به گزارش سلام نو به نقل از ایسنا، پژوهش جدید «دانشگاه ساری»(University of Surrey) و «دانشگاه سوانسی»(Swansea University) نشان میدهد ایده تولید کردن پنلهای خورشیدی کمهزینه و سبک که میتوانند در فضا انرژی تولید کنند، قابل اجراست.
این پژوهش که اولین نمونه در نوع خود است، پس از ردیابی کردن یک ماهواره در طول شش سال مشاهده کرد که پنلها چگونه انرژی تولید میکنند و تابش خورشیدی را در بیش از ۳۰ هزار مدار تاب میآورند. این یافتهها میتوانند راه را برای احداث کردن مزارع خورشیدی تجاری بادوام در فضا هموار کنند.
پروفسور «کریگ آندروود»(Craig Underwood) استاد بازنشسته مهندسی فضاپیما در «مرکز فضایی ساری» واقع در دانشگاه ساری گفت: ما بسیار خرسندیم که این ماموریت هنوز پس از شش سال کارآیی دارد. این دادههای دقیق نشان میدهند که پنلها در برابر تشعشع مقاومت کردهاند و ساختار نازک آنها در شرایط ناملایم حرارتی و خلاء فضا خراب نشده است.
وی افزود: فناوری سلولهای خورشیدی بسیار کمجرم میتواند به ساخت نیروگاههای خورشیدی بزرگ و کمهزینه بیانجامد که در فضا مستقر شوند و انرژی پاک را به زمین بیاورند. اکنون ما اولین شواهد را در اختیار داریم که نشان میدهند این فناوری به طور قابل اعتماد در مدار کار میکند.
پژوهشگران «مرکز تحقیقات انرژی خورشیدی» دانشگاه سوانسی، سلولهای خورشیدی جدیدی را از کادمیوم تلورید تولید کردند. این پنلها مساحت بزرگتری را پوشش میدهند، سبکتر هستند، قدرت بسیار بیشتری نسبت به فناوری کنونی دارند و تولید آنها نسبتا ارزانتر است.
دانشمندان دانشگاه ساری، تجهیزاتی طراحی کردند که عملکرد پنلها را در مدار اندازهگیری میکنند. ماهواره در مرکز فضایی ساری با مشارکت گروهی از مهندسان کارآموز «آژانس فضایی الجزایر»(ASAL) طراحی و ساخته شد.
اگرچه توان خروجی سلولها با گذشت زمان کمتر شد اما پژوهشگران معتقدند یافتههای آنها ثابت میکنند که ماهوارههای انرژی خورشیدی کارآیی دارند و میتوانند از نظر تجاری بادوام باشند.
دکتر «دان لمب»(Dan Lamb) پژوهشگر دانشگاه سوانسی گفت: آزمایش موفقیتآمیز پرواز این محموله از سلولهای خورشیدی جدید و نازک، فرصتهای مالی را برای توسعه بیشتر این فناوری افزایش داده است. آرایههای خورشیدی با مساحت بزرگ برای کاربردهای فضایی، بازاری است که به سرعت گسترش مییابد و فناوریهایی از این دست، به گسترش شهرت جهانی بریتانیا در فناوری فضایی کمک میکنند.
این پژوهش در مجله «Acta Astronautica» به چاپ رسید.
انتهای پیام
نظر شما