به گزارش سلام نو اگر قطعات و برش‌های مهم و تاثیرگذار تاریخ را در ترازوی تحقیق نهاده و به دیده تدقیق و انصاف بنگریم، نقش بزرگ و راه‌گشای هر مقطع در شناخت و فهم دقیق تحولات و جریانات و رخدادهای تاریخی مشخص می‌شود.
همچنین به نوعی مددکار درک و فهم بهتر تحولات فعلی هم خواهد بود.
تاریخ معاصر ایران، به ویژه دوران نهضت امام خمینی مثل پازل (جورچین) از قطعات کوچکتری تشکیل شده که در صورت انسجام و با هم بودن معنی و شکل کامل پیدا می‌کند.
بدون وجود و حضور هر قطعه، پازل تاریخ انقلاب کامل نخواهد شد. یکی از این قطعات مهم و محوری، قطعه یازده ماه حضور امام در قم است.
دوره‌ای سرشار از حوادث و وقایع تاثیرگذار و گاه نقطه شروع حوادث دیگر و سرنوشت‌ساز برای انقلاب و مردم ایران.
تاریخ دقیق سالروز ورود امام خمینی به کشور در سال ۱۴۰۲
هاشمی رفسنجانی در خاطرات روزنوشت خود درباره رفتن امام به شهر قم نقل می‌کند: حضرت امام که تصمیم گرفتند به قم بروند، خیلی سریع اقدام کردند که نهادهای اصلی نظام، شکل قانونی بگیرد.
البته در آن ایام، معمول نبود که انقلابی‌ها چنین کاری بکنند و عموماً شکل‌گیری نهادهای نظام جدید در انقلاب‌های مهم، ده - پانزده سالی طول کشیده بود.
اما چون امام برای حضور در قم عجله داشتند و ما هم با توجه به آشنایی که با اندیشه‌های ایشان داشتیم، می‌دانستیم که حضورشان در تهران موقت است، لذا قبول داشتیم که ایشان به قم بروند، چون در قم هم به ایشان دسترسی داشتیم و جای نگرانی نبود.
ایشان ادامه می‌دهند: مدتی بعداز رفتن امام به قم، تازه مشخص شد که حضورشان در تهران تا چه حد ضروریست.
خود حضرت امام هم با توجه به مشکلاتی که پیش آمد، دیدند که با توجه به وضعیت کشور، باید در تهران باشند، اما آمدنشان، به دلایل مهمی از جمله همین فکر که بهتر است روحانیت در امور اجرایی دخالتی نداشته باشند و از دور به نظارت و ارشاد بپردازند، حدود یک سال به طول انجامید.
در اوایل پیروزی انقلاب دیدگاه حضرت امام این بود که قشر روحانی در اموری که صلاحیت آن را ندارند به هیچ وجه دخالت نکنند، چرا که دخالت آنان علاوه بر آنکه از جهت عدم صلاحیت آنان، غیر مشروع است، از جهت بدبین شدن ملت به روحانیت و در نتیجه جدا شدن ملت از روحانیت که لطمه‌ای بزرگ به اسلام و کشور اسلامی خواهد بود از گناهان بزرگ و نابخشودنی است و موجب اختلال در امر کشور و باید از آن اجتناب بشود.
با این دیدگاه و با توجه به این‌که حضرت امام در مرحله نخست به مجموعه رهبری و مدیران نظام و انقلاب اعتماد داشتند، اقامت در شهر قم را برگزید و طبق نظری که از همان روز اول بازگشت به ایران (۱۲ بهمن) داشتند عمل نمود، به قم عظیمت کردند.
ایشان ۱۲ بهمن ۵۷ خطاب به طلاب دیدارکننده در مدرسه علوی نوید رفتن به قم را داده و گفتند: «من انشاءاللَّه بعد از چند روز دیگر می‌آیم خدمت شما به قم، انشاءاللَّه آنجا در خدمتتان خواهم بود. امیدوارم که همه‌مان با هم در یک صف باشیم، نه جلو و عقب، در یک صف همه با هم به پیش برویم و انشاءاللَّه مقاصد شرعی اسلامی را به پیش ببریم.»
