علائم اچ آی وی مثبت و علائم ایدز

دوره پنجره HIV چیست؟

به محض اینکه فرد به مبتلا HIV شود ، شروع به تولید مثل در بدنش می کند. سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی (سلول هایی که با ویروس می جنگند) به آنتی ژن ها (قسمت هایی از ویروس) واکنش نشان می دهد.

مدت زمان قرار گرفتن در معرض HIV و زمان تشخیص آن در خون ، دوره پنجره HIV نامیده می شود. اکثر افراد طی 23 تا 90 روز پس از عفونت ، آنتی بادی های قابل تشخیص HIV ایجاد می کنند.

اگر فردی در طول پنجره از نظر آزمایش HIV اقدام کند ، به احتمال زیاد نتیجه منفی دریافت خواهد کرد. با این حال ، آنها هنوز هم می توانند ویروس را در این مدت به دیگران منتقل کنند. اگر کسی فکر کند ممکن است در معرض HIV باشد اما در این مدت منفی تست شده است ، باید آزمایش را در طی چند ماه تکرار کند تا تأیید شود (زمان بستگی به تست استفاده شده دارد). در این مدت ، آنها برای جلوگیری از شیوع ویروس HIV باید از کاندوم استفاده کنند.

راه دیگر برای جلوگیری از ابتلا به HIV پیشگیری از تماس قبل از مواجهه (PrEP) است. PrEP ترکیبی از داروهای HIV که قبل از مواجهه با HIV گرفته شده است ، می تواند خطر انقباض یا شیوع ویروس HIV را هنگام مصرف مداوم کاهش دهد.

علائم اولیه HIV

چند هفته اول بعد از اینکه کسی با HIV مبتلا شد ، مرحله عفونت حاد نامیده می شود . در این مدت ویروس به سرعت تولید مثل می کند. سیستم ایمنی بدن با تولید آنتی بادی HIV پاسخ می دهد. این پروتئین هایی هستند که با عفونت مبارزه می کنند.

در این مرحله ، در ابتدا برخی از افراد هیچ علامتی ندارند. با این حال ، بسیاری از افراد بعد از ویروس در یک یا دو ماه اول دچار علائم می شوند ، اما غالباً نمی دانند که آنها به دلیل ویروس ایدز مبتلا شده اند. این امر به این دلیل است که علائم مرحله حاد می تواند بسیار شبیه به آنفولانزا یا سایر ویروس های فصلی باشد. ممکن است خفیف تا شدید باشد ، ممکن است بیایند و بروند و ممکن است در جایی از چند روز تا چند هفته ادامه داشته باشند.

علائم اولیه HIV می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب

لرز

تورم غدد لنفاوی

درد عمومی

بثورات پوستی

گلو درد

سردرد

حالت تهوع

معده ناراحت

از آنجا که این علائم شبیه به بیماریهای رایج مانند آنفولانزا است ، فرد مبتلا به آنها ممکن است فکر نکند که نیاز به مراجعه به ارائه دهنده خدمات درمانی دارد. و حتی اگر این کار را انجام دهند ، ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی آنها ممکن است به آنفولانزا یا مونونوکلئوز شک داشته باشند و حتی ممکن است HIV را در نظر نگیرند.

چه فردی علائمی داشته باشد یا نه ، در این دوره بار ویروسی آنها بسیار زیاد است. بار ویروسی بالا بدین معنی است که HIV در این مدت به راحتی می تواند به شخص دیگری منتقل شود.

علائم اولیه HIV معمولاً در طی چند ماه با ورود فرد به مرحله مزمن یا تأخیر بالینی HIV ، برطرف می شود. این مرحله می تواند سالها یا حتی چندین دهه با درمان ادامه یابد.

علائم ثانویه HIV

بعد از ماه اول یا همان ماه ، HIV وارد مرحله تأخیر بالینی می شود. این مرحله می تواند از چند سال تا چند دهه ادامه داشته باشد. برخی از افراد در این مدت هیچ علامتی ندارند ، در حالی که برخی دیگر ممکن است علائم حداقل یا غیر اختصاصی داشته باشند. یک علامت غیر اختصاصی علامتی است که به یک بیماری یا بیماری خاص مربوط نمی شود.

