مستند ساز «ایرانگرد»: برای معرفی ایران از جان مایه می گذارم

به گزارش سلام نو، در اولین بخش برنامه مصطفی مقدم رئیس گروه خون های نادر کشور به عنوان مهمان معرفی شد. مقدم گفت: بیشتر افراد با گروه های خونی اصلی آشنا هستند اما کمتر کسی می داند که تا کنون 330 نوع خونی شناخته شده اند که در 39 گروه خونی دسته بندی شده اند. تمام گروه های خونی که همیشه اسامی شان را می شنویم زیر مجموعه یکی از این گروه 330 گروه هستند.

وی تصریح کرد: سازمان انتقال خون ایران در مواقع عادی و بحرانی مطابق با استاندارد های بین المللی فعالیت می کند تا در روند خون رسانی‌اش اختلالی ایجاد نشود.

رئیس گروه خون های نادر کشور بیان کرد: سالانه 2 میلیون و 200 هزار واحد خون اهدا می شود و از هر هزار نفر 24 نفر اهدا کننده وجود دارد که این آمار برای ایران بسیار قابل قبول و مورد توجه است. سازمان انتقال خون یکی از اولین سازمان های خودکفا است.

مقدم ادامه داد: کمتر از یک درصد افراد دارای گروه خون نادر هستند. تشخیص نادر بودن یک گروه خونی در کشورهای مختلف متفاوت است. در ایران اگر در بین هزار یا 500 هزار نفر یک نفر شبیه یک نوع گروه خونی  باشد جزو گروه های نادر محسوب می شود.

وی افزود: اگر این فرد در مواقع بحران نیاز به خون داشته باشد و از قبل برای تامین خون آن پیش بینی نشده باشد سازمان انتقال خون دچار معضل می شود. در جهان انجمن بین المللی اهدای خون با عضویت 23 کشور وجود دارد. یک کشور باید زیرساخت های لازم برای شناسایی، جمع آوری، نگهداری و توزیع خون بین گروه های نادر را داشته باشد تا بتواند عضو این انجمن شود. این عضویت باعث می شود اگر کسی نیاز به خون نادر داشته و در کشور آن خون موجود نباشد، از کشورهای دیگر برای او خون سازگار تامین شود.

رئیس انجمن خون های نادر ایران اظهار داشت: در کل آسیا، ژاپن، چین و ایران عضو این مجموعه هستند. خون 40 هزار نفر در مدت 7 سال از 31 استان بررسی شده که از این میزان 12 هزار نفر جزو بانک اطلاعاتی خونهای نادر هستند و از این تعداد 100 نفر نیز به بانک اطلاعاتی خون های نادر جهان پیوسته اند که خون خیلی خیلی نادر دارند. ظرفیت این را داریم که در طرح ملی خون های نادر به کشورهای همسایه هم خدمات ارائه دهیم.

مقدم عنوان کرد: اگر چنین برنامه ای نباشد ممکن است فرد در موقع بحران از دست برود و یا با پرداخت هزینه بالا خون ناسازگار دریافت کند و منجر به ناراحتی های کلیوی و دیگر مشکلات می شود.

وی در پاسخ به این سوال که شهروندان چطور می توانند در این زمینه کمک کنند گفت: به صورت متناوب اهداکنندگان را آزمایش و بررسی می کنیم. اهدای خون مداوم کمکی است که مردم می توانند به این طرح داشته باشند.

مقدم ادامه داد: یک نوع دوستی و کار اخلاقی شهروندی است که شهروندان می توانند انجام دهند.اهدای خون به صورت روتین و غربالگری توسط متخصصان را توصیه می کنم. اگر افراد در بیمارستان مشکلی برایشان پیش آمد با سازمان انتقال خون تماس بگیرند شاید بتوان برای بیمارانی با خون نادر خون سازگار را یافت.

در بخش دوم برنامه جواد قارایی مستند ساز مجموعه مستندهای «ایرانگرد» معرفی شد. قارایی گفت: همه چیز وقتی خوب می شود که وضعیت مردم از لحاظ سلامتی، اقتصادی و معیشتی خوب باشد. ما بی معرفتی با طبیعت کردیم. طبیعت را نشناختیم و با او خشمگین بودیم که حالا طبیعت دارد خشمش را به ما نشان می دهد.

وی بیان کرد: اصالتا زنجانی و متولد تهران هستم. همه زندگی ام در دوازده سال اخیر در مستند «ایرانگرد» خلاصه شده است. بخش زیادی از فعالیت حرفه ای ام در بحث گردشگری بوده است.

مستندساز ایرانی تصریح کرد: وقتی بر فراز کوه ها زندگی می کنی چشم انداز خوبی داری اما امکان دارد برف و بوران تو را درگیر کند. دره ها امن تر است اما چشم اندازش متفاوت است و دشت ها هم به همین صورت جاذبه های خاص خود را دارد. مسئله جالبی که وجود دارد این است که اقلیم بر روی فرهنگ مردم تاثیر گذاشته است. اهالی دشت ها با دره ها و کنار دریاها فرهنگ متفاوت دارند.

قارایی ادامه داد: شخصیتم وقتی در طبیعت هستم با وقتی در شهر هستم خیلی متفاوت است؛ وقتی در طبیعت هستم برایم هیجان انگیز است. طبیعت هیچ وقت برایم تکراری نمی شود برای همین همیشه از حضور در این فضا هیجان زده می شوم.

وی درباره مستندش افزود: «ایرانگرد» را خودم ابداع کردم تا ایران را بهتر بشناسیم. به عقیده من مردم و مسئولان ایران را آنگونه که باید نمی‌شناسند. ما جزو ده کشور برتری هستیم که پتانسیل گردشگری بسیار زیادی داریم و می توانیم در صنعت گردشگری رشد فراوانی داشته باشیم چون به دلیل خشکی کشور بسیاری از صعنت ها در ایران به خوبی پاسخگو نیست، صنعت گردشگری می تواند جایگزین فوق العاده ای باشد.

مستندساز ایرانی تصریح کرد: قرار بود در نوروز 1400 ایرانگرد چهار در بیست قسمت پخش شود اما به دلیل کرونا و اینکه پایم شکست فقط ده قسمت آن به مرحله پخش رسید و مابقی آن را از ابتدای تابستان در حال پخش هستیم. گروه بزرگی در حال کار است. در مستند هرچه زمان بیشتری بگذاریم خروجی بهتری دارد؛ هر ایرانگرد بین دو یا سه سال طول می کشد. ایرانگرد 3 نزدیک به سه سال طول کشید چون کارهای تحقیقات زیادی بر روی ساخت آن انجام شده بود.

قارایی در پاسخ به اینکه در چه زمانی از طبیعت ترسیده است اظهار داشت: در بیابان لوت بودم؛ تا شعاع 100 کیلومتری هیچ نوری نبود و چون هیچ نوری نیست ستاره ها به ما خیلی نزدیک اند در آسمان محو شده بودم به این فکر کردم که ما چقدر هیچ هستیم و از این عظمت جهان و هیچی خودمان ترسیدم.

وی درخصوص خانواده اش گفت: همسر و فرزندم مرا تشویق به طبیعت گردی می کنند اما گاهی فرزندم بی تابی می کند. سعی می کنیم زیبایی های ایران را به تصویر بکشیم و پشت صحنه خیلی سختی متحمل می شویم از سرما و گرما گرفته تا پیاده روی های سهمگین در کوه برای یافتن مکانی بکر و معرفی آن. حس می کنم در زمین جنگ هستیم و سختی ما را در تاریخ سینما و صدا و سیما کسی نکشیده است. در چنین وضعیتی نمی توان خانواده را به همراه برد.

مستندساز معروف ایرانی بیان کرد: مستند یک نوع آموزش است که در نظریه مسئولان، روشن شدن ذهن افراد و سیاست گذاری برای کشور نیز موثر است به همین دلیل کشورهای پیشرفته خیلی به مستندسازی توجه می کنند و برای آن اهمیت قائل هستند.

قارایی خاطرنشان کرد: قطعا از لحاظ اقتصادی این کار جوابگوی زحمات گروه ما نیست. همه افرادی که زحمت می کشند تا ایران را به خوبی معرفی کنند به نسبت دیگر تولید کننده ها کمتر دیده می شود. اگر بازیگر یا کارگردان می شدم هم بار مالی برای من داشت و هم معروف می شدم. خانه ام را فروختم با آن تجهیزات خریدم و برنامه تولید کردم در حالی که مرا اصلا در صدا و سیما راه نمی دادند. به جایی رسیدم که راضی بودم کارم را به همان اندازه ای که هزینه کرده بودم از من بردارند و پخش کنند.

وی افزود: من با عشق کار کردم چون ایران برایم دغدغه بود و نمی‌دانستم چرا جواب زحماتم را نمی گیرم اما بعد از این اتفاقات ایرانگردی یک جریان شد. بومگردی ها و هتل های زیادی ایجاد و باعث حفاظت، معرفی و اشتغالزایی در مکان هایی که معرفی کردیم شد. این اتفاقات را من از چشم معرفی مکان های بکر طبیعی توسط ایرانگرد می‌دیدم و همین برایم رضایت بخش بود.

مستندساز ایرانی ادامه داد: مسئولان باید حمایت کنند که بتوانیم کشور را به همه دنیا بشناسانیم و من هم در این مسیر از جانم مایه می گذارم. یک عکس یا کلیپ خوب برای معرفی کلی ایران نداریم. وزارت میراث فرهنگی باید تمرکز خود را بر روی تولید محتوا برای معرفی ایران قرار داده و آن را به مصرف خارجی برساند. ما ایران را باید در قالب یه قاب معرفی کنیم.

قارایی در پایان بیان کرد: هزینه های میلیاردی دور ریخته شده داریم که به دلیل نگاه های سلیقه ای و ارتباطات نا مناسب حیف و میل شده اند در صورتی که هیچ وقت برای گردشگری هزینه نکرده ایم. باید کسی دست مرا بگیرد تا بتوانم به صورت تخصصی ایران را به ایرانی ها، مسئولان و حتی مخاطبان خارجی بشناسانم.