واحد ۷۳۱: اوج جنایت جنگی به سبک ژاپنی

سلام نو – سرویس سیاسی: با شنیدن عبارت «جنایت جنگی» چه چیزی به خاطر شما می‌آید؟ جنایت این روزهای اسرائیل در غزه؟ جنایت صدام و بمب‌های شیمیایی او در حق مردم ایران؟ جنایت‌های آلمان نازی؟ همه این‌ها توصیف دقیقی از جنایت جنگی است، اما این بار با هم به بخش جدید از جنایات جنگی وارد می‌شویم که کم‌تر مورد توجه عموم مردم است.

ما اهالی ژاپن را با ادب بسیار، آرامش، فرهنگ و صلح‌طلبی می‌شناسیم. کشوری که در جنگ جهانی دوم با دو بمب اتم از آمریکا شکست خورد اما با برندهایی که ساخت کاخ سفید را هم فتح کرد. ما ژاپن را مدیرانی می‌شناسیم که کوچک‌تر خطا در برابر مردم تعظیم می‌کنند و بعد از فساد برای حفظ آبرو جان خود را می‌گیرند، اما این تمام داستان ژاپن نیست.

مردم ژاپن بی‌تردید قربانی یکی از جنایت‌بارترین اقدامات بشری شدند و این نباید فراموش شوند، اما پیش از آن دولت ژاپن در جنایت و کشتار هیچ چیز کم‌تر از آلمان نازی نداشت و حتی چیزهای بیشتری هم داشت. تجاوز؟ قتل عامل؟ کشتن کودکان در رحم مادران؟ هولوکاست؟ همه و همه در کارنامه ژاپن دیده می‌شود.

در روزگاری که جهان غرب کم و بیش درگیر مشکلات خودش ژاپن کشوری بسیار قدرتمند در آسیا بود و به لطف این قدرت جنایات بسیاری مرتکب شد. ژاپن در یک مورد و تنها در تجاوز به چین ۱۰ میلیون نفر را کشت. در جنگ جهانی دوم ده‌ها مورد جنایت جنگی مثل عمل جراحی بدون بیهوش- به ویژه روی کودکان-، استفاده از سلاح شیمیایی، مسابقه قطع سر و راهپیمایی مرگ را انجام دادند.

نکته عجیب این جا است که جنایات جنگی در بسیاری از موارد پنهان می‌شوند ولی نتایج تحقیقات عمل بدون بیهوشی در محافل علمی ژاپن ارائه می‌شد و رسانه‌های ژاپن با اشتیاق از بهبود رکود قطع سر به اندازه چند ثانیه سخن می‌گفتند.

واحد ۷۳۱: از حیاط خلوت مرگ چه می‌دانیم؟

در میان تمام جنایت‌های وحشتناک ژاپنی‌ها یک نام می‌درخشد و آن واحد ۷۳۱ است. واحد ۷۳۱ که با نام‌هایی مثل حیاط الوار هم شناخته می‌شد یک واحدِ محرمانه تحقیقات و توسعه سلاح‌های میکروبی و شیمیایی در ارتش امپراتوری ژاپن بود که آزمایش‌های اجباری مرگباری بر روی افراد زنده در جنگ دوم چین و ژاپن (۱۹۴۵–۱۹۳۷) و در جنگ جهانی دوم انجام داد.

نام اصلی این واحد نظامی، «دایره پیشگیری بیماری‌های اپیدمیک و تصفیه آبِ ارتش کوانتونگ» و وظیفه ظاهری آن وظیفه ظاهری آن پیشگیری از گسترش بیماری‌ها و پایش ذخایر آب  بود، اما در عمل تمام بخش‌های آن درگیر پروژه‌های سلاح‌های میکروبی بودند.

واحد ۷۳۱  که حدود ۲۰۰۰۰۰ تا ۳۰۰۰۰۰ نفر را کشت در محله «پینگ‌فانگ» شهرِ هاربین مستقر بود، جایی که آن زمان، بزرگترین شهرِ دولت دست‌نشانده مانچوکوئو بود. واحد ۷۳۱ دارای دفاتر شعب فعال در سراسر چین و آسیای جنوب شرقی بود.

واحد ۷۳۱ مسئول برخی از بدنام ترین جنایات جنگی بود که توسط نیروهای مسلح ژاپن انجام شد. این واحد به طور معمول آزمایش هایی را بر روی افرادی انجام می داد که از آن‌ها «انسان‌زدایی» شده بود و به عنوان «لاگ» مورد اشاره قرار می‌گرفتند.