این علائم غیر اختصاصی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

سردرد و سایر دردها

تب های مکرر

عرق شب

خستگی

استفراغ

اسهال

کاهش وزن

عفونتهای مکرر از دهان یا واژینال

ذات الریه

زونا

مانند مراحل اولیه ، HIV حتی در این مدت حتی بدون علائم نیز عفونی است و می تواند به فرد دیگری منتقل شود. با این حال ، شخص نمی داند که HIV دارند مگر اینکه آزمایش شوند. اگر کسی این علائم را داشته باشد و فکر کند ممکن است در معرض HIV قرار داشته باشد ، مهم است که آزمایش شود.

علائم HIV در این مرحله ممکن است بیاید و برود یا ممکن است به سرعت پیشرفت کند. این پیشرفت با درمان قابل ملاحظه ای است. با استفاده مداوم از این درمان ضد ویروسی ، HIV مزمن می تواند چندین دهه ادامه داشته باشد و اگر به اندازه کافی زود شروع شود ، به ایدز مبتلا نمی شوید.

آیا بثورات نشانه HIV است؟

حدود 90 درصد از افراد مبتلا به HIV دچار تغییراتی در پوست خود می شوند. اغلب یکی از اولین علائم عفونت HIV است. به طور کلی ، بثورات HIV به عنوان ضایعات قرمز کوچک متعدد ظاهر می شوند که صاف و بزرگ هستند.

بثورات مربوط به دارو HIV

در حالی که بثورات ناشی از عفونت HIV می تواند ایجاد شود ، اما می تواند توسط دارو ایجاد شود. برخی از داروهایی که برای درمان HIV یا سایر عفونت ها استفاده می شود می توانند باعث ورم شوند. این نوع بثورات معمولاً طی یک یا دو هفته از شروع داروی جدید ظاهر می شود. گاهی اوقات بثورات به تنهایی پاک می شود. اگر اینگونه نباشد ، ممکن است تغییر در داروها باشد.

بثورات ناشی از واکنش آلرژیک به دارو می تواند جدی باشد. علائم دیگر یک واکنش آلرژیک شامل مشکل در تنفس یا بلع ، سرگیجه و تب است.

علائم اچ آی وی HIV در مردان

علائم HIV در افراد مختلف متفاوت است ، اما در زنان و مردان مشابه هستند. این علائم می توانند بیایند و بروند و یا به تدریج بدتر شوند.

اگر فردی در معرض HIV قرار داشته باشد ، ممکن است در معرض سایر عفونتهای مقاربتی (STI) نیز باشد. اینها شامل سوزاک ، کلامیدیا ، سفلیس و تریکومونیازیس است . ممکن است مردان از زنان احتمال بیشتری داشته باشند که علائم STI مانند زخم در دستگاه تناسلی خود را مشاهده کنند. با این حال ، مردان معمولاً به اندازه زنان به دنبال مراقبت های پزشکی نیستند.

علائم اچ آی وی HIV در زنان

در بیشتر موارد ، علائم HIV در زنان و مردان مشابه است. با این حال ، علائمی که در کل تجربه می کنند ممکن است براساس خطرات مختلفی که زنان و مردان در صورت ابتلا به ویروس HIV با آن مواجه هستند ، متفاوت باشد.

هم مردان و هم زنان مبتلا به HIV در معرض خطر عفونتهای مقاربتی (STI) قرار دارند. با این وجود ، ممکن است زنان کمتر از مردان متوجه لکه های کوچک یا تغییرات دیگر در دستگاه تناسلی خود شوند.

علاوه بر این ، زنان مبتلا به HIV در معرض خطر بیشتری دارند:

عفونتهای مکرر مخمر واژینال

سایر عفونت های واژن ، از جمله واژینوز باکتریایی

بیماری التهابی لگن (PID)

چرخه قاعدگی تغییر می کند

ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ، که می تواند باعث ایجاد زگیل تناسلی شود و منجر به سرطان دهانه رحم شود

در حالی که با علائم HIV ارتباطی ندارد ، خطر دیگر برای زنان مبتلا به HIV این است که ویروس می تواند در دوران بارداری به کودک منتقل شود. با این حال ، درمان ضد ویروسی در دوران بارداری بی خطر تلقی می شود. زنانی که تحت درمان با ضد ویروسی قرار دارند ، در معرض خطر ابتلا به HIV به کودک خود در دوران بارداری و زایمان هستند.

تغذیه با شیر مادر در زنان مبتلا به HIV نیز دیده می شود. ویروس را می توان از طریق شیر مادر به کودک منتقل کرد. در ایالات متحده و سایر تنظیمات که فرمول در دسترس و بی خطر است ، توصیه می شود که زنان مبتلا به HIV به نوزادان خود شیر ندهند.

