شهر میناب کجاست؟

سلام نو _ سرویس گردشگری: هر گوشه ایران، زیبایی خاص خود را دارد؛ اما به محض اینکه نام شهرهای جنوب می‌آید، دنیایی از مهر و یکرنگی با مردمانی به گرمی آفتاب و زلالی آب خلیج فارس برایمان مجسم می‌شود.

میناب نیز یکی از این شهرهای زیبا و دوست‌داشتنی است که همواره توجه علاقه‌مندان به گردشگری را به خود جلب می‌کند. در ادامه برای شما می‌گوییم که میناب کجاست.

آشنایی با شهر میناب

استان هرمزگان نام یکی از استان‌های جنوبی ایران است که در شمال تنگه هرمز قرار گرفته‌ است و قطب گردشگری و اقتصاد ایران است.

این استان حدود ۶۸هزار کیلومتر مربع (کمابیش اندازه کشور گرجستان) مساحت دارد که از این نظر هشتمین استان کشور است.

جنوب این استان را آب‌های گرم خلیج‌فارس و دریای عمان در نواری به طول تقریبی ۹۰۰ کیلومتر دربرگرفته‌ است. یکی از شهرهای این استان میناب است.

شهر میناب (Minab) در استان هرمزگان قرار دارد. با تحقیقات کاوشگران و باستان‌شناسان و کشف اشیا باستانی مشخص شد قدمت میناب به دوره پارت‌ها بازمی گردد اما با توجه به متون تاریخی این شهر در دوران ساسانی آباد شده است.

مینو، هرمز و هارموز از نام‌های قدیمی شهر میناب‌اند. به دلیل نزدیکی با دریا و فراوانی رودهایش به آن «میان آب» نیز گفته اند.

آب‌وهوای میناب به‌دلیل ‌تأثیرگرفتن از آب‌وهوای بیابانی و نیمه‌بیابانی، گرم و خشک است. میناب در تابستان گرم و مرطوب بوده و در زمستان معتدل می‌شود. گاهی و به‌ندرت نیز یخبندان در این شهر رخ می‌دهد.

بارندگی‌هایش بیشتر در فصل زمستان اتفاق می‌افتد و به‌طور کلی شهری دو فصله است که تابستانی به طول ۹ ماه و زمستانی به طول ۳ ماه دارد. با توجه به اقلیم این ناحیه، بارش‌ها بیشتر به‌صورت رگباری و کوتاه مشاهده می‌شود.

شرجی‌بودن از صفات بارز این منطقه است که در نزدیکی کوه‌ها از شدتش کم می‌شود.

در میناب ارتفاعات متعددی وجود دارد که از جمله آن‌ها می‌توان به کوه گدارا (رشته کوهی بریده بریده به ارتفاع ۶۴۷ متر) و کوه بشاگرد از دنباله‌های رشته‌کوه‌های زاگرس و همچنین کوه سفید با ارتفاع ۳۲۳ متر واقع در شرق میناب اشاره کرد. کوه سفید در دامنه‌اش به وسیله رود میناب از کوه خاکو جدا شده ‌است.

با این توضیحات، اگر می‌خواهید از دیدن تماشای جاهای دیدنی میناب لذت ببرید، در روزهای سرد و خنک سال مثل اواخر زمستان و اوایل بهار راهی این شهر شوید.

پوشش گیاهی منطقه، عمانی بوده که به نوع پوشش گیاهی فقیر شهرت دارد. رویش‌های اصلی این اقلیم، کهور ایرانی و انواع آکاسیاست.

منطقه حفاظت شده حرا در ساحل شمالی خورهای هرمز قرار دارد و جزو دسته‌های تالابی‌ساحلی پربازدید به شمار می‌رود. جنگل های مانگرو (حرا) قادر به رشد در آب‌های شور هستند و جالب آنجاست که در زمان مَد همه جای درخت به‌جز تاج آن زیر آب می‌رود.

در این ناحیه جنگل‌های تُنُکی از آکاسیا، کهور، کُنار، گز و تعدادی درخت نخل دیده می‌شود.

منطقه تالاب حرا یکی از جاهای دیدنی میناب و زیستگاه‌ مناسبی برای تخم‌ریزی و طی‌کردن مراحل نوزادی آبزیانی از گونه سخت‌پوستان و ماهیان است؛ همچنین ۱۴ ‌گونه پرنده در این ناحیه زندگی می‌کنند که تنها یک نمونه آن بومی و باقی مهاجر زمستانی هستند.

صدف‌خور، گیلان‌شاه بزرگ، پلیکان پاخاکستری، حواصیل بزرگ و هندی در ناحیه حاره‌ای وجود دارند. میناب، زیست‌بوم مناسب برای جانوران و حافظ سواحل در زمان طغیان دریا است.

میناب کجاست

شهر میناب به عنوان دومین شهر بزرگ استان هرمزگان، از طریق بزرگراه به بندرعباس و سپس به بندر خمیر متصل می‌باشد.

هم چنین، میناب به وسیله جاده‌های اصلی آسفالته به شهرهای دیگری هم چون بندر جاسک، سندرکدهبارز (رودان) و کهنوج وصل شده‌است.

بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این مکان ۷۳٬۱۷۰ نفر (۱۹٬۰۲۳ خانوار) بوده‌است. از این نظر دومین شهر بزرگ و پرجمعیت در بین شهرهای استان هرمزگان است.

ترکیب قومی میناب از فارسی‌زبانان هرمزی (مینابی)، عرب‌های حاشیه خلیج فارس، ایرانیان آفریقایی‌تبار، بلوچ‌ها و بشاگردی‌ها است.

در شهر یکی از دو گویش استان ، که مینابی است به کار میرود.یکی از زیر شاخه های این گویش، گویش بندری است. در اطراف میناب، مردم به گویش‌های مختلفی از جمله بلوچی صحبت می‌کنند.

جلگه میناب بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت می‌دهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار می‌باشد که بدین منظور می‌توان به سفرنامه نئارخوس (نئارکوس) سردار اسکندر مقدونی مراجعه کرد این احتمال نیز هست که این شهر در زمان ساسانیان به آبادانی و رونق رسیده‌است.

از میناب با نام‌های مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفرنامه‌اش با عنوان هارموز یا آرموز نام برده شده‌است.

به نظر برخی تاریخ‌دانان وجه تسمیه میناب، آب فراوان و رودخانه پرآب با آب شیرین آن بوده‌است قدیمی‌ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا بوده‌است.

میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد و در سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.

از مکان‌های دیدنی شهر میناب می‌توان به قلعه بی بی مینو، سد استقلال، پل میناب، بندر کوهستک .قلعه سندرک ، هزار و یک شب، سفره خانه سنتی دنج، خور تیاب، مکان تفریحی بابا حاجی واقع در محلهٔ شیخ‌آباد، خور آذینی (حفاظت شده)، بارگاه میر عمر و باغ‌های راونگ، بام میناب، امامزاده شاه مرعش برادر امام رضا (ع) واقع در روستای چلوگاومیشی، قلعه‌های به جای مانده از دوره‌های تاریخی و افسانه‌ای پیش از میلاد و پنجشنبه بازار تاریخی و معروف میناب اشاره کرد.