آیا گردشگری در فضا به زودی ممکن خواهد شد؟

سلام نو-فاطمه عرب‌زاده: ایده گردشگری فضایی در گوشه و کنار جهان به گوش می‌رسد. سر ریچارد برانسون، مهاجم فضایی معروف بریتانیایی بسیار مشتاق این ایده است. او برای راه اندازی محبوبیت گردشگری فضایی در میان کسانی که می‌توانند هزینه‌های مالی خود را بپردازند، تبلیغات گسترده‌ای دارد.

گردشگری فضایی برای تسهیل تغییرات آب و هوایی و گرمایش جهانی:

اگرچه ایده گردشگری فضایی دوستدار محیط زیست هیجان انگیز به نظر می‌رسد، ماه عسل در فضا نتایج مثبتی دارد. به خصوص وقتی به تأثیر انباشته ۱۰۰۰ سفر سالانه در طول سال‌ها فکر می‌کنید، روز قیامت نمی‌تواند دور باشد.

مطالعات دانشمندان فضایی با کمک شبیه‌سازی رایانه‌ای نشان می‌دهد که سفرهای فضایی می‌توانند تغییرات آب و هوایی را تسهیل کنند. حتی می‌تواند باعث گرم شدن قطب‌ها و آب شدن پوشش یخی فصلی شود و دوده ساطع شده را به عنوان مقصر سرزنش کند.

اولین شبیه‌سازی‌های کامل انجام شده توسط مارتین راس و تیم شرکت هوافضا، لس‌آنجلس، کالیفرنیا، گزارش‌های دلسردکننده‌ای به دست می‌دهد. تأثیر منفی بر روی زمین ناشی از سفرهای فضایی همانطور که توسط گزارش‌های شبیه سازی آشکار شده است، فضای سردی را بر برنامه‌های شرکت‌های گردشگری فضایی وارد می‌کند. آنها در حال آماده شدن برای بردن مسافران به تعطیلات فضایی معمولی بودند که سالانه ۱۰۰۰ سفر زیر مداری را هدف قرار می داد. خطرناک‌ترین بخش پروژه سفر فضایی انتشار دوده است که بخشی از سوخت سوخته است. حتی انتشار دی‌اکسیدکربن در حین پرتاب با آلاینده‌های سمی که از دوده خارج می‌شود همخوانی ندارد.

انتشار گازهای گلخانه‌ای خطرناک‌تر است:

اگر سالانه ۱۰۰۰ وسیله نقلیه فضایی پرواز کنند، انتشار دوده تقریبا ۶۰۰ تن خواهد بود. این کمتر از انتشار کربن فعلی از هواپیما است. بخش تهدید آمیز داستان این است که انتشار گازهای گلخانه‌ای از هواپیماها به لایه‌های پایین اتمسفر محدود می‌شود. تاثیر آن بر محیط زیست چندان جدی نیست زیرا با باران پاک می‌شوند.

دوده پرتاب شده توسط فضاپیماها حداقل سه برابر ارتفاع پرواز هواپیما بالاتر می‌رود. این حدود ۴۰ کیلومتر بالاتر از سطح دریا است. این سم می‌تواند به مدت ۱۰ سال در آنجا بماند و به معنای واقعی کلمه یک کفن مرگ را تشکیل دهد که جهان را می‌پوشاند. وقتی ما رویای چشم انداز گردشگری فضایی دوستدار محیط زیست را در سر می پرورانیم چقدر درباره آن می‌دانیم؟

دوده به گرم شدن و آب شدن یخ قطب‌ها کمک می‌کند:

مطالعات شبیه‌سازی بیشتر نشان داد که دوده خارج شده باعث افزایش دما در قطب‌ها می‌شود. در طول سال این افزایش به طور متوسط حدود ۰.۲ درجه سانتیگراد خواهد بود و حداکثر ۱ درجه سانتیگراد در طول زمستان برای هر نیمکره. بیشتر افزایش دما به اثر ازن نسبت داده می‌شود. مایکل میلز از مرکز ملی تحقیقات جوی در بولدر، کلرادو، به نوعی گیج شده است. او در تلاش بود تا نقش کربن سیاه در افزایش دما را دریابد.

دلیل احتمالی این بود که دوده مقدار ازن قطبی را افزایش می‌دهد. برهمکنش لایه اوزون با تابش خورشید است که باعث افزایش دما شده است. تخمین تولید کربن سیاه از موتور لاستیک سوز Virgin Galactic بر اساس فرضیات بود. استفاده از مدل‌های موشک هیبریدی در آینده احتمال آلودگی دوده را افزایش می‌دهد و تغییرات چشمگیری در مشخصات آب و هوایی زمین ایجاد می‌کند.

داده‌های واقعی وجود نداشت، بنابراین برون یابی‌ها این عدد را به ۶۰ گرم از هر کیلوگرم سوخت سوزانده می‌رساند. در غیاب کمیت‌های انتشار از موشک‌های لاستیکی سوزان، دانشمندان از داده‌های موشک‌هایی که از نفت سفید به‌عنوان سوخت استفاده می‌کردند، استخراج کردند. نتایج نشان داد که دوده ۲۰ تا ۴۰ گرم به ازای هر کیلوگرم نفت سفید سوخته شده است.

انتظار می‌رود این آلودگی، آلودگی بیشتری نسبت به نفت سفید تزریق کند.