سلام نو - سرویس گردشگری: کلیسای سنندج با قدمتی که به اوایل دوره قاجار بازمی‌گردد، در محله آغه زمان جنوبی سنندج قرار دارد. از ویژگی‌های منحصربه‌فرد بنای کلیسا می‌توان به سر درب ورودی با اتاق‌های نیمه دایره متداخل، دهلیز ورودی و شبستان با سقف منحنی اشاره کرد. در بخش شمالی حیاط، قبرهایی وجود دارد که طبق نوشته‌های روی سنگ، به اقلیت مسیحیان متعلق هستند. سقف شبستان بصورت طاق و تویزه ساخته شده است و ۱۲ طاق، ۶ ستون، محراب و دو قبر مربوط به کشیشان از دیگر بخش‌های شبستان محسوب می‌شوند. با توجه به ارزش تاریخی و معماری، کلیسای سنندج از جاذبه های گردشگری سنندج به شمار می‌آید و در تاریخ ۲۵ اسفند ۱۳۷۸، با شماره ثبت ۲۶۶۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
معماری بنا
در طراحی و ساخت این کلیسا از شیوه معماری اصفهانی بهره برده شده است. در این شبستان ساده چندین ستون سنگی در کنار دو مقبره که متعلق به دو کشیش است به چشم می خورد. در این شبستان به طور کلی ۱۲ طاق قرار دارد و چندین پنجره هلالی نیز بر روی دیوارهای آن به چشم می خورد. قدمت این کلیسا به حدود ۲۵۰ سال پیش می رسد اما در مورد سازندگان بنا اطلاع دقیقی در دست نیست. با گذر از شبستان کلیسا وارد حیاطی دلباز می شوید که این روزها حال و روز خوشی ندارد. در این حیاط نیز مقبره هایی به چشم می خورد که متعلق به مسیحیان است. از آنجا که جمعیت قابل توجهی از مسیحیان شهر سنندج را ترک گفته اند دیگر تعداد اندکی از مسیحیان به این کلیسا سر می زنند.
در این حیاط حوض آبی قرار دارد که در روزگاران قدیم از یک قنات تغذیه می شده است. در سال های اخیر سردر ورودی کلیسا توسط سازمان میراث فرهنگی مرمت شده است.کلیسای سنندج ۷۰۰ مترمربع وسعت داشته و توسط حاکمان اردلان سنندج، که قرنها بر این سرزمین حکمرانی کرده اند، برای مسیحیان مهاجر ساخته شده است. علاوه بر معماری اصفهانی از معماری بومی سنندج نیز در ساختاین کلیسا بهره برده شده است. استفاده از ستون های آحری که در ورودی کلیسا به چشم می خورند مختص معماری این ناحیه است. در قسمت ورودی حجاری هایی با نقش گل همانند گل لوتوس نیز به چشم می خورد. در قسمت ناقوس کلیسا نیز از هنر گره چینی و کاشی های معقلی زیبا بهره برده شده است.
نظر شما