علیرضا قربانی در طول این سال‌ها توانسته با تکیه بر جنس خاص موسیقی خود و البته احترام و زبان‌بدن ویژه، به یک الگو و شاخص رفتاری مناسب در تعامل با مخاطب دست یابد.
به گزارش ایرنا، نخستین اجرای زنده علیرضا قربانی در سال جدید، طی روزهای سوم تا هفتم فروردین‌ماه در رویال‌هال اسپیناس‌پالاس برگزار شد.
علیرضا قربانی طی سالیان اخیر، اجراهای باشکوهی را تجربه کرده و موفق شده تا رکوردهای چشمگیری از خود به جای بگذارد. از بلیت‌های چندمیلیونی این خواننده در بازار سیاه گرفته تا پر شدن ظرفیت تمامی سانس‌های چند روز اجرا تنها در عرض چند دقیقه.
اما آنچه سبب شده تا اجرای زنده قربانی تا این اندازه با استقبال مواجه شود، علاوه بر کیفیت و جنس خاص موسیقی او، ادبیات و زبان‌بدنی است که وی در تمام این سال‌ها به‌عنوان یک شاخص و الگوی رفتاری از خود بروز داده است.
قربانی همواره با یک ارکستر پروپیمان به روی استیج رفته است. بعد از اجرای هر قطعه، با حوصله‌ای مثال‌زدنی، به دو سوی سن رفته و تمامی اعضای ارکستر خود را مورد تشویق قرار می‌دهد. این میزان احترام و وسواس نسبت به گروه، در کمتر خواننده‌ای مشاهده شده است.
این رفتار در تعامل او با مخاطب نیز شکل دیگری دارد. درب‌های سالن پس از شروع هر قطعه بسته می‌شود و این یعنی احترام به مخاطبی که در سالن نشسته است. مخاطبانی که دیر آمده‌اند، پس از پایان قطعه، اجازه ورود به سالن پیدا می‌کنند. قربانی برای احترام به این مخاطبان، تا زمان استقرار و نشستن مخاطبان جدید، روی سن می‌ایستد و قطعه جدید را شروع نمی‌کند و این یعنی احترام به مخاطبانی که دیر رسیده‌اند.
تلاش خوب قربانی در حرارت دادن به کنسرت نیز از دیگر امتیازهای اجرای این خواننده است. علیرضا قربانی، خواننده موسیقی تلفیقی است و شاید این‌گونه احساس شود که برای شنیدن اجرای زنده چنین سبکی، باید عصاقورت‌داده بر روی صندلی نشست و فقط تماشا کرد. در اجرای قربانی، وی در چند قطعه، تلاش خوبی در جهت مشارکت مخاطب به خرج می‌دهد. تا جایی که در حداقل یک قطعه، مخاطب، نیمی از آن کار را با صدایی بلند اجرا می‌کند و قربانی با حرکت در دو سوی سن، چونان رهبر ارکستر، مخاطب را به هم‌نوایی تشویق می‌کند. این رفتار سبب می‌شود تا مخاطب، مشارکت خوبی در اجرای چند قطعه داشته باشد.
از سوی دیگر، رفتار محترمانه مخاطبان قربانی نیز از دیگر شاخصه‌های اجرای زنده این خواننده است. در طول اجرای قطعات، به‌ندرت مخاطبی را مشاهده می‌کنیم که در حال تردد باشد. مخاطبان، چندبار در طول اجرا، از جا بلند شده و خواننده محبوب خود را تشویق می‌کنند. میزان این احترام تا جایی است که در اجرای قطعاتی که قرار است آنها با خواننده همخوانی کنند، این کار به صورت ایستاده صورت می‌گیرد. تشویق نسبتا طولانی خواننده پس از اجرای هر قطعه نیز از دیگر نکات جالب‌توجه این اجراها به شمار می‌رود.
ادبیات محترمانه قربانی در تعامل با مخاطب و پاسداشت نام ایران در انتهای هر اجرا، از دیگر مولفه‌هایی است که همواره در اجراهای زنده این خواننده رعایت شده و رنگ‌وبوی محترمانه و حماسی به فضای سالن می‌بخشد.
علیرضا قربانی به پشتوانه چنین رفتاری و البته جنس خاص موسیقی خود، توانسته در طول این سال‌ها، رکوردهایی متوالی را در اجرای زنده به نام خود کند. رویکردی که همچنان تداوم دارد و می‌تواند ضامن بقای این خواننده محبوب تا سالیان دراز باشد.
نظر شما