علائم ایدز چیست؟

بدون درمان ، فرد مبتلا به HIV احتمالاً به یک بیماری جدی به نام ایدز مبتلا می شود. در آن مرحله ، سیستم ایمنی بدن برای مقابله با سایر بیماری ها و عفونت ها بسیار ضعیف است. درمان نشده ،. با درمان ضد ویروسی ، می توان HIV را به خوبی کنترل کرد و امید به زندگی تقریباً همانند کسی است که به HIV مبتلا نشده است.

ایدز به سندرم نقص ایمنی اکتسابی اطلاق می شود. با این شرایط سیستم ایمنی بدن به دلیل ویروس HIV ضعیف می شود که سالها به طور معمول درمان نمی شود. اگر HIV با درمان ضد ویروسی زودهنگام پیدا شود و تحت درمان قرار گیرد ، فرد معمولاً به ایدز مبتلا نمی شود.

اگر HIV تا اواخر تشخیص داده نشود ، ممکن است مبتلایان به ایدز مبتلا شوند ، یا اگر بدانند که HIV دارند اما به طور مداوم درمان ضد ویروسی خود را انجام نمی دهند. آنها همچنین ممکن است در صورت داشتن نوعی از HIV که به درمان ضد ویروسی (در برابر آن پاسخ نمی دهد) به ایدز مبتلا شوند.

بدون درمان مناسب و مداوم ، افراد مبتلا به HIV می توانند زودتر به ایدز مبتلا شوند. تا آن زمان ، سیستم ایمنی بدن کاملاً آسیب دیده است و زمان سختی در مبارزه با عفونت و بیماری دارد. با استفاده از درمان ضد ویروسی ، فرد می تواند عفونت مزمن HIV را بدون توسعه ایدز به مدت چندین دهه حفظ کند.

علائم بیماری ایدز می تواند شامل موارد زیر باشد:

تب مکرر

غدد لنفاوی متورم مزمن ، به ویژه زیر بغل ، گردن و کشاله ران

خستگی مزمن

شکاف های تیره زیر پوست یا داخل دهان ، بینی یا پلک ها

زخمها ، لکه ها یا ضایعات دهان و زبان ، دستگاه تناسلی یا مقعد

برجستگی ها ، ضایعات یا بثورات پوستی

اسهال مکرر یا مزمن

کاهش سریع وزن

مشکلات عصبی مانند مشکل در تمرکز ، کاهش حافظه و سردرگمی

اضطراب و افسردگی

درمان ویروس را کنترل می کند و معمولاً از پیشرفت به ایدز جلوگیری می کند. سایر عفونت ها و عوارض ایدز نیز قابل درمان هستند. این روش درمانی باید متناسب با نیازهای فردی فرد تنظیم شود.

درمان HIV

بدون در نظر گرفتن بار ویروسی ، درمان باید در اسرع وقت شروع شود. درمان اصلی HIV ، درمان ضد ویروسی ، ترکیبی از داروهای روزانه است که تولید مثل ویروس را متوقف می کند. این به محافظت از سلولهای CD4 کمک می کند ، سیستم ایمنی بدن را به اندازه کافی قوی می کند تا بتواند با بیماری مقابله کند.

درمان ضد ویروسی به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز کمک می کند. همچنین به کاهش خطر انتقال HIV به دیگران کمک می کند.

هنگامی که درمان موثر باشد ، بار ویروسی "غیر قابل کشف" خواهد بود. فرد هنوز HIV دارد ، اما ویروس در نتایج آزمایش قابل مشاهده نیست. با این حال ، ویروس هنوز در بدن است. و اگر آن فرد از درمان ضد ویروسی متوقف شود ، بار ویروسی دوباره افزایش می یابد و HIV می تواند دوباره حمله به سلول های CD4 را آغاز کند.

داروهای اچ آی وی

بیش از 25 داروی ضد ویروس درمانی برای درمان HIV تأیید شده است. آنها برای جلوگیری از تولید مثل و از بین بردن ویروس سلولهای CD4 ، که به سیستم ایمنی بدن در مبارزه با عفونت کمک می کند ، کار می کنند. این امر به کاهش خطر بروز عوارض مربوط به HIV و همچنین انتقال ویروس به دیگران کمک می کند.