آزمایش‌ها شامل تزریق بیماری، کم آبی کنترل شده، آزمایش سلاح های بیولوژیکی، آزمایش محفظه فشار هیپوباریک، زنده گیری، برداشت اندام، قطع عضو و آزمایش سلاح های استاندارد بود. قربانیان نه تنها شامل مردان، زنان-از جمله زنان باردار- و کودکان ربوده شده، بلکه نوزادان متولد شده از تجاوز جنسی سیستماتیک توسط کارکنان داخل مجتمع نیز بخشی قربانیان آزمایش‌ها بودند. قربانیان نیز از ملیت های مختلف بودند، اما اکثریت آنها چینی و اقلیت قابل توجهی روس بودند.

علاوه بر این، واحد ۷۳۱ سلاح‌های بیولوژیکی تولید کرد که در مناطقی از چین که توسط نیروهای ژاپنی اشغال نشده بودند استفاده می‌شد. تخمین زده می شود که کشته شدگان توسط واحد ۷۳۱ و برنامه های مربوط به آن به نیم میلیون نفر می رسد و هیچ یک از زندانیان آن جان سالم به در نبردند. در آخرین لحظات جنگ جهانی دوم، همه اسرا برای پنهان کردن شواهد کشته شدند.

واحد ۷۳۱ که در ابتدا توسط پلیس نظامی امپراتوری ژاپن راه اندازی شد، توسط ژنرال شیرو ایشی، یک افسر پزشکی- نظامی، کنترل و تا پایان جنگ فرماندهی شد و تا پایان جنگ از حمایت سخاوتمندانه دولت ژاپن برخوردار شد.

محققان واحد ۷۳۱ که توسط نیروهای شوروی دستگیر شده بودند در دادگاه‌های جنایات جنگی خاباروفسک در دسامبر ۱۹۴۹ محاکمه شده در هر ۱۲ نفر آن‌ها به حبس همراه کار اجباری محکوم شدند.

در طرف مقابل افرادی که توسط ایالات متحده دستگیر شده بودند در ازای داده های جمع آوری شده در طول آزمایش های انسانی مخفیانه مصونیت گرفتند. ایالات متحده به سرپوش گذاشتن بر آزمایش های انسانی کمک کرد و به عاملان آن کمک هزینه داد. آمریکایی‌ها اطلاعات و تجربیات مربوط به سلاح‌های زیستی محققان را برای استفاده در برنامه جنگ بیولوژیکی خود مورد استفاده قرار دادند. این کار درست شبیه عملیات پیپرکلیپ بود که در آن آمریکا حدود ۱۶۰۰ دانشمند آلمان نازی را به خصوص در حوزه موشکی جذب کرد.

فعالیت‌های واحد ۷۳۱: جایی بدتر از جهنم

هیچ توصیفی برای واحد ۷۳۱ نمی‌توان پیدا کرد جز جایی بدتر از جهنم. از زنده شکافی تا تزریق بیماری، آزمایش روی کودکان و حاملگی اجباری همه چیز در کارنامه این واحد بدنام به چشم می‌خورد.

در یکی از این پروژه‌های تحقیقاتی با نام رمز «ماروتا»، انسان‌ها را تحت آزمایش‌های گوناگون قرار می‌دادند. این افراد را از مردم همان منطقه انتخاب می‌کردند و به آن‌ها «الوار» می‌گفتند و مثلاً می‌گفتند «امروز چندتا الوار بریده شد؟» همین مسئله باعث شد تا حیاط الوار یکی از القاب واحد ۷۳۱ باشد. در بسیاری از موارد اجسداد انسان‌های مورد آزمایش سوزانده می‌شدند.

نکته تاسف بار این بود که دانشمندان این مجموعه گاه نتایج تحقیقات خود را نشریات علمی چاپ می‌کردند و این تحقیقات را طوری می‌نوشتند که انگار آزمایش‌ها روی پستاندار غیر انسان موسوم به «میمون‌های منچوری» یا «میمون‌های دم‌دراز» انجام شده است. این نمونه‌ای کم نظیر از انسان‌زدایی بود.

زنده‌شکافی

در این پروژه ابتدا به سوژه آزمایش بیماری تزریق می‌شد سپس وقتی زنده بود بدنش شکافته می‌شد تا اعضای بدن جهت اثرات بیماری مورد مطالعه قرار بگیرند. در موارد دیگر دست و پا قطع می‌شد تا اثرش روی بدن بررسی شود. اما چرا؟ چون فکر می‌کردند اثر بیماری روی موجود زنده و جسد خیلی متفاوت است. زنان، مردان، کودکان و زنان به اجبار حمله همه و همه سوژه این تحقیقات بودند.

