آرامگاه حافظ در کجاست؟

سلام نو _ سرویس گردشگری: خواجه شمس‌الدین محمد حافظ شیرازی معروف به لسان‌الغیب، ترجمان الاسرار و لسان‌العرفا، شاعر بزرگ قرن هشتم ایران و یکی از سخنوران نامی جهان محسوب می‌شود که غزل‌های او شهره عام و خاص است.

آرامگاه حافظ

این آرامگاه بزرگ از بخش های مختلفی تشکیل شده است. و جلب است بدانید همه چیز دراین آرامگاه معنی و مفهوم خاصی دارد. در زیر هر کدام از بخش‌های آرامگاه را معرفی می‌کنیم:
حیاط جنوبی
که در واقع ورودی اصلی آرامگاه می‌باشد که در دو طرف این ورودی باغچه‌های گل بزرگی قرار دارد و در میان آن دو استخر بزرگی قرار گرفته است.

این بخش جنوبی در واقع نمادی از مادیات است که با نزدیک شدن به بخش شمالی که مزار حافظ قرار دارد، از بندهای انسانی آزاد شده و با بالا رفتن از پله‌های ایوان به سیر و سلوک عرفانی نزدیک می‌شود سپس با پایین آمدن از پله ها همانند تعظیمی در برابر خورشید که همان آرامگاه اصلی است می‌باشد.

ایوان از ۹ پله تشمیل شده است که مضمون ۹ آسمان را تداعی می‌کند.

آرامگاه مرکزی
گنبدی به ارتفاع ۱۰ متر از جنس مس روی مزار حافظ برافراشته شده است که نمادیانگر آسمان است و همانند کلاه درویشان ترک است.

رنگ درونی گنبد با رنگ‌هایی که نماد عرفان هستند مزین شده است و جالب است بدانید رنگ‌های به کار رفته در این گنبد هم هرکدام بیانگر نمادی است مانند رنگ قهوه‌ای نماد خاک، رنگ فیروزه‌ای نماد بهشت.

در زیر گنبد سنگ مزار به ارتفاع یک متر از سطح زمین قرار گرفته است که روی آن را اشعار زیبایی حکاکی شده است.
رواق چهار ستونه (بیست ستون)
اگرچه این رواق دارای ۲۰ ستون سنگی بلند می‌باشد اما از آن جهت که ۴ ستون وسط آن به زمان کریم خان بر می‌گردد به آن رواق ۴ ستونه می‌گویند.

در زیر این مکان آب انباری قرار دارد که حیاط را به قسمت شمالی و جنوبی تقسیم می‌کند.

در سمت چپ این مکان اتاق‌هایی وجود دارد که به آرامگاه‌های افراد مهمی مانند قوام السلطنه (سیاستمدار دوران قاجار و پهلوی) اختصاص یافته است.
محوطه شمالی
در این قسمت آرامگاه حافظ و درخت‌های نارنج با دو حوض مستطیل شکل قرار دارد.

که بخش شمالی نمادی از ملکوت است که متشکل از ۸ درب ورودی و خروجی است.

جالب است بدانید ۸ ستون آرامگاه مرکزی نشان دهنده قرنی است که حافظ در آن زندگی می‌کرده است. همچنین نمایانگر هشت درب بهشت می‌باشد.

آرامگاه حافظ ساعت بازدید

تلفن: ۳۲۲۸۴۵۵۲ ۰۷۱

ساعت بازدید: شش ماه اول از ساعت ۸:۳۰ تا ۲۳:۳۰ و شش ماه دوم سال ۸:۰۰ تا ۲۲:۳۰

آدرس: شمال شهر شیراز. حد فاصل چهارراه حافظیه و چهارراه ادبیات

اگر می‌خواهید با وسایل نقلیه عمومی به حافظیه بروید می‌توانید از اتوبوس و مترو نیز استفاده کنید.

مترو و اتوبوس: با استفاده از مترو خودتان را به ایستگاه زندیه برسانید. سپس سوار اتوبوس‌های خط پایانه شهید دستغیب - بلوار نارنجستان شده و در ایستگاه حافظیه پیاده شوید.

اتوبوس: با استفاده از خطوط زیر خودتان را به ایستگاه حافظیه برسانید:

• پایانه شهید دستغیب - بلوار نارنجستان
• پایانه شهید دستغیب - پایانه نارنجستان
• میدان گلستان - پایانه نمازی

و یا سوار اتوبوس‌های خطوط زیر شده و در ایستگاه چهارراه حافظیه پیاده شوید:

• میدان کلبه - میدان ارم
• پایانه ولیعصر - رکن آباد و زیبا شهر

آرامگاه حافظ کی ساخته شد

این بنای زیبا و پرآوازه تاریخچه پر ماجرایی دارد، خواجه حافظ شیرازی در سال ۷۹۲ هجری قمری از دنیا رفت اما بنای مقبره این شاعر گرانقدر کشورمان ۶۵ سال بعد از فوتش یعنی در سال ۸۵۶ هجری قمری در زمان حکمرانی میرزا ابوالقاسم گورکانی، استاد و وزیر حکمران گورکانی به نام شمس‌الدین محمد یغمایی بر فراز قبر حافظ عمارت گنبدی بنا کرد و جلوی آن را حوض بزرگی ساخت که از آب رکن آباد پر می‌شد و این بنا برای اولین بار ساخته شد و شمایل اولیه این بنا بود.

همچنین در اوایل قرن یازدهم هجری یعنی در زمان سلطنت شاه عباس این بنا مرمت و بازسازی شد و تعمیرات مختصری در زمان نادر شاه افشار روی آن صورت گرفت.

هرچند اصلی ترین و مهم ترین تغییر روی آرامگاه حافظ در زمان کریمخان زند صورت گرفت که در سال ۱۱۸۹ هجری قمری دستور داد که سازه ای اساسی روی آرامگاه حافظ بنا کنند.

ساختمانی که کریمخان دستور به ساخت آن را داد به شیوه بناهای زمان زندیه ساخته شد و دارای تالار اصلی با چهار ستون سنگی و یک پارچه و منظم بود و از طرف شمال و جنوب به سمت فضای آزاد باز می شد و همچنین در سمت چپ و راست آن دو اتاق قرار گرفته بود به طوری که قبر حافظ در قسمت و بخش شمالی تالار قرار می گرفت و در بخش جنوبی آن باغ بزرگی به چشم می خورد. این چهار ستون با ارتفاع پنج متر همچنان و در زمان حال نیز در بخش مرکزی تالار در مقابل پله ها با نقش هایی که قدیمی اند و رنگ به رخسار ندارند اما همچنان زیبایی خود را حفظ کرده اند به چشم می خورد.

علاره بر همه این ها به دستور کریمخان زند سنگی از جنس مرمر برای قبر خواجه حافظ شیرازی درست کنند و بعد از اینکه این سنگ آماده شد، دو غزل زیبا از مجموعه غزل های حافظ را با خط نستعلیق که توسط حاج آقاسی بیگ افشار آذربایجانی نوشته شده بود، روی آن حکاکی کردند که آن غزل این بود : (مژدهٔ وصل تو کو کز سر جان برخیزم/طایر قدسم و از هر دو جهان برخیز مکه) ابعاد آن ۴۰x۸۰x۲۶۶ سانتی متر بود که این سنگ همچنان که به آن سر بزنید روی قبر حافظ قرار دارد و بالای آن جمله “انت الباقی و کل شیءٍ هالک” نوشته شده است.