این داروهای ضد ویروسی در شش کلاس گروه بندی می شوند:

مهار کننده های ترانسکتریپاز معکوس نوکلئوزید (NRTIs)

مهارکننده های ترانسکریپاز معکوس غیر نوکلئوزیدی (NNRTIs)

مهارکننده های پروتئاز

مهارکننده های فیوژن

آنتاگونیست های CCR5 ، همچنین به عنوان مهار کننده های ورود شناخته می شوند

مهارکننده های انتقال رشته integrase

رژیم های درمانی

یک فرد مبتلا به HIV معمولاً فقط یک یا دو قرص در روز مصرف می کند.

ارائه دهنده خدمات بهداشتی به شخص مبتلا به HIV کمک می کند که بر اساس شرایط کلی سلامتی و شخصی خود ، رژیم را انتخاب کند. این داروها باید هر روز ، دقیقاً طبق تجویز ، مصرف شوند. اگر به درستی از آنها گرفته نشود ، می توان مقاومت ویروسی ایجاد کرد و ممکن است رژیم جدیدی لازم باشد.

آزمایش خون به تعیین اینکه رژیم برای کاهش بار ویروسی و شمارش CD4 کمک می کند ، اگر یک رژیم درمانی ضد ویروسی کار نکند ، ارائه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی فرد، آنها را به رژیم دیگری که موثرتر است ، تغییر می دهد.

عوارض جانبی دارو های اچ آی وی HIV

عوارض جانبی ضد ویروسی درمانی متفاوت است و ممکن است تهوع ، سردرد و سرگیجه باشد. این علائم اغلب موقت هستند و با گذشت زمان از بین می روند. عوارض جانبی جدی می تواند شامل تورم دهان و زبان و آسیب کبد یا کلیه باشد. اگر عوارض جانبی شدید باشد ، داروها قابل تنظیم هستند.

هزینه های درمان ضد ویروسی با توجه به موقعیت جغرافیایی و نوع پوشش بیمه متفاوت است. برخی از شرکتهای داروسازی برای کمک به کاهش هزینه برنامه های کمک دارند.

پیشگیری از اچ آی وی و ایدز

اگرچه بسیاری از محققان در تلاشند تا یکی از این بیماری ها را توسعه دهند ، اما در حال حاضر هیچ واکسنی برای جلوگیری از انتقال HIV وجود ندارد. با این حال ، انجام برخی اقدامات خاص می تواند به جلوگیری از شیوع HIV کمک کند.

رابطه جنسی امن تر

متداول ترین روش برای انتشار HIV از طریق رابطه جنسی مقعد یا واژینال بدون کاندوم است. این خطر را نمی توان به طور کامل از بین برد ، مگر اینکه از رابطه جنسی به طور کامل اجتناب شود ، اما با استفاده از برخی اقدامات احتیاطی می توان خطر را به میزان قابل توجهی کاهش داد. شخصی که نگران خطر ابتلا به HIV است باید:

برای HIV آزمایش کنید. این مهم است که آنها وضعیت و شریک زندگی خود را بدانند.

برای سایر عفونت های مقاربتی (STI) تست کنید. در صورت مثبت بودن یک آزمایش ، باید آنرا تحت درمان قرار دهند ، زیرا داشتن STI خطر ابتلا به HIV را افزایش می دهد.

از کاندوم استفاده کنید. آنها باید روش صحیح استفاده از کاندوم را بیاموزند و هر بار که رابطه جنسی داشته باشند ، از طریق مقاربت واژینال یا مقعد ، از آنها استفاده کنند. این نکته را باید در نظر داشته باشید که مایعات قبل از منی (که قبل از انزال مردان ظاهر می شوند) می توانند دارای HIV باشند.

شریک جنسی خود را محدود کنید. آنها باید یک شریک جنسی داشته باشند که رابطه جنسی انحصاری با او داشته باشد.

اگر HIV دارید داروهای خود را طبق دستورالعمل مصرف کنید. این خطر انتقال ویروس به شریک جنسی خود را کاهش می دهد.

سایر روش های پیشگیری اچ آی وی

سایر اقدامات برای کمک به جلوگیری از شیوع HIV عبارتند از:

از به اشتراک گذاشتن سوزن یا سایر مواد مخدر جلوگیری کنید. اچ آی وی از طریق خون منتقل می شود و با استفاده از مواد آلوده می تواند انتقال یابد.

