بهترین سوغات خوراکی سیستان و بلوچستان چیست؟

به گزارش سلام نو آنطور که کجارو نوشته است سیستان و بلوچستان، سرزمین پهناور و کویری در جنوب شرقی ایران، نه تنها با جاذبه‌های تاریخی و طبیعی خود مسافران را مجذوب می‌کند، بلکه طعمی به یاد ماندنی از شیرینی‌های سنتی و اصیل خود را نیز به کام آن‌ها می‌گذارد.

در این مقاله، گشتی در میان سوغات خوراکی این استان خواهیم داشت و با طعم و مزه شیرینی‌های لذیذ و خوشمزه‌ای آشنا می‌شویم که هر کدام حکایتی از سنت و فرهنگ این مرز و بوم را با خود به همراه دارند.

شیرینی‌های رنگارنگ و خوشمزه

• لندو: این شیرینی مقوی و پرخاصیت که از گندم، کنجد و خرما تهیه می‌شود، طبع گرمی دارد و به همین دلیل یکی از خوراکی‌های محبوب برای کودکان نیز به شمار می‌آید. لندو، سوغات معروف سیستان و بلوچستان، طعمی بی‌نظیر دارد و برای پذیرایی از مهمانان و مصرف روزمره در وعده عصرانه استفاده می‌شود.

• تجگی: این شیرینی خوشمزه و دل‌چسب از جوانه گندم، آرد گندم، روغن حیوانی و آب تهیه می‌شود. برخی معتقدند که تجگی شباهت به سمنو دارد و به آن "سمنوی جنوبی" می‌گویند. آماده‌سازی آرد جوانه گندم برای پخت این شیرینی از دی‌ماه آغاز می‌شود و تا عید نوروز به طول می‌انجامد.

• چنگال: نان شیرینی چنگال، با طعم بی‌نظیر خود، بسیاری از گردشگران را شیفته خود می‌کند. این نان شیرینی سنتی را از گذشته تاکنون با دوغ می‌خورند و از آن برای پذیرایی در سفره‌های نذری، افطار ماه مبارک رمضان، مهمانی‌ها و مجالس استفاده می‌کنند. برای تهیه این شیرینی از خرما، نان تافتون محلی یا نان "سیسرک"، کنجد، روغن حیوانی و شکر استفاده می‌شود.

• کلوچه زابلی: این کلوچه خوشمزه و پرطرفدار در شکل‌های مختلف تهیه می‌شود و نوع سنتی آن به صورت مثلثی شکل است. در گذشته رسم بود که برای پذیرایی در عید نوروز، جشن‌ها و اعیاد مذهبی از کلوچه خرمایی استفاده کنند؛ ولی امروزه برای پذیرایی در تمامی فصول و همچنین به عنوان میان‌وعده و خوراکی کودکان استفاده می‌کنند.

نان‌های اصیل و محلی

• دوتینی: این نان روغنی، طعمی بی‌نظیر دارد و همراه با غذاها و خورشت‌های مختلف استفاده می‌شود. برای تهیه دوتینی از آرد، آب و نمک استفاده می‌شود و پس از آماده‌سازی خمیر، آن را به دو قسمت تقسیم می‌کنند و پس از طی مدت زمان استراحت، هر یک از چانه‌های خمیر را به صورت جداگانه پهن و روی آنها را روغن‌مالی می‌کنند.

• بورک: این نان محلی که اغلب با سبزی‌های محلی و خودرو مانند سوزی یا اسفناج پر می‌شود، طعمی بی‌نظیر دارد. بورک را معمولا به شکل مثلثی می‌پیچند و داخل تنور یا فر می‌پزند.

• پرانی: این نان که بیشتر در میان عشایر و کوچ‌نشینان سیستان و بلوچستان مرسوم است، بسیار راحت و سریع آماده می‌شود. بانوان عشایر نان پرانی را روی شن‌های داغ‌شده با آتش درست می‌کنند.

• قلیفی: این نان اصیل و محلی منطقه زابل، به دلیل طعم و بافت نرم، بسیار پرطرفدار است. برای تهیه این نان از آرد گندم، تخم‌مرغ، شیر، آب، خمیر مایه، شکر، زردچوبه، تخم گشنیز، رازیانه، سیاهدانه و زعفران استفاده می‌کنند.

• تیموش: این نان لذیذ و خوشمزه بافتی شبیه به لواش دارد و آن را از لحاظ نازکی به پوست پیاز تشبیه می‌کنند. نان تیموش از مخلوط مواد اولیه همچون آرد، آب، روغن و نمک تشکیل می‌شود.