با توجه به این نظر امام و خاطرات نزدیکان و یاران ایشان برداشت می‌شود که اما نخست قصد داشتن به طور مستقیم در کارهای اجرائی دخالت نکرده و بیشتر به امور علمی و درس و بحث پرداخته و سر و سامانی به وضعیت حوزه‌های علمیه دهند.
یادگار امام، حاج سید احمد آقا نیز بر همین نکته اشاره کردند که هدف امام این بود که تا سر و سامانی به حوزه داده شود و استقرار امام در قم بتواند بیشتر به نفع انقلاب باشد. پس حضرت امام سعی داشت تنها موضع نظارت عالیه بر مسائل داشته باشد و کمتر در جریانات مداخله نماید. لذا عازم قم شدند.
۱۲ بهمن یادآور استقبال تاریخی ملت ایران از حضرت امام خمینی (ره) در سال ۵۷، پس از ۱۴ سال تبعید است. چهل و دو سال از این روز تاریخی می گذرد و از امروز ویژه برنامه های مختلفی برای بزرگداشت ایام الله دهه فجر تدارک دیده شده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما، امروز ۱۲ بهمن و همزمان با ورود حضرت امام خمینی (ره) به میهن اسلامی در سال ۵۷ با عنوان انقلاب اسلامی، امام خمینی (ره) نام گذاری شده است.
در بیش از هزار شهر و شهرستان، امت متدین، ولایت مدار و همیشه حاضر در صحنه ایران اسلامی ضمن تجدید میثاق و تأکید بر پیوند ناگسستنی خود با آرمان‌های والای احیاگر اسلام ناب محمدی (ص) این روز بزرگ را گرامی می‌دارند.
ویژه برنامه‌های ورود بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی همزمان با به زمین نشستن هواپیمای ایشان در فرودگاه مهرآباد آغاز می‌شود. ساعت ۹ و ۲۷ دقیقه و ۳۰ ثانیه روز ۱۲ بهمن ۱۳۵۷، هواپیمای حامل امام امت در فرودگاه مهرآباد تهران به زمین نشست و فراق ۱۵ ساله مردم و امام‌شان پایان یافت.
ورود امام خمینی به کشور
رژه موتورسواران از فرودگاه تا حرم امام خمینی
رژه موتوری، گلباران مسیر حرکت امام از فرودگاه مهرآباد تا بهشت زهرا (س)، برگزاری مراسم ویژه در جوار مضجع شریف امام بزرگوار در آستان مقدس آن عزیز سفر کرده و آیین ویژه‌ای در بهشت زهرا (س) در محل جلوس و سخنرانی تاریخی و فراموش نشدنی رهبر کبیر انقلاب اسلامی و شستشوی ضریح مطهر امام راحل با گلاب ناب کاشان، به صدا درآمدن ناقوس کلیساها و بوق کشتی‌ها و قطارها، پخش قرآن از مأذنه‌های مساجد، از برنامه‌های مهم نخستین روز از ایام الله دهه فجر انقلاب اسلامی است.
آئین ویژه گلباران بیت شریف امام خمینی (قدس الله نفس الزکیه) در خاستگاه انقلاب اسلامی، شهر مقدس قم است که بیت انقلاب نام گرفته است. بیت شریف و تاریخی که نطق امام علیه دستگاه ستمشاهی، هدایت انقلاب، دستگیری و تبعید رهبر انقلاب اسلامی توسط رژیم مزدور و دست نشانده شیطان بزرگ آمریکا از همین محل انجام شده است.
همچنین ویژه برنامه دیگری در زادگاه بنیانگذار مقدس نظام اسلامی در شهر خمین و گلباران بیت را خواهیم داشت.
از جمله برنامه‌های فراگیر دیگر در روز ۱۲ بهمن، نواخته شدن زنگ انقلاب در واحدهای آموزشی است.
