به گزارش سلام نو به نقل از انتخاب، فایننشال تایمز در مطلبی به قلم جان پل راتبون، مکس سدون و جیمز کینگ نوشت: تعداد معدودی از مقامات اطلاعاتی غربی می گویند که انجام چیزی شبیه به حمله پیجری اسرائیل را تایید می کردند.
در ادامه این مطلب آمده است: اوایل سال جاری، گروهی از مدیران اجرایی اسرائیلی پس از دیدن اینکه چگونه پیجرهای منفجر شده، ارسال شده توسط موساد، هزاران شبه نظامی حزب الله و غیرنظامی را در لبنان کشته یا معلول کرده است، در حال و هوای پرشوری بودند.
سپس آنها با یک جاسوس سابق اروپایی ملاقات کردند. رئیس سابق اطلاعات به جای کف زدن برای مدیران اجرایی به خاطر خرابکاری اسرائیل، با یک ارزیابی بی رحمانه، روحیه بالای آنها را پایین آورد.
رئیس سابق سازمان جاسوسی انگلیس در یک کنفرانس تجاری به آنها گفت: عملیات ها باید "ضروری و متناسب" باشند تا از نظر قانونی در این کشور تایید شوند. از این منظر پیجرهای منفجر شده "معیارهای من را برآورده نکردند."
انفجار همزمان هزاران پیجر الکترونیکی حزب الله در 17 سپتامبر، که بازسازی اسب تروا برای عصر دیجیتال تلقی می شود، باعث ایجاد بحث گسترده تری در میان مقام های امنیتی کشورهای غربی شده و آنها را با دو سوال اساسی در مورد جاسوسی مدرن مواجه کرده است.
آیا سیستم های ارتباطی خود آنها نیز به طور مشابهی در برابر رهگیری آسیب پذیر هستند؟ و با توجه به اینکه حمله پیجر منجر به کشته شدن 37 نفر، از جمله حداقل چهار غیرنظامی، دو تن از آنها کودک، و زخمی شدن حدود 3000 نفر شد آیا آنها هرگز انجام عملیاتی مشابهی را تایید می کردند ؟
در مصاحبه با بیش از دوازده مقام ارشد امنیتی فعلی و سابق از چهار متحد مهم غربی اسرائیل، همه اذعان داشتند که حمله پیجر شاهکار خارق العاده ای از جاسوسی بود. اما تنها سه نفر گفتند که انجام اقدام مشابهی را تایید می کردند.
یکی از آنها گفت این یک اقدام رویه خطرناک ایجاد می کند که بازیگران غیردولتی مانند تروریست ها یا مجرمان ممکن است از آن استفاده کنند. نگرانی دیگر در مورد نحوه قاچاق پیجرهای مملو از مواد منفجره در سراسر اروپا و خاورمیانه بود که خطری برای اموال و جان انسان ها در طول مسیر ایجاد می کرد.
لئون پانتا، رئیس سابق سیا، حتی در یک مصاحبه تلویزیونی حمله پیجر را "نوعی تروریسم" توصیف کرد. مقامات دیگر نیز دیدگاه مشابهی در مورد اقدامی داشتند که برخی با طنزی سیاه به آن لقب «عملیات پیجر شوم» داده اند.
یک رئیس سابق اطلاعاتی گفت: "این دقیقاً همان نوع عملیاتی بود که روس ها انجام می دادند." "من فکر نمی کنم هیچ سرویس اطلاعاتی غربی دیگری حتی چنین عملیاتی را که هزاران نفر را معلول کند مد نظر قرار دهد."
یک مقام ارشد دفاعی نیز گفت: "من جسارت را دوست دارم، اما در کل عملیات را تأیید نمی کردم، زیرا کاملاً هدفمند نبود." "این احتمال وجود داشت که پیجرها، به عنوان مثال، کودکی را که تصادفاً آن را نگه داشته بود، بکشند."
یکی دیگر از مقامات ارشد اطلاعاتی سابق گفت: "این یک عملیات خارق العاده بود - حتی اگر بسیاری از کشورهای غربی آن را قتل بدانند." "وزارتخانه های دفاع در سراسر جهان اکنون از خود می پرسند: چگونه از خود در برابر خرابکاری های مشابه محافظت کنیم؟"
افراد مطلع از این عملیات می گویند که این عملیات ناشی از یک ماده منفجره پلاستیکی کوچک اما قوی بود که در باتری پیجرها پنهان شده بود و یک چاشنی نامرئی در اشعه ایکس که از راه دور فعال می شد.
اسرائیل در ابتدا هرگونه دخالت در این حمله را انکار کرد، اما چند هفته پس از وقوع آن، بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل به لوموند گفت که شخصاً این عملیات را تایید کرده است.
این عملیات بخشی از عملیات های دیگر سرویس اطلاعات خارجی اسرائیل، موساد است. در سال 1972، ماموران اسرائیلی تلفنی را که با مواد منفجره کار گذاشته بودند، منفجر کردند، که توسط نماینده سازمان آزادیبخش فلسطین در پاریس استفاده می شد. محمود حمشاری، در این حمله یک پایش را از دست داد و بعداً درگذشت. در سال 1996، آنها این حقه را برای یحیی عیاش، بمب ساز ماهر حماس تکرار کردند.