PEP (پیشگیری پس از مواجهه)را در نظر بگیرید. شخصی که در معرض HIV قرار گرفته است ، باید درمورد دستیابی به پیشگیری از مواجهه با ارائه دهنده مراقبت های درمانی تماس بگیرد. PEP می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد. این دارو شامل سه داروی ضد ویروسی است که به مدت 28 روز داده می شود. باید در اسرع وقت پس از قرار گرفتن در معرض شروع شود ، اما قبل از گذشت 36 تا 72 ساعت.

PREP را در نظر بگیرید. شخصی که در معرض خطر بالای HIV است باید در مورد پیشگیری از مواجهه با (PREP) با ارائه دهنده مراقبت های درمانی صحبت کند . اگر به طور مداوم مصرف شود ، می تواند خطر ابتلا به HIV را کاهش دهد. PREP ترکیبی از دو دارو است که به شکل قرص موجود است.

ارائه دهندگان خدمات می توانند اطلاعات بیشتری در مورد این و راه های دیگر برای جلوگیری از شیوع HIV ارائه دهند.

زندگی با HIV: چه باید انتظار داشت و نکاتی برای مقابله با آن

بیش از 1 میلیون نفر در ایالات متحده مبتلا به HIV هستند. برای همه متفاوت است ، اما با درمان بسیاری از افراد می توانند زندگی طولانی و مثمر ثمر داشته باشند.

مهمترین چیز این است که در اسرع وقت درمان ضد ویروسی را شروع کنید. با مصرف داروها دقیقاً طبق تجویز ، افرادی که مبتلا به HIV هستند می توانند بار ویروسی خود را کم و سیستم ایمنی بدن خود را قوی نگه دارند. همچنین پیگیری منظم با پزشک معالج بهداشت بسیار مهم است.

روش های دیگر که افراد مبتلا به HIV می توانند سلامت خود را بهبود ببخشند عبارتند از:

سلامتی آنها را در اولویت اصلی خود قرار دهید. اقدامات برای کمک به افرادی که مبتلا به HIV هستند بهترین احساس خود را دارند عبارتند از:

بدن خود را با داشتن یک رژیم غذایی مناسب و متعادل تغذیه کنید

به طور منظم ورزش کنید

استراحت فراوان

اجتناب از دخانیات و سایر داروها

بلافاصله هرگونه علائم جدید را به ارائه دهنده خدمات درمانی خود گزارش دهید

روی سلامت عاطفی آنها تمرکز کنید. آنها می توانند یک درمانگر دارای مجوز را ببینند که در معالجه افراد مبتلا به HIV دارای تجربه باشد.

از شیوه های جنسی ایمن تر استفاده کنید. با شریک جنسی (جنسی) آنها صحبت کنید. برای سایر عفونت های مقاربتی (STI) تست کنید. و هر بار که رابطه جنسی واژن یا مقعد دارند از کاندوم استفاده کنید.

خود را با عزیزان احاطه کنید. وقتی برای اولین بار به افراد در مورد تشخیص خود بگویید ، می توانند با گفتن به شخصی که می تواند اعتماد به نفس خود را حفظ کند ، کند شود. آنها ممکن است بخواهند کسی را انتخاب کنند که در مورد آنها قضاوت نکند ، و آنها را در مراقبت از سلامتی خود پشتیبانی کند.

امید به زندگی در بیماران HIV

در دهه 1990 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV دارای امید به زندگی 19 ساله بود . تا سال 2011 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV می تواند 53 سال دیگر زندگی کند.

این یک پیشرفت چشمگیر است ، که در بخش عمده آن ناشی از درمان ضد ویروسی است. با معالجه مناسب ، بسیاری از مبتلایان به ویروس اچ آی وی انتظار دارند طول عمر طبیعی یا تقریباً عادی داشته باشند.

البته بسیاری از موارد بر امید به زندگی برای فرد مبتلا به HIV تأثیر دارد. از جمله آنها:

تعداد سلولهای CD4

بار ویروسی

بیماریهای جدی مرتبط با HIV ، از جمله عفونت هپاتیت

استفاده مواد مخدر

سیگار کشیدن

دسترسی ، پایبندی و پاسخ به درمان

سایر شرایط بهداشتی

سن

جایی که یک شخص زندگی می کند نیز اهمیت دارد. ممکن است افراد در ایالات متحده و سایر کشورهای توسعه یافته به درمان ضد ویروسی دسترسی داشته باشند. مصرف مداوم این داروها به جلوگیری از پیشرفت HIV به ایدز کمک می کند.. در سال 2017 ، حدود 20.9 میلیون نفر که مبتلا به HIV بودند از درمان ضد ویروسی استفاده می کردند.