بازگشت امام خمینی (ره) به ایران واقعه‌ای در جریان انقلاب ۱۳۵۷ است که طی آن در ۱۲ بهمن سال ۱۳۵۷ امام خمینی (ره) پس از ۱۴ سال تبعید به ایران بازگشت و در تهران مورد استقبال قریب به سه میلیون ایرانی قرار گرفت. این روز در تقویم رسمی با عنوان روز آغاز دهه فجر، مشخص شده است.
با گسترش قیام مردم و خروج شاه از ایران، شاپور بختیار به عنوان آخرین و تنها امید رژیم پهلوی و سردمداران غربی پشتیبان این رژیم، به عنوان نخست وزیر باقی مانده بود. در طرف مقابل تظاهرات مردم هر روز پر شورتر و مصمم‌تر می‌شد و شعار استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی بعنوان اصلی ترین خواسته مردم در نهضت انقلابی به رهبری امام خمینی مطرح می‌شد. امام خمینی که شرط ورود خود را به کشور، خروج شاه، اعلام کرده بودند، با فرار شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷، تصمیم به بازگشت گرفتند.
امام خمینی(ره) از سیزده آبان سال ۱۳۴۲ تا دوازده بهمن سال ۱۳۵۷، یعنی حدود چهارده سال در تبعید به سر برد و در سال ۱۳۴۳ ابتدا به ترکیه و پس از مدتی به عراق تبعید شد و اوقات پایانی دوری از وطن را در فرانسه و در دهکده ای به نام نوفل لوشاتو گذراند. نوفل لوشاتو در روزهای اوج نهضت، به قلب تپنده انقلاب ایران تبدیل شده بود. وقتی امام را به ترکیه تبعید می کردند، شاه و امریکا هیچ گاه پیش بینی نمی کردند که او روزی پیروزمندانه به ایران باز گردد و رژیم شاهنشاهی را از بن برکند.
پس از خروج شاه در ۲۶ دی ۱۳۵۷، امام در پیامی کوتاه خطاب به خبرگزاری های جهان اعلام کرد: «خروج شاه از ایران، اولین مرحله پایان یافتن سلطه جنایت بار پنجاه ساله رژیم پهلوی می باشد که به دنبال مبارزات قهرمانانه ملت ایران صورت گرفته است. من این پیروزی را به ملت تبریک می گویم.» همچنین ایشان اعلام کرد که در اولین فرصت به ایران باز می گردند.
به تعویق افتادن بازگشت امام خمینی(ره) به ایران
در حالی که یاران حضرت امام و مبارزان مذهبی، با وجود تمام نگرانی ها در تدارک برگزاری مراسم استقبال باشکوهی از امام بودند، اعلام خبر تصمیم امام برای آمدن، مسئولان و سردمداران رژیم پهلوی را سخت به تکاپو انداخت. آنان که به شدت از تظاهرات خیابانی مردم بر ضد رژیم پهلوی هراسناک شده بودند، ورود امام را به کشور، پایانی بر تمام امیدهایشان می پنداشتند و یقین داشتند که در این صورت، طومار سلطنت پهلوی برچیده خواهد شد.
بنابراین، درصدد مقابله با ورود امام به کشور یا مانع تراشی در برابر تصمیم امام برآمدند. بختیار در مقام نخست وزیری، نقشه های گوناگونی در سر می پروراند که انفجار هواپیمای امام یا منحرف کردن مسیر هواپیمای حامل امام و سپس دستگیری ایشان از آن جمله بود که هیچ یک عملی نشد. تیر آخر او، بستن فرودگاه ها به روی هواپیمای امام بود. در حالی که قرار بود پرواز انقلاب در روز ششم بهمن امام خمینی رحمه الله را از فرانسه به ایران بیاورد، سازمان هواپیمایی کشور اعلام کرد که به علت بدی هوا و نبود دید کافی، همه پروازها لغو شده است.
