سلام نو _ سرویس گردشگری: دریاچه ولشت که یکی از ۱۰ دریاچه آب شیرین کشور ایران محسوب می‌شود، در ارتفاع ۹۳۵ متری از سطح دریا قرار دارد و محیط زیست مناسبی را برای پرندگان و آبزیان فراهم کرده است، به طوری که گونه‌های گیاهی و جانوری بسیاری در این دریاچه و اطراف آن زندگی می‌کنند.
متاسفانه حضور گردشگران بدون نظارت نهادهای مربوط در طول سال‌های اخیر، این دریاچه آسیب‌پذیر و اکوسیستم طبیعی آن را دستخوش تغییرات نامطلوبی کرده است که زندگی برخی جانوران و آبزیان را تهدید می‌کند.
ماهیگیری، شنا، قایق سواری، دوچرخه سواری و پیاده روی در اطراف دریاچه و تماشای زیبایی‌های طبیعی کوهستان از جمله تفریحاتی هستند که در منطقه دریاچه ولشت وجود دارند.
سفر به دریاچه ولشت در تمام فصول سال، سفری لذت‌بخش و فراموش‌نشدنی است؛ البته بهتر است در فصل بهار و تابستان به این منطقه سفر کنید.
دو مسیر دسترسی به این دریاچه زیبا وجود دارد و شما می‌توانید با گذر از جاده آسفالته و یک جاده خاکی به آن برسید.
مسیر دریاچه ولشت کلاردشت
مسیر اصلی دسترسی به دریاچه ولشت از جاده چالوس آغاز می‌شود.
با حرکت از شهر چالوس به طرف تهران، پس از ۲۳ کیلومتر رانندگی در این محور ارتباطی و گذشتن از پل کجور، درست سه کیلومتر قبل از شهر مرزن آباد، یک راه آسفالته فرعی در سمت راست و به سمت غرب، برای رسیدن به دریاچه وجود دارد.
پس از خروج از جاده اصلی و وارد شدن به این راه آسفالته و عبور از پیچ‌ها، سربالایی‌ها و جنگل‌های دیدنی کاج، به روستای «سنار» می‌رسید. بعد از این روستا یک مسیر خاکی و نه چندان مناسب به طول پنج کیلومتر شما را به جناح جنوبی دریاچه ولشت می‌رساند.
دریاچه ولشت در استان مازندران، بخش کلاردشت، در جنوب غرب شهر چالوس و شمال شرق کلاردشت و در نزدیکی شهر مرزن آباد واقع شده است.
در قسمت جنوب غرب این دریاچه علم‌کوه و در دور تا دور آن آبادی هایی به نام های سماءسرکا، جلاجور، ولشت و ارزاودیمو قرار دارد.
برای رسیدن به دریاچه ولشت ،در محور چالوس به تهران ، ۲۳ کیلومتر بعد از پل کجور و ۳ کیلومتر قبل از مرزن آباد یک راه آسفالته به سمت غرب وجود دارد که شما را از جاده اصلی جدا می کند.
با ورود به جاده و پشت سرگذاشتن سر بالایی ها و پیچ ها و عبور از کنار جنگل های زیبای کاج به روستای کردی چال می رسید.
از روستا یک راه خاکی وجود دارد که شما را به ولشت می رساند.
اگر تصمیم دارید، مسیر دریاچه را پیاده یا با دوچرخه طی کنید، باید بدانید که راه زیادی پیش روی تان است و احتیاج به آمادگی جسمانی دارید.
در زمان بارندگی راه خاکی دریاچه گل می شود و ممکن است نتوانید از آن عبور کنید. البته به زودی قرار است این جاده آسفالت شود.
دریاچه ولشت ماهیگیری
ولشت دریاچه ای با ۱۵۰۰۰۰ مترمربع وسعت و ۲۰ متر عمق است که در میان یک دره قرار دارد. ولشت یکی از ۱۰ دریاچه آب شیرین ایران به شمار می رود و لقب بزرگترین دریاچه آب شیرین مازندران را از آن خود کرده است.
آب دریاچه از طریق جوشش چشمه ها تامین می شود و نزولات آسمانی نیز در تامین این آب نقش دارند. میزان حجم آب دریاچه به حدود ۳ میلیون متر مکعب می رسد و جالب آنکه هیچ آبی از ولشت، سرریز نمی شود و تنها سطح آب، بالا و پایین می رود.
این دریاچه آب شیرین به عنوان هفتاد و یکمین اثر طبیعی ایران توسط سازمان میراث فرهنگی در ۱۵ مهر ۱۳۸۸ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفته است و تمامی مناطق اطراف آن در لیست مناطق حفاظت شده سازمان حفاظت از محیط زیست قرار دارد.
در اینجا جالب است بدانید که در کشورمان، ۲۸ دریاچه طبیعی و ۹ دریاچه انسان ساخت (ناشی از ساخت سد) وجود دارد که تنها ۱۰ موردشان دارای آب شیرین هستند.
چشم انداز طبیعی این جلوه خدادادی به همراه ویژگی های باستان شناسی، مردم شناسی و هنرهای سنتی منطقه یکی از مقاصد زیبای شمال کشور را شکل می دهد که علاقه مندان زیادی را به سوی خود می کشاند.
ولشت یکی از پاتوق های ماهیگیری است که علاقه مندان به این رشته را به سوی خود می خواند.
البته اینجا خبری از امکانات ماهیگیری نیست و شما برای تجربه آن باید وسایل تان را به همراه ببرید.
یادتان باشد برای دریافت مجوز باید به مسئولان مستقر در حوالی دریاچه مراجعه کنید.
در نظر داشته باشید که دریاچه ولشت، کپور ندراد و باید وسایلی را به همراه ببرید که با آنها امکان صید ماهی سفید، کولی یا اردک ماهی را دارید.
بهترین زمان برای بازدید از دریاچه ولشت بهار و تابستان است اما طبیعت در همه فصول جاذبه های خاص خودش را دارد.
بهار و تابستان: به دلیل سرسبزی منطقه و تعطیلات بسیاری در این فصول راهی دریاچه می شوند.
هوا مطبوع است و با وجود کمبود سایه و تابش آفتاب باز هم این دریاچه محبوبیت خود را در این فصول دارد.
پاییز و زمستان: با سرد شدن هوا، دما تا منفی ۳۰ درجه نیز کاهش پیدا می کند و حتی دریاچه یخ می زند. در این فصل فقط عاشقان زمستان و برف به سوی ولشت می روند و سختی های آن را قبول می کنند.
از نظر پوشش گیاهی تنها چند درخت در اطراف دریاچه دیده می شود.
در اینجا بیشتر گیاهان بوته ای کوچک و تعداد زیادی گیاه نی بن که ریشه های شان تا عمق ۶ متری زمین نفوذ کرده اند، به چشم می خورند.
موقعیت خاص منطقه باعث شده است تا این محل مامنی برای پرندگان مهاجر و آبزیان هم باشد.
ماهی سفید، اردک ماهی، مار آبی، قورباغه و شاه کولی از جمله آبزیان این دریاچه هستند.
نظر شما