بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَهُ ﴿۱﴾
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) برپا شود،
لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَهٌ ﴿۲﴾
هیچکس نمیتواند آن را انکار کند.
خَافِضَهٌ رَافِعَهٌ ﴿۳﴾
گروهی را پائین میآورد و گروهی را بالا میبرد.
إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجًّا ﴿۴﴾
این در هنگامی است که زمین به شدت به لرزه در میآید.
وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿۵﴾
و کوهها در هم کوبیده میشود.
فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿۶﴾
و به صورت غبار پراکنده در می آید.
وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلَاثَهً ﴿۷﴾
و شما به سه گروه تقسیم خواهید شد.
فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَهِ ﴿۸﴾
نخست «اصحاب میمنه» هستند، چه اصحاب میمنه ای ؟
وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَهِ ﴿۹﴾
گروه دیگر اصحاب شومند، چه اصحاب شومی ؟
وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿۱۰﴾
و سومین گروه پیشگامان پیشگام!
أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿۱۱﴾
آنها مقربانند
فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿۱۲﴾
در باغهای پر نعمت بهشت جای دارند
ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۱۳﴾
گروه کثیری از امتهای نخستین هستند
وَقَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۱۴﴾
و اندکی از امت آخرین!
عَلَی سُرُرٍ مَوْضُونَهٍ ﴿۱۵﴾
آنها (مقربان) بر تختهائی که صف کشیده و به هم پیوسته است قرار دارند.
مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿۱۶﴾
در حالی که بر آن تکیه کرده و روبروی یکدیگرند.
یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿۱۷﴾
نوجوانانی جاودانی (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنها میگردند.
بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿۱۸﴾
با قدحها و کوزه ها و جامهائی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)!
لَا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلَا یُنْزِفُونَ ﴿۱۹﴾
اما شرابی که از آن دردسر نمیگیرند و نه مست میشوند.
وَفَاکِهَهٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿۲۰﴾
و میوه هائی از هر نوع که مایل باشند.
وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿۲۱﴾
و گوشت پرنده از هر نوع که بخواهند.
وَحُورٌ عِینٌ ﴿۲۲﴾
و همسرانی از حورالعین دارند.
کَأَمْثَالِ اللُّوْلُوِ الْمَکْنُونِ ﴿۲۳﴾
همچون مروارید در صدف پنهان!
جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿۲۴﴾
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند.
لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا تَأْثِیمًا ﴿۲۵﴾
در آن باغهای بهشت نه لغو و بیهوده ای میشنوند نه سخنان گناه آلود.
إِلَّا قِیلًا سَلَامًا سَلَامًا ﴿۲۶﴾
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»!
وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿۲۷﴾
و اصحاب یمین، چه اصحاب یمینی ؟
فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿۲۸﴾
آنها در سایه درختان سدر بیخار قرار دارند.
وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿۲۹﴾
و در سایه درخت طلح پربرگ به سر میبرند (درختی است خوشرنگ و خوشبو).
وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿۳۰﴾
و سایه کشیده و گسترده.
وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿۳۱﴾
و در کنار آبشارها.
وَفَاکِهَهٍ کَثِیرَهٍ ﴿۳۲﴾
و میوه های فراوانی.
لَا مَقْطُوعَهٍ وَلَا مَمْنُوعَهٍ ﴿۳۳﴾
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود.
وَفُرُشٍ مَرْفُوعَهٍ ﴿۳۴﴾
و همسرانی گرانقدر.
إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿۳۵﴾
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم.
فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿۳۶﴾
و همه را بکر قرار داده ایم.
عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿۳۷﴾
همسرانی که به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند.
لِأَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿۳۸﴾
اینها همه برای اصحاب یمین است.
ثُلَّهٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ ﴿۳۹﴾
که گروهی از امتهای نخستینند.
وَثُلَّهٌ مِنَ الْآخِرِینَ ﴿۴۰﴾
و گروهی از امتهای آخرین.
وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿۴۱﴾
و اصحاب شمال چه اصحاب شمالی ؟ (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود).
فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿۴۲﴾
آنها در میان بادهای کشیده و آب سوزان قرار دارند.
وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿۴۳﴾
و در سایه دودهای متراکم و آتش زا!
لَا بَارِدٍ وَلَا کَرِیمٍ ﴿۴۴﴾
سایه ای که نه خنک است و نه مفید.
إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿۴۵﴾
آنها پیش از این در عالم دنیا مست و مغرور نعمت بودند.
وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَی الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿۴۶﴾
و بر گناهان بزرگ اصرار داشتند.
وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَإِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿۴۷﴾
و میگفتند: هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم آیا برانگیخته خواهیم شد؟