مراحل جالب ورود امام خمینی به کشور
از اعتراض مردم به بسته شدن فرودگاه ها تا کوتاه آمدن دولت بختیار
اعتراض مردم به بسته شدن فرودگاه ها
با انتشار خبر بسته شدن فرودگاه ها و جلوگیری دولت بختیار از ورود حضرت امام به کشور، مردم با تظاهرات و راه پیمایی های خود، به اقدام دولت اعتراض کردند. همه افسران نیروهای سه گانه در پایگاه های خود در تهران، اصفهان، کرمانشاه، دزفول، همدان و بوشهر اعتصاب کردند و سپس به صفوف تظاهرکنندگان معترض پیوستند. در تهران، سیل جمعیت تظاهر کننده به سوی فرودگاه مهرآباد به راه افتادند.
روحانیان مبارز سراسر کشور که برای استقبال از امام به تهران آمده بودند، با تحصن در مسجد دانشگاه اعلام کردند تا بازگشت امام خمینی(ره) به کشور به تحصن ادامه خواهند داد. مردم و دانشجویان نیز به جمع تحصین کنندگان می پیوستند. فردای آن روز، مردم در راه پیمایی عظیم یک میلیونی به مناسبت رحلت پیامبر اسلام، در حمایت از امام شعار دادند. در بسیاری از نواحی شهر تهران نیز زد و خوردهای شدیدی میان نیروهای انتظامی و تظاهرکنندگان روی داد.
تیراندازی در نواحی مختلف لحظه ای قطع نمی شد. خبرگزاری پاریس اعلام کرد یکی از میدان های شهر، به میدان جنگ شباهت پیدا کرد و تعداد کشته ها در پایتخت را سه هزار تن گزارش کرد. روزنامه اطلاعات نوشت: «غرب و جنوب غرب تهران، غرق در شعله های آتش بود.
شاپور بختیار»؛ ملی‌گرایی که ناگهان ضدّ ملت شد - مشرق نیوز
عقب نشینی دولت بختیار
در پی تحصن ها و تظاهرات خونین مردم در اعتراض به بسته شدن فرودگاه ها، دولت بختیار عقب نشینی کرد و شکست را پذیرفت. بختیار در نهم بهمن ماه اعلام کرد که فرودگاه مهرآباد امروز باز خواهد شد و هیچ ممانعتی برای ورود امام به کشور وجود ندارد. هیئت دولت در دهم بهمن اعلام کرد که ورود هواپیمای حامل امام به فرودگاه مهرآباد تهران بدون اشکال است. با اعلام این خبر، کمیته استقبال از امام در پیامی اعلام کرد که امام خمینی رحمه الله در ساعت نه صبح پنج شنبه دوازده بهمن در تهران خواهد بود.
لحظه تاریخی ورود امام(ره) به ایران در ۱۲ بهمن ۱۳۵۷
ورود امام خمینی رحمه الله به ایران
شامگاه یازده بهمن، هواپیمای امام خمینی رحمه الله غرش کنان از فرودگاه شارل دوگل فرانسه به آسمان پرواز کرد. امام نماز شب را در طبقه دوم هواپیما به جای آورد و سپس در طبقه پایین هواپیما استراحت کرد. مهماندار هواپیما از مشاهده آرامش امام متعجب شده بود. هنگام طلوع فجر، امام و همراهان نماز صبح را به جماعت به جا آوردند. زمان ورود هواپیما به آسمان ایران، خبرنگاری از امام پرسید: «چه احساسی دارید؟» و امام پاسخ داد: «هیچ.» امام هیچ احساسی نداشت؛ چرا که او فقط بر مبنای تکلیف عمل می کرد. پیروزی و شکست برای او، هر دو زیبا بود. همان طور که شکست، او را ناامید نمی کرد، پیروزی نیز احساسات شخصی اش را برنمی انگیخت.
مسافران همراه امام خمینی
امام خمینی (س) - چرا فرانسه مقصد هجرت امام خمینی (س) شد؟
پرواز بازگشت سید روح‌الله خمینی از فرانسه به تهران با همراهی تعداد زیادی انجام شد که شامل سیاست‌مداران انقلابی، ماموران آمریکایی، چریک‌های آموزش دیده، خانواده آیت‌الله خمینی و خبرنگارها بودند. برخی از این افراد در زیر فهرست نوشته شده‌اند.
ابوالحسن بنی‌صدر، صادق قطب‌زاده، ابراهیم یزدی، حسن ابراهیم حبیبی،حسن لاهوتی، احمد غضنفرپور، تقی ابتکار، محسن سازگارا، محمد منتظری- فرزند حسین‌علی منتظری، مرتضی مطهری، خانم دوریان مک گری، ژرار ژان فابین-باتوش (محافظ شخصی آیت‌الله خمینی در نوفل‌لوشاتو
۱۲ بهمن ۱۳۵۷ و پرشکوه ترین استقبال تاریخ
در دوازدهم بهمن ۱۳۵۷، پرشکوه ترین استقبال تاریخ جلوه گر شد. این روز یکی از ماندگارترین روزهای تاریخ معاصر ایران است و شور و شوق مردم در آن وصف ناپذیر بود. عده زیادی از مردم، خود را به تهران رسانده بودند تا در مراسم استقبال از امام شرکت کنند. تقریبا در ساعت شش صبح، خیابان ها سرشار از جمعیت بود. اول صبح، میلیون ها نفر در دو طرف خیابان های مسیر امام خمینی رحمه الله ایستاده بودند و پنجاه هزار نیروی انتظامی مردمی مشغول منظم کردن آنها بودند.
مردم با تاق نصرت و گل، خیابان ها را تزیین کردند و در قلب استقبال کنندگان، دریایی از اضطراب و شادی موج می زد. در ساعت نه و سی دقیقه صبح، محبوب ملت و پرچم دار آزادی به وطن برگشت. چند لحظه پس از گشوده شدن در خروجی هواپیما، امام در حالی که دستشان در دست مهماندار فرانسوی بود، در مقابل دیدگان مشتاقان ظاهر شد. همه اشک شادی می ریختند. فریاد «اللّه اکبر» به هوا برخاست.
امام خمینی رحمه الله در فرودگاه مهرآباد
امام خمینی رحمه الله در فرودگاه مهرآباد پس از شنیدن پیام ملت، سخنانی ایراد فرمود. ایشان ابتدا از تمام اقشار ملت از پیر و جوان، روحانی و کسبه، قاضی و وکیل، کارمند و کارگر و کشاورز که در راه رسیدن به پیروزی رنج و مصیبت دیدند و ثابت قدم ماندند، صمیمانه تشکر کرد. ایشان در بخشی از سخنان خود، تلاش های محمد رضا را برای بازگشت به ایران و حفظ سلطنت، ناکام خواند و تلاش های آنان را به دست و پا زدن برای حفظ سلطنت تعبیر کرد.
امام در این سخنان با بیان رمز پیروزی فرمود: «ما باید از همه طبقات ملت تشکر کنیم که این پیروزی تا اینجا به واسطه وحدت کلمه بوده است. وحدت کلمه مسلمین، همه، وحدت کلمه اقلیت های مذهبی با مسلمین، وحدت دانشگاه و مدرسه علمی، وحدت روحانی و جناح سیاسی. ما باید همه این رمز را بفهمیم که وحدت کلمه، رمز پیروزی است و این رمز پیروزی را از دست ندهیم.
مهمترین پیامدهای بازگشت امام خمینی به ایران
دو حادثه، از مهم ترین پی آمدهای بازگشت امام خمینی رحمه الله است که به سرعت موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد: انتصاب دولت موقت و بیعت نظامیان با امام خمینی رحمه الله . امام خمینی در ۲۶ دی ماه در آستانه خروج شاه از کشور اعلام کرد که ما دولت را به همین زودی اعلام خواهیم کرد. در پانزده بهمن، نخست وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید.
در نوزده بهمن، عظیم ترین راه پیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون ها نفر از دولت منتخب امام خمینی رحمه الله حمایت کردند. از سوی دیگر، در دهه انقلاب، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود، به انقلاب پیوست. فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام، بیعت با امام خمینی رحمه الله، نشانه همراهی ارتش با امام بود که در نوزده بهمن به اوج خود رسید. در نتیجه، رژیم بدون پشتوانه به سرعت از هم پاشید و انقلاب اسلامی در ۲۲ بهمن به پیروزی نهایی رسید.
نظر شما