تیم حفاری به رهبری نیک کیهیل، مورخ هنر دانشگاه ویسکانسین، نشانه‌هایی از جراحات ناشی از شمشیر یا سلاح‌های دیگر را بر روی جمجمه‌ها و استخوان‌های بازوی این سربازان باستانی یافت.
کیهیل جمجمۀ کشف‌شدۀ یکی از سربازان را در دست دارد
کیهیل توضیح داد: «یکی از سربازان سنگ کوچکی را در کف دست خود نگه داشته بود و ما به همین صورت استخوان‌های او را از خاک بیرون آوردیم.» از نظر کیهیل این سنگ کوچک احتمالاً به فلاخنی که در جنگ استفاده می‌شده تعلق داشته است.
او افزود که این دو سرباز بدون دفن شدن، بین ویرانه‌های دیوارهای آجری شهر رها شده بودند و بر اساس شواهد، احتمالاً سربازانی لیدیایی بودند که در جریان تسخیر شهر ساردیس توسط هخامنشیان کشته شده بودند.
دست یکی از سربازان که هنوز سنگی را در مشت خود نگه داشته است
کیهیل گفت: «این استخوان‌ها و سایر آثار، نشانه‌هایی از حضور و تسلط ایرانیان هخامنشی را در خود دارند؛ حکومتی که تاثیر قابل‌توجهی بر تاریخ آناتولی غربی گذاشته است».
وی افزود: «هر دو سرباز مرد هستند و در زمان مرگ بین ۲۰ تا ۲۵ سال سن داشته‌اند. استخوان‌های بازوی آن‌ها بسیار فشرده شده و مشخص است که آن‌ها چیزی بسیار سنگین به تن داشته‌اند. ما یک کلاه‌خود آهنین سنگین در کنار آن‌ها پیدا کردیم».
شهر ساردیس که در آناتولی غربی واقع شده است، پایتخت باستانی امپراتوری لیدیه بود که اولین سازندگان سکه‌های طلا و نقره محسوب می‌شوند.
نبرد تیمبرا در سال ۵۴۶ پیش از میلاد بین کرزوس، پادشاه لیدیه، و کوروش کبیر از امپراتوری هخامنشی رخ داد و مقدمه‌ای برای محاصره ساردیس توسط ایرانیان هخامنشی بود. این نبرد به شکست لیدیایی‌ها، سقوط ساردیس و الحاق لیدیه به امپراتوری هخامنشی انجامید.
نظر شما