فرادید: در آگوست ۱۹۳۹، دو کشور قدرتمند آلمان و روسیه یک قراداد عدم‌تعرض منعقد کردند که بر اساس آن هر دو طرف با یک دوره ده‌ساله بدون درگیری موافقت کرده بودند.
این قرارداد که به قرارداد مولوتوف-ریبنتروپ معروف است، فقط یک توافق ساده نبود، بلکه حرکت استراتژیکی بود که نقشه اروپا را تغییر می‌داد.
بر اساس شرایط این قرارداد، اتحاد جماهیر شوروی کنترل لیتوانی، استونی، لتونی و نیمه شرقی لهستان را به دست آورد.
به علاوه این امر به آلمان نازی اجازه داد بدون دخالت شوروی به نیمه غربی لهستان حمله کند، کاری که آدولف هیتلر روز ۱ سپتامبر ۱۹۳۹ انجام داد، یعنی درست ۹ روز پس از امضای این قراداد.
هم آلمان و هم اتحاد جماهیر شوروی پیش‌بینی کرده بودند یک درگیری اجتناب‌ناپذیر در پیش باشد، اما از این توافق برای منتظر ماندن استفاده کردند.
هیتلر در این فرصت روی گسترش نفوذ نازی‌ها در اروپای غربی و مرکزی تمرکز کرد و به سرعت فرانسه، دانمارک، بلژیک و سایر کشورها را فتح کرد.
در همین حال، جوزف استالین چنگ آهنین خود را بر اتحاد جماهیر شوروی سخت‌تر و قدرت خود را به زور تحکیم کرد.
اما در روز ۲۲ ژوئن ۱۹۴۱، چشم‌انداز جنگ جهانی دوم به طرز چشمگیری تغییر کرد. هیتلر با آغاز عملیات بارباروسا و حمله گسترده به اتحاد جماهیر شوروی، قرارداد عدم‌تعرض نازی-شوروی را زیر پا گذاشت.
از دریای بالتیک در شمال تا دریای سیاه در جنوب، ۳ تا ۴ میلیون نیروی محور پیشروی کردند که شامل بسیاری از غیرآلمانی‌ها مانند مجارستانی‌ها، رومانیایی‌ها، فنلاندی‌ها و غیره می‌شدند.
تنها در یک هفته، نیروهای آلمانی ۲۰۰ مایل در داخل خاک شوروی پیش رفتند. در عرض چند ماه، ۲.۵ میلیون سرباز شوروی کشته، زخمی یا مفقود شدند. تا ماه دسامبر، این تعداد به نزدیک ۷ میلیون افزایش یافت.
با این حال، آلمانی‌ها با شروع زمستان سرد روسیه، با واقعیت سختی مواجه شدند. هیتلر که انتظار فروپاشی سریع شوروی را داشت، اعلام کرد: «ما فقط باید به در لگد بزنیم؛ آنوقت کل ساختار پوسیده فرو خواهد ریخت.»
معنای این سخن این بود که آلمانی‌ها برای نبرد طولانی مدت آماده نبودند.
نازی‌ها فواصل وسیع کارزارشان را دست‌کم گرفتند. مسکو، واقع در ۱۰۰۰ مایلی شرق برلین، ثابت کرد یک هدف بزرگ است. زمانی که نیروهای آلمانی به حومه مسکو رسیدند، در واقع پایشان را فراتر از محدوده‌شان دراز کرده بودند.
ارتش سرخ از این فرصت استفاده کرد و با موفقیت از مسکو دفاع کرد و آلمانی‌ها را عقب راند و لحظه تعیین‌کننده‌ای را در جنگ رقم زد. هیتلر سال ۱۹۴۲ با هدف قرار دادن استالینگراد، یک شهر صنعتی کلیدی در جنوب غربی روسیه، نقشه یک پیروزی استراتژیک را کشیده بود.
استالینگراد تولیدکننده اصلی توپخانه برای نیروهای شوروی بود و موقعیت آن در امتداد رودخانه ولگا، آن را به یک مسیر مهم کشتیرانی به دریای سیاه و خزر تبدیل کرد.
نبرد استالینگراد به بزرگترین و خونین‌ترین رویارویی تاریخ جنگ تبدیل شد. طی پنج ماه، شهر حملات هوایی وحشیانه آلمان و نبردهای تن به تن بی‌رحمانه‌ای را متحمل شد. تلفات شوکه‌کننده بود: ۲ میلیون نفر کشته، زخمی یا اسیر شدند، از جمله بسیاری از غیرنظامیان.
هر دو طرف متحمل خسارات سنگینی شدند، اما ارتش آلمان در محاصره استالینگراد در نهایت تسلیم شوروی شد. این تسلیم یکی از تعیین‌کننده‌ترین نقاط عطف جنگ بود و آلمانی‌ها را وادار به عقب‌نشینی مداوم کرد که با تسلیم نهایی آن‌ها در ۹ می۱۹۴۵ پس از نبرد برلین به اوج رسید.
عکس‌های گردآوری‌شده در این مطلب که با افزودن رنگ زندگی دوباره‌ای پیدا کرده‌اند، نبردهای خونین و مبارزات روزانه جبهه شرقی جنگ جهانی دوم را به تصویر می‌کشند.
نظر شما