سلام نو – سرویس بین‌الملل: حالا یک روز از رخداد تروریستی کرمان می‌گذرد، رخدادی که آمار قطعی شهدای آن تا این لحظه ۸۴ نفر است، آماری که برخی منابع آن را بیش از ۹۰ نفر ذکر می‌کنند و بعید نیست با توجه به وخامت حال مجروحان بیشتر هم شود.
گمانه اول این بود که اسرائیل آمر و عامل این حمله بوده و گمانه دوم انگشت اتهام را به سوی داعش می‌گیرد، گمانه‌ای که با پذیرش مسئولیت توسط یکی از رسانه‌های این گروه تقویت شده است و باید صبر کرد و دید در نهایت به صورت قطعی و صد در صد از سوی مسئولین هم مورد تایید قرار می‌گیرد یا خیر.
مسئله اینجا اما عامل حمله نیست بلکه ذات حمله است. این حمله بعد از واقعه خون‌بار سینما رکس بیشترین تعداد شهید را در یک رخداد تروریستی از ایرانیان گرفته است.
ابعاد مسئله وقتی بزرگ‌تر می‌شود که این که کشتار و ترور را در چهارچوب معادلات خاورمیانه تماشا کنیم. در یک سو طالبانی نشسته که مایل است بیشترین فشار را به ایران اعمال کند و تا امروز نیز در هر گونه کنش خصمانه‌ای کوتاهی نکرده است. سوی دیگر اسرائیل است که می‌داند هر گونه ضعف ایران یعنی ضعف در محور مقاومت و شانس امتیازگیری بیشتر. امارات متحده عربی نیز در یک سال گذشته دوبار برای جزایر سه‌گانه ایران دندان تیز کرده.
از سوی دیگر ایران برای برای پیشبرد هرگونه دیپلماسی با اعراب، ترکیه و حتی چین و روسیه به قدرت نیاز دارد، قدرتی که امنیت یکی از مشخصه‌های بارز آن است.
ایران در مدت اخیر سه حمله را در راسک، هک پمپ بنزین ها و ترور کرمان تجربه کرده است. دو مورد از این حمله‌ها با کشتار همراه بودند و باعث ناامنی فیزیکی شدند. هک پمپ بنزین‌ها نیز چنان گسترده بود که در خدمات عموم برای یک روز اختلال ایجاد کرد.
با توجه به ورود اسرائیل به فاز حملات امنیتی و ترور تهران باید با پاسخ سخت به عامل ترور کرمان- چه اسرائیل، چه داعش و چه هر طرف دیگری- ضمن دلگرمی دادن به مردم برند امنیتی خود را احیا و توازن را معادله امنیت با اسرائیل برقرار کند.
به جز این سکوت ایران در برابر این مسئله باعث می‌شود تا شرکای ایران در شراکت سست، رقبا طمع‌کار و دشمنان دندان‌تیز شوند. این مسئله تهدید در آذربایجان را زنده، امارات را وقیح و عربستان را سست می‌کند.
مسئله ظریف اما اینجا است که ایران باید این پاسخ را به شکلی بدهد که پیام قوی مخابره شود، اما بهانه به دست اسرائیل و یاران پیدا و پنهانش داده نشود، اسرائیلی که این روزها با تمام قوا در کمین لبنان نشسته است.
حال باید صبر کرد و دید تصمیم‌گیران در تهران چه خواهند کرد. پاسخ ضربتی و ضربه‌ای در میدان داده خواهد شد یا تیغ‌ها در سایه بیرون خواهد آمد و تهران در سکوت دست‌های روی ماشه را قطع می‌کند؟
نظر شما