بیمارسازی

زندانیان تحتِ عنوانِ دروغینِ واکسیناسیون، با میکروب‌های بیماری‌های مختلف آلوده شده و مورد بررسی قرار می‌گرفتند. زنان و مردان را دچار بیماری آمیزشی مثل  سیفلیس و سوزاک می‌کردند و بعد اثرات رابطه جنسی را دو طرف بررسی می‌کردند. بر اساس یک گزارش در اثرِ طاعون، وبا و سیاه‌زخم حاصله، در حدود ۴۰۰٬۰۰۰ شهروند چینی جان باختند و بیماری تب خرگوش به طور گسترده روی چینی‌ها آزمایش شد. در یک مورد دیگر کَک‌های ناقلِ طاعون را با استفاده از هواپیماهایی که در ارتفاع کم پرواز می‌کردند، بر روی شهرهای چینی نانگبو (در سال ۱۹۴۰)، چانگدی در استان هونان (در سال ۱۹۴۱) پخش کردند و هزاران نفر در اثر همه‌گیریِ طاعون خیارکی جان باختند.

آزمایش یخ‌زدگی

 مجموعه آزمایش‌هایی که برای کشف انواع راه‌های درمان یخ زدگی صورت گرفت و بسیار وحشتناک بود. این آزمایش‌ها برای برتری ارتش ژاپن در جنگ احتمالی با روسیه صورت گرفت چون یکی از مشکلات حمله به روسیه هوای سرد آن بود.

رابطه جنسی اجباری، تجاوز جنسی و بارداری اجباری: انواع تجاوزها و تعرض‌ها به زندانیان روال مرسوم واحد ۷۳۱. زندانیانی که سیفلیس داشتند مجبور بودند با زندانی که بیمار نبود رابطه جنسی برقرار کنند. اگر هر کدام از دو طرف از این کار امتناع می‌کردند کشته می‌شدند. گزارش شده که در بعضی موارد کودکان هم مبتلا به سیفلیس هم پیدا شدند. تجاوز به عنوان وقت گزارانی و باردار کردن زنان برای آزمایش روی نوزدان هم روالی مرسوم در واحد ۷۳۱ بود.

گشنگی دادن، تزریق خون حیوانات به انسان، تشعشع مقادیر مرگبار اشعه ایکس، در معرضِ مواد شیمیایی قراردادن در داخل اتاقک‌های گاز و زنده سوزی اسرا تنها بخشی دیگر از اقدامات واحد ۷۳۱ بود.

سرنوشت واحد ۷۳۱؛ رازهایی که به گور برده شد

آزمایش‌های و تحقیقات واحد ۷۳۱ تا پایان جنگ ادامه داشت. ایشی، فرمانده واحد، از ماه مه ۱۹۴۴ میلادی بر آن بود تا سلاح‌های میکروبی‌اش را جنگ اقیانوس آرام بکار برد؛ اما درخواست او بارها با بی‌اعتنایی رد شد.

با ورودِ ارتش سرخ اتحاد جماهیر سوسیالیستی شوروی در سال ۱۹۴۵ میلادی، واحد نظامی ۷۳۱ با عجله، مکان را ترک و پرسنل و خانواده‌هایشان به ژاپن فرار کردند. ایشی به تمامی افراد و کارکنان دستور داد «راز را با خود به گور ببرند» و تهدید کرد که اگر چیزی بگویند، به سراغشان خواهند آمد و آن‌ها را از پرداختن به هرگونه شغل یا امور عام‌المنفعه در ژاپن منع کرد. تعدادی ویال پتاسیوم سیانید نیز در اختیار کارکنان قرار داده بودند تا در صورت اسارت، از آن برای خودکشی استفاده کنند.

همانطور که اشاره شد روس‌ها تعدادی از اعضای واحد ۷۳۱ را مجازات کردند، اما مسئولان آمریکایی به پرسنل واحد ۷۳۱ مصونیت قضایی داده و آن‌ها را آزاد گذاشتند. یکی از درجه‌داران «واحد ۱۶۴۴»، «ماسامی کیتائوکا»، از سال ۱۹۴۷ تا ۱۹۵۶ میلادی، در حین کار برای «مؤسسه ملی علوم بهداشتی ژاپن» به آزمایش‌های اجباری بر روی ژاپنی‌ها ادامه داد. او زندانیان ژاپنی را با «ریکتزیا» و بیماران روانپزشکی را به «تیفوس» آلوده می‌کرد.

ایشی، فرمانده واحد نیز در نهایت به علت سرطان گلو در گذشت. او در این مدت توانست با همکاری که با طرف آمریکایی داشت مصونیت قضایی بگیرد.