یک تفاوت مهم حمله پیجر 2024 مقیاس آن بود. علاوه بر این، روز بعد، مجموعه دیگری از انفجارها - این بار واکی تاکی های تله گذاری شده مورد استفاده عوامل حزب الله - منجر به کشته شدن 20 نفر و زخمی شدن 450 تن دیگر شد.
در خارج از منطقه، این عملیات نگرانی های فوری در مورد خطر عملیات خرابکاری تقلیدی را ایجاد کرده است.
سر الکس یانگر، رئیس سابق سرویس اطلاعات خارجی بریتانیا MI6، هشدار داد که این حمله یک "زنگ بیدارباش" در مورد آسیب پذیری زنجیره های تامین غربی بود.
او گفت: "از آنجایی که زنجیره های تامین نامرئی هستند، ما به آنها توجهی نداریم." "اما غرب باید به درستی خطرات ذاتی متوجه زنجیره های تامین را ارزیابی کند و آنها را در کنار سایر خطرات مانند هوش مصنوعی، پهپادها و جنگ سایبری قرار دهد."
این خطرات شامل این احتمال است که زنجیره های تامین توسط تروریست ها رهگیری شوند، نکته ای که توسط کن مک کالوم، رئیس سرویس اطلاعات داخلی بریتانیا MI5 به آن پرداخته شده است.
مک کالوم در یک کنفرانس مطبوعاتی در ماه اکتبر، در پاسخ به سوالی در مورد عملیات پیجرها، پاسخ داد که یک جنبه مهم از کار MI5 این است که "از جایی که تروریسم ممکن است به آن برسد جلوتر باشد".
خرابکاری در زنجیره تامین و ترورها به قدمت خود عملیات های جاسوسی هستند. ارتشهای قرون وسطی از جاسوسها برای عمل کردن بهعنوان بازرگانان برای کشف اینکه دشمنانشان چه میخرند استفاده میکردند. به گفته کالدر والتون، تاریخدان جاسوسی، آنها همچنین منابع آب را مسموم میکردند.
اخیرا در جلسه ای در واشنگتن، گروهی از مقامات آمریکایی نگران بودند که اگر اسرائیل بتواند وسایل الکترونیکی پیش پا افتاده ای مانند پیجرها را تله گذاری کند، طیف وسیعی از فناوری های غیرنظامی چینی - مانند وسایل نقلیه الکتریکی، پنل های خورشیدی، توربین های بادی و تقریباً هر چیزی که باتری دارد - نیز می تواند به سلاح تبدیل شود.
والتون گفت: "دنیای دیجیتال جدید امکانات غیرقابل تصوری را برای خرابکاری فراهم می کند."
اما همه مقامات مصاحبه شونده معتقد نبودند که این عملیات نامتناسب یا غیرضروری بوده است. یکی از این مقامات به صراحت گفت: "ذات جنگ خشونت است."
یانگر گفت، وی این حمله را استفاده بی رویه از خشونت نمی داند زیرا پیجرها توسط عوامل حزب الله استفاده می شد و اسرائیل در جنگ با این گروه شبه نظامی بود.
یکی از مقامات ارشد امنیتی غربی تا آنجا پیش رفت که آن را "یک عملیات بسیار زیبا" نامید و افزود، "من به این عملیات حسادت می کنم". این مقام گفت کشورهای غربی ممکن است از بی توجهی آشکار اسرائیل به تلفات غیرنظامیان ناشی از این حمله ناراحت شوند، اما این در مقایسه با خشونتی که ارتش اسرائیل به غزه و لبنان حمله کرده بود، کم رنگ بود.
این مقام افزود: "آنها [اسرائیلی ها] روش های خاص خود را برای ارزیابی آن - و آستانه متفاوتی دارند."
آنچه به نظر می رسد واضح است این است که قتل های هدفمند به گونه ای در عملیات های امنیتی اسرائیل محوریت دارند که در میان متحدان غربی وجود ندارد، جایی که تلفات غیرنظامیان در زمان جنگ به طور گسترده ای غیرقابل قبول تلقی می شود.
به گفته رونن برگمن، نویسنده تاریخ ترورهای اسرائیل، تنها در 17 سال اول این قرن، اسرائیل بیش از 2000 عملیات کشتار هدفمند انجام داده است. در همین مدت، ایالات متحده کمتر از یک پنجم این میزان را مجاز کرده است.
جان رین، مشاور ارشد موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک گفت: «محاسبات امنیتی اسرائیل با محاسبات غرب متفاوت است. "آنها در یک منطقه خشن زندگی می کنند و از این بابت وحشی شده اند. تنها نکته مثبت این است که اسرائیل از این موضوع آگاه است. نگرانی این است که به نظر می رسد اسرائیل اهمیت کمتری به این مسئله می دهد.»
چنین ملاحظاتی این سوال را بی پاسخ می گذارد که آیا یک سازمان اطلاعاتی غربی نسخه خود از عملیاتی مشابه عملیات پیجر شوم تایید می کرد یا خیر.
همانطور که یکی از مقامات اظهار داشت: "اگر دولت ما نیز با تهدید وجودی مشابهی روبرو بود که اسرائیل با آن روبرو است، چه می کردیم؟ پاسخ این است که همه چیز بستگی به شرایطی دارد که تا زمانی که به آن نرسیم نمی توانیم پیش بینی اش کنیم."
نظر شما