حتما دنیا به ما خواهد خندید که وزیری را به اتهام توسعه اینترنت احضار کنیم

به گزارش سلام نو، عباس عبدی، روزنامه نگار و تحلیلگر در یادداشتی در روزنامه اعتماد نوشت: یک نفر توییت کرده بود که: ۱۲۸ کیلوبیت کافی است، لازم نیست باندش را پهن کنید، صداوسیما برای مردم کافیه، آموزش مجازی هم از شبکه آموزش پخش می‌شود، ستاره مربع هم با پیامک برای اشتغال‌زایی هست. این سوسول‌بازی‌های اقتصاد دیجیتال و اشتغال استارت‌آپی را هم جمع کنید برود. سپس گفته بود که همه این‌ها می‌توانست پیش بیاید، به راحتی و باید ادامه داد اگر کار دست مخالفان توسعه بود.

به نظر می‌رسد که مخالفان فضای مجازی فاقد درک درستی از اهمیت اینترنت هستند. آیا آنان نمی‌دانند که طی فقط چند سال شرکت‌هایی که مرتبط با این زیرساخت هستند، مثل آمازون، گوگل، مایکروسافت و... به صدر شرکت‌های جهانی در آمده‌اند؟ علت این رشد سریع در اهمیت نقش فناوری اینترنت در توسعه اقتصادی و اجتماعی است.

محروم کردن مردم ایران از اینترنت آزاد و با پهنای باند بزرگ‌تر، به معنای محروم کردن کشور از توسعه است. کوتاه‌بینانه و نابخردانه است که برخی موارد ناپسند در شبکه‌های اجتماعی را مستمسک محدودیت اینترنت قرار داد. مثل این است که برای پیشگیری از ضرب و شتم دیگران، دست‌های مردم را قطع کنند؟! یا برای جلوگیری از تصادف، جاده‌ها را مسدود و خراب کنند! قطعا این اقدام معقولانه‌تر از قطع یا محدودیت اینترنت است.

حتما دنیا به ما خواهد خندید که وزیری را به اتهام توسعه اینترنت احضار کنیم؟! اینترنت در کنار آب، برق، راه، مخابرات، انرژی، امنیت، دادگستری و... از مولفه‌های زیرساخت‌های ضروری برای توسعه و پیشرفت است. اشخاص کوچک آن را محدود به حضور مردم در شبکه‌های اجتماعی می‌دانند. تازه این حضور هم محصول بیماری رسانه‌های رسمی است.

اینترنت به عنوان مجرای اصلی اقتصاد اطلاعات عمل می‌کند. اقتصاد را به طور سنتی به سه بخش خدمات، صنعت و کشاورزی تقسیم می‌کردند، ولی مدتی است که به علت بزرگ شدن اقتصاد اطلاعات، این بخش را جدا می‌کنند و نظام‌های توسعه‌یافته را نظام‌هایی می‌دانند که سهم اقتصاد اطلاعات در آن‌ها بیشتر باشد و این حوزه از اقتصاد ارتباط مستقیمی با زیرساخت اینترنت دارد. اینترنت نه فقط لازمه توسعه اقتصاد اطلاعات است، بلکه در زمینه حکمرانی و خارج کردن دخالت‌های فردی و کاهش فساد نیز بسیار موثر است.

جهان امروز از طریق اینترنت در حال یکپارچگی نظارتی است. در داخل کشور نیز تنها راه موثر با فساد و خارج کردن تقلب از روابط اداری، اینترنتی کردن گسترده و اتصال سامانه‌های اطلاعاتی گوناگون به یکدیگر و استفاده برخط از آن‌ها است. نه فقط نظارت، بلکه سرعت امور و استعلام‌های گوناگون و کاهش کاغذبازی‌های اداری و بهبود شرایط کسب و کار منوط به توسعه مکانیزه کردن امور اداری است.

اگر پیگیر بازار جهانی کار باشید متوجه خواهید شد که بیشترین تقاضا برای فارغ‌التحصیلان کامپیوتر است. امروز کامپیوتر بدون اینترنت ابزار کم‌اهمیتی خواهد بود. متاسفانه بسیاری از فارغ‌التحصیلان خوب این رشته، جذب بازار کار خارج از ایران شده‌اند که حقوق بسیار خوبی می‌دهند. چرا می‌گویم، متاسفانه، به این علت که نمی‌گذارند این بازار چنانچه شایسته است در اینجا رشد کند. اگر اینترنت نبود. کرونا وحشتناک‌تر عمل می‌کرد.

ما خیلی خوشبخت هستیم که زمانی دچار کرونا شدیم که امکان استفاده از اینترنت را به عنوان راه‌حلی برای جایگزینی مواجهه رودررو داریم. اینترنت نه فقط زیرساخت اصلی توسعه است، بلکه به طور مستقیم نیز زمینه اشتغال بسیاری را فراهم کرده است. شبکه‌های مجازی به ویژه اینستاگرام، پیش از آنکه محلی برای سرگرمی و اوقات فراغت باشد، محلی برای کسب و کار است. مخالفان اینستاگرام خودشان در آنجا بیشتر دنبال مطالب سرگرمی هستند خیال می‌کنند همه مردم چنین‌اند. صدها هزار نفر از این طریق امرار معاش می‌کنند.

کسانی از این امکان استفاده می‌کنند که در گذشته دست‌شان به هیچ جا بند نبود. امروز فلان روستایی در خاش یا زابل یا سردشت یا سرخس به همان اندازه می‌تواند از این امکان بهره‌مند شود که آن فرد شهری منطقه بالای تهران بهره‌مند است.

اینترنت کمک می‌کند که نابرابری‌های گوناگون نیز کمتر شود، به شرطی که دسترسی به خود اینترنت نابرابر نباشد. همچنین اینترنت موجب بالفعل شدن خلاقیت‌های گوناگون خواهد شد. خلاقیت‌هایی که در سراسر کشور پراکنده است. همه این‌ها مشروط بر این است که عده‌ای غافل از مسائل توسعه اقتصادی و نیز بی‌اطلاع از نیازهای مردم، از خر شیطان پایین آیند و دست از لجاجت و دشمنی با اینترنت بردارند و خودشان را با این فناوری هماهنگ کنند. مخالفت با عرضه و توسعه اینترنت نابخردانه از مخالفت با توسعه بیشتر برق، راه، انرژی و... است.