سلام نو - سرویس فرهنگ و هنر : در ماه گذشته و قبل از افزایش قیمت بنزین زمزمه های مبنی بر دریافت مالیات از هنرمندان و حذف قانون معاف از مالیات برخی رشته های هنری مطرح شده بود و قرار بود، از این پس صنعت فرهنگ و هنر نیز به صف مالیات دهندگان بپیوندند، که با واکنش بسیاری از هنرمندان و سلبریتی مواجه شده بود.
براساس بند «ل» ماده ۱۳۹ قانون مالیاتهای مستقیم مصوب سال ۱۳۶۶ که در سال ۱۳۸۰ اصلاح گردید، کلیه فعالیت‌های انتشاراتی، مطبوعاتی، قرآنی، فرهنگی و هنری دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی معاف از مالیات و مشمول مالیات با نرخ صفر درصد هستند.
در آن سالها فعالان رشته های فرهنگی با استناد بر اینکه مسائل فرهنگی در ایران زیان ده هستند و آنچنان درآمدی عاید آنها نمی شود و در راستای حمایت از این اصناف تصمیم بر این شده که این رشته ها معاف از پرداخت مالیات باشند، هنرپیشه ها نیز با تکیه بر این موضوع که شغل بازیگری شاید در یکسال پر کار باشد و در سال دیگر دچار بیکاری شود و باید از این اندوخته و پس انداز بهره ببرد تلاش کردند به گروه مشاغل معاف از مالیات ها بپیوندند.
متأسفانه این قانون دچار نقض هایی است و برای میزان معافیت هیچ سقفی در نظر گرفته نشده است و یک هنرمند یا مجموعه فرهنگی با هر سطح درآمدی می تواند، کل درآمدش را صرفاً با ارائه اظهارنامه مالیاتی برای خودش نگه دارد.
در حالی که در هفته‌های گذشته طبق بند ۷۹ «پیش‌نویس لایحه اصلاح برخی قوانین و مقررات مالیاتی» صحبت از حذف معافیت مالیاتی هنر و فرهنگ در لایحه اصلاح قانون مالیاتهای منتشر شده بود و مجلس به همراه وزارت امور اقتصاد و دارایی هم خواستار حذف معافیت مالیاتی هنرمندان شده بود، اما رئیس سازمان برنامه و بودجه با صدور یک دستور فوری از مخالفت دولت با این طرح خبر داده است.
بر این اساس تمامی فعالیت‌های انتشاراتی و مطبوعاتی، فرهنگی و هنری دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در لایحه بودجه سال ۱۳۹۷ کماکان از معافیت صد درصدی برخوردار خواهند بود.
در همه کشور دریافت مالیات از هنرمندان یک مسئله طبیعی و به صورت محدود و هدفمند است و همانطور که تمامی اصناف موظف به پرداخت مالیات هستند، هنرمندان و بازیگران نیز از این قاعده مستثنا نیستند، در تمامی کشورهای دنیا قواعد سفت و سختی برای مالیات وجود دارد و بیشتر کشورهای اروپایی و به خصوص ایالات متحده آمریکا مالیات بر اساس درآمد گرفته می‌شود و نه شغل.
در کشور ما حتی در ورزش نیز ورزشکاران با استناد بر ماده هایی در قرار داد خود مالیات قرارداد خود را به دوش مدیریت باشگاه می اندازند و این طبیعی است که حتی اگر مالیات برای سلبریتی ها نیز وضع شود، درنهایت پرداخت این مبالغ بر دوش تهیه کنندگان خواهد بود و این مبلغ موجب افزایش دستمزد آنها می شود، اما در خارج از کشور اکثر خوانندگان و بازیگران پردرآمد هالیوود باید شخصاً مالیات خود را بپردازند نه تهیه کننده یا کمپانی.
در خیلی از کشورها مالیات به صورت پلکانی دریافت می گردد، به عنوان مثال تا یک میزان مشخص از درآمد خبری از دریافت مالیات نیست و از آن سقف به بالا، با افزایش درآمد، درصد مالیات افزوده می‌شود؛ برای نمونه یک شهروند تا مبلغ 18 هزار دلار از درآمدش مالیات نمی‌دهد اما اگر درآمدش بیش از 18 هزار دلار تا 30 هزار دلار باشد، برای 12 هزار دلار بیشتر، 20 درصد مالیات می‌دهد. حال اگر درآمد این شهروند بیش از 30 هزار و مثلاً 50 هزار دلار باشد، به ازای 20 هزار دلار تفاوت بین 30 تا 50 هزار دلار، باید 25 درصد مالیات بدهد و این روند تا سقف قابل توجهی تداوم می‌یابد.
دریافت مالیات از هنرمندان امری طبیعی است و همان گونه که بر کارگران و کارمندان مالیات تعلق می‌گیرد، باید برای هنرمندان و آن دسته از بازیگران که دستمزد بالایی دارند نیز سقفی جهت معافیت از مالیات در نظر گرفته شود.
باید مرزبندی مشخصی میان نوع درآمدزایی و سودآوری مقولات فرهنگی مشخص شود، در حوزه‌هایی مانند انتشارات کمک درسی و کنکوری، صنعت سینما و موسیقی به‌خصوص دستمزد بازیگران و خواننده ها، حراجهای غیر شفاف، آثار تجسمی با گردشهای مالی بالا که جولانگاه حجم وسیعی از سرمایه‌ها و درآمدهاست، باید مالیاتشان را بپردازند، اما حوزه‌هایی چون نشر یا تئاتر مقوله‌هایی سودآور در حوزه فرهنگ و هنر به حساب نمی‌آیند و به شدت وابسته به حمایت‌های دولتی و بخش خصوصی هستند.
در ادامه مطلب به نمونه‌هایی از پرداخت یا عدم پرداخت مالیات اهالی هنر در خارج از کشور اشاره خواهیم کرد، از زندانی شدن تا دور ماندن از مهم‌ترین جایزه سال؛ همه اینها جرایم پرداخت نکردن مالیات برای بازیگران یا خوانندگان بوده است.
به عنوان مثال رابی ویلیامز خواننده پرفروش بریتانیایی در‌حالی‌که در فهرست دریافت‌کنندگان نشان ملکه الیزابت جای داشت و قرار بود که نشان OBE را دریافت کند، به خاطر مشکلات مالیاتی نام او از این لیست به طرز عجیبی خط خورد.
نیکولاس کیج، بازیگر مشهور هالیوودی یک بار 14 میلیون دلار به IRS بدهکار شد، ولی در آوریل 2012 توانست با پرداخت 6.25 میلیون دلار از شر مشکلاتی که در خصوص نپرداختن مالیات گریبان گیر او شده بود رهایی یابد، وی که به خاطر املاکش مالیات زیادی باید پرداخت می‌کرد مجبور شد چهار ملک خود را در قبل پرداخت مالیات به اداره مالیات واگذار نماید.
آمیتا باچان ستاره محبوب بالیوود که پادشاه سینمای هند شناخته می‌شود، با پرداخت ۷۰ کرور معادل ۱۰ میلیون دلار به‌عنوان مالیات به دولت هند، عنوان بیشترین مالیات‌دهنده صنعت سینما در سال ۲۰۱۹- ۲۰۱۸ لقب گرفت، پیش از او سلمان‌خان با 44.5 کرور مالیات در سال ۲۰۱۸ این عنوان را کسب کرده بود.
ابرو گوندش، خواننده ترکیه‌ای با پرداخت مالیات به مقدار 414 هزار و 500 لیر ترک، رکوردشکن ترکیه شد، وی در سال 2017، دو میلیون و 10 هزار لیره ترک درآمد داشته است و در ازای این درآمد، 414 هزار و 500 لیره مالیات پرداخت کرده است.
در پایان این سوال مطرح می شود که دریافت مالیات از هنرمندان در قبال پرداخت چه امکاناتی است ؟ به عنوان مثال همیشه دریافت مالیات در قبال پرداخت خدمات مطرح می شود، مثلاً اگر در خارج از کشور از هنرمندان مالیات دریافت می شود، خدماتی از قبیل تضمین شغلی یا بیمه مخصوص هنرمندان وجود دارد و در صورت از کار افتادگی فرد هنرمند یا بیکاری دولت مبالغی را با توجه به شغل و میزان درآمد فرد به او تخصیص می دهد، اما صرف پرداخت مالیات در صورت عدم دریافت امکانات از دولت جای بسی تامل دارد ...