آمار امید به زندگی فقط دستورالعملهای کلی است. افرادی که مبتلا به HIV هستند باید با ارائه دهنده خدمات درمانی خود صحبت کنند تا درمورد آنچه که انتظار دارند اطلاعات بیشتری کسب کنند.

آیا واکسن برای HIV وجود دارد؟

در حال حاضر ، هیچگونه واکسنی برای پیشگیری یا درمان HIV وجود ندارد. تحقیقات و آزمایش در مورد واکسن های تجربی در حال انجام است ، اما هیچکدام نزدیک نیستند تا برای استفاده عمومی تأیید شوند.

HIV یک ویروس پیچیده است. به سرعت جهش می یابد (تغییر می کند) و اغلب قادر به آسیب به سیستم ایمنی بدن است. فقط تعداد کمی از افراد مبتلا به HIV به طور گسترده آنتی بادی را خنثی می کنند.

اولین مطالعه تأثیر واکسن HIV در هفت سال در آفریقای جنوبی در حال انجام است. واکسن آزمایشی یک نسخه به روز شده از نسخه مورد استفاده در یک کارآزمایی در سال 2009 است که در تایلند اتفاق افتاد. پیگیری 3.5 ساله پس از واکسیناسیون نشان داد که واکسن 31.2 درصد در جلوگیری از عفونت HIV موثر است. تاکنون موفق ترین آزمایش واکسن HIV است.

این مطالعه شامل 4500 زن و مرد آفریقای جنوبی است. در سال 2016 در آفریقای جنوبی حدود 270،000 نفر با HIV مقابله کردند . نتایج این تحقیق در سال 2021 پیش بینی شده است .

در حالی که هنوز واکسنی برای جلوگیری از HIV وجود ندارد ، افراد مبتلا به HIV می توانند از واکسن های دیگر برای جلوگیری از بیماری های مرتبط با HIV بهره بگیرند ، مانند:

آنفلوانزا

هپاتیت A و B

مننژیت

آمار اچ آی وی در جهان

در سال 2016 ، حدود 36.7 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به HIV بودند. از این تعداد ، 2.1 میلیون کودک زیر 15 سال داشتند.

در سال 2017 ، فقط 20.9 میلیون نفر که مبتلا به HIV بودند از درمان ضد ویروسی استفاده می کردند.

از زمان شروع همه گیری ، 76.1 میلیون نفر با HIV مبتلا شده اند و عوارض ناشی از ایدز باعث فوت 35 میلیون نفر شده است.

در سال 2016 ، 1 میلیون نفر در اثر بیماری های مرتبط با ایدز جان خود را از دست دادند. این کاهش از 1.9 میلیون نفر در سال 2005 است.

آفریقای شرقی و جنوبی بیشترین ضربه را دارند. در سال 2016 ، 19.4 میلیون نفر در این مناطق با HIV زندگی می کردند و 790،000 نفر دیگر به ویروس مبتلا شده اند. در این منطقه بیش از نیمی از کل افرادی که مبتلا به HIV در سراسر جهان زندگی می کنند.

هر 9.5 دقیقه یکبار در ایالات متحده ویروس انتقال می یابد. این بیش از 56000 مورد جدید در سال است. تخمین زده می شود که 1.1 میلیون آمریکایی در حال حاضر مبتلا به HIV هستند ، و از هر 5 نفر 1 نفر نمی دانند که آن را دارند.

در صورت عدم درمان ، زن مبتلا به HIV احتمال 25 درصد احتمال انتقال HIV به نوزاد خود را در دوران بارداری یا شیردهی دارد. با درمان ضد ویروسی در طول دوران بارداری و جلوگیری از شیردهی ، خطر کمتر از 2 درصد است .

در دهه 1990 ، یک فرد 20 ساله مبتلا به HIV از 19 سال امید به زندگی داشت. تا سال 2011 ، این پیشرفت به 53 سال رسیده بود.

از آنجا که دسترسی به درمان ضد ویروسی در سراسر جهان رو به بهبود است ، امیدوارم که این آمار در حال تغییر باشد.

در صورت احتمال ابتلا به ویروس اچ آی وی در اولین فرصت آزمایش بدهید تا بتوانید به مانند یک فرد سالم عمر کنید.

در این مقاله هر آن چیز که لازم است بدانید بیان شده است. با ما در سلام نو همراه باشید