوش ، بیش از هر دوره دیگری، به دوره عیلامیان نسبت داده شده است. کلمه عیلام، در زبان اهاالی بین النهرین، به معنای مردم کوه است. گمان می رود که دلیل این نامگذاری این است که ساکنان آن، قبل از مهاجرت به این منطقه، در کوه ها زندگی می کرده‌اند. آن ها تقریبا به مدت ۲۰۰۰ سال، از این شهر به عنوان پایتخت خود استفاده کردند.
از ۳۵۰۰ تا ۲۵۰۰ سال قبل از میلاد مسیح، تاثیر فرهنگ سومریان بر شهر باستانی شوش، از طریق سفال های چرخساز و تغییرات رخ داده در معماری در این منطقه، قابل مشاهده است. طی این دوره، جمعیت، رشد کرده و مبادلات تجاری رونق یافته بود. این امر آغازگر حسابداری و نوشتن بود. ویژگی دیگر این دوره، استفاده از مهر های صاف و استوانه ای، به منظور مشخص کردن هویت صاحبان آن ها بود.
در اواسط هزاره سوم پیش از میلاد، فرهنگ بین النهرین بر فرهنگ عیلامی غلبه کرد و شوش به یک شهر سومری تبدیل شد. در نتیجه، شاهزادگان انشان و نجیب زادگان دیگر با هم متحد شدند و سلسله جدیدی را به وجود آوردند.
محل قرارگیری شهر باستانی شوش
شهر شوش واقع در استان خوزستان یکی از قدیمی‌ترین خاستگاه‌های شناخته شده جهان است که بشر در آن سکونت داشته است. جذابیت شوش به سبب آثار باستانی و تاریخی موجود در این شهر است.
شوش از باشکوه‌ترین و زیباترین شهرهای باستانی ایران و جهان است و از مهم‌ترین مراکز تمدن دنیا محسوب می‌شود و از معروف‌ترین شهرهای ایران و جهان است. کمتر کسی است که اهل گردشگری و تاریخ باشد و شهر باستانی شوش را نشناسد.
شوش در ایران باستان شهری آباد و مرکزی بزرگ برای حکومت‌ها محسوب می‌شد. قدمت شهر شوش به حدود ۴۰۰۰سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. شوش پایتخت چندین هزارساله حکومت و تمدن عیلام بوده است.
شهر شوش در حدود پنج کیلومتر مربع مساحت دارد و در ۱۱۵ کیلومتری شمال غربی اهواز قرار گرفته است. فاصله شهر شوش از سطح دریا در حدود ۷۸ متر است و تا اهواز ۱۱۵کیلومتر فاصله دارد. فاصله شوش تا رود دجله نیز در حدود ۱۵۰ کیلومتر است.
موقعیت جغرافیایی شوش به شکلی بود که جایگاه برخورد دو تمدن بزرگ عیلام و میانرودان محسوب می‌شد. همین امر سبب شد که شوش موقعیت قابل‌توجهی در تاریخ باستان ایران پیدا کند. هوای شوش به‌دلیل قرار گرفتن در جنوب ایران، گرم و خشک است و در تابستان دمای آن بسیار بالا و شرجی است.
موقعیت جغرافیایی شوش سبب شده که بیشتر مردمان شهر شغل تجارت و کشاورزی را برگزینند. وجود سه رودخانه کرخه، دز و شاوور سبب شده که کشاورزی و صید ماهی در این شهر جریان داشته باشد.
از صنایع دستی و سوغات این شهر می‌توان کپو، نقاشی روی سفال و چوب و تهذیب و مقعر یاد کرد. در زیر تصویری از کپوهای زیبای بافته شده در شوش دیده می‌شود.
نظر شما