به گزارش سلام نو، همه ما در شرایط مختلف با حیوانات مواجه شده‌ایم و اکثرشان برایمان معمولی هستند و چیزهایی درباره شکل و نوع زندگیشان می‌دانیم. ولی این‌بار می‌خواهیم شما را با دو گونه خاص از حیوانات آشنا کنیم که شاید تا به حال اسمشان را نشنیده باشید. پس با ما همراه باشید.
پانگولین
پانگولین‌ها، یکی از عجیب‌ترین جانوران و امروزه نیز یکی از قاچاق شده‌ترین پستانداران جهان هستند.
این حیوان که اخیرا به دلیل نقش احتمالی خود به عنوان یک ناقل کووید-۱۹ در اخبار بسیار منتشر شده است، با زره مخصوص خود عرضه می‌شود. همچنین به عنوان مورچه‌خوار فلس‌دار شناخته می‌شود. پوست پانگولین از فلس‌های ساخته شده از کراتین پوشیده شده است که همان ماده ای است که مو، خز، چنگال و ناخن سایر حیوانات را می‌سازد. این تنها پستاندار شناخته شده‌ای است که این نوع فلس‌ها را دارد که آن را به کانون توجه، خوب و بد، تبدیل کرده است. شکار غیرقانونی و تخریب زیستگاه اکثر شش گونه پانگولین را در معرض خطر انقراض، به شدت در معرض خطر یا آسیب پذیر قرار داده است. حیوان با جمع شدن در یک توپ و نشان دادن فلس‌های تیز خود در هنگام تهدید از خود محافظت می‌کند.
پانگولین‌ها که موجوداتی منفرد هستند، شب زنده‌دار هستند و فقط موریانه‌ها و مورچه‌ها را می‌خورند . اگرچه نگهداری آنها در اسارت سخت است، اما باغ وحش‌هایی مانند باغ وحش بروکفیلد، باغ وحش تایپه و موسسه زیست شناسی حفاظتی اسمیتسونیان در فرانت رویال، ویرجینیا دارای برخی از آنها هستند.
قورباغه مودار
قورباغه مودار، یکی از عجیب‌ترین حیوانات است که در آن نرهای این گونه در فصل تولید مثل نمایشی پرمو به نمایش می‌گذارند!
مو و خز معمولا از صفات پستانداران و شاید برخی حشرات هستند، اما تقریبا هرگز در دوزیستان و خزندگان دیده نمی‌شوند . قورباغه مودار که به عنوان ولورین یا قورباغه وحشت نیز شناخته می‌شود، یک استثنا است. نرهای این قورباغه‌ها، که حدود ۴ تا ۵ اینچ طول دارند، در طول فصل تولید مثل، موهایی شبیه موهای پهلو و ران خود ایجاد می‌کنند. آنها واقعا مو نیستند، بلکه پاپیلاهای پوستی هستند و شریان هایی دارند که به قورباغه کمک می‌کند اکسیژن بیشتری جذب کند. آنها بسیار شبیه آبشش های قورباغه هستند. قورباغه نر به اکسیژن اضافی نیاز دارد زیرا پس از تخم گذاری ماده در آب، او کسی است که از آنها محافظت می‌کند.
یکی دیگر از چیزهای غیرعادی در مورد این قورباغه این است که مانند ولورین دارای پنجه‌های جمع شونده است. پنجه‌ها از استخوان ساخته شده‌اند و تنها در صورتی می‌توانند به عقب بروند که قورباغه استخوان‌های انگشت پای خود را بشکند و به چنگال اجازه دهد تا پوستش را پاره کند. این قورباغه در غرب آفریقا، به ویژه در کامرون، جمهوری دموکراتیک کنگو، نیجریه، گابن و گینه استوایی یافت می‌شود. اگرچه قورباغه در خطر انقراض نیست، اما شکار می‌شود و خورده می‌شود.
